Η κοινωνία της κωμόπολης Λεβιδίου Αρκαδίας και των περιχώρων ήταν εξαιρετικά συγκινημένη από το απροσδόκητο θαύμα της εμφάνισης της Παναγίας στη 14χρονη Ευαγγελία Χαρ. Πεπόνη και από τα γεγονότα που ακολούθησαν κατά την ανασκαφή, προς ανεύρεση θαυματουργής εικόνας στα ερείπια πανάρχαιου βυζαντινού ναού, ευρισκόμενου εκεί όπου ήταν άλλοτε ο αρχαίος Ορχομενός.
Για δεκαπέντε ημέρες, η Ευαγγελία οραματιζόταν τη Θεοτόκο, η οποία τη συμβούλευε να ενεργήσει, ώστε να πραγματοποιηθούν ανασκαφές στον χώρο του αρχαίου Ορχομενού και συγκεκριμένα, στο σημείο όπου μέχρι τότε έστεκε ένα απέριττο προσκυνητάρι. Εκεί, έλεγε η Παναγία στη νεαρή κοπέλα, θα έβρισκαν μια εικόνα της, η οποία “είχε ταφεί πολλά χρόνια νωρίτερα, στον καιρό της σκλαβιάς”.
Στην αρχή, η Ευαγγελία δεν ανακοίνωσε σε κανέναν τίποτε απολύτως. Αλλά, η οπτασία της Θεοτόκου εξακολουθούσε να εμφανίζεται σχεδόν καθημερινά, έως ότου η κοπέλα δεν άντεξε άλλο και αποκάλυψε τα πάντα. Έτσι, κατά την υπόδειξη της Παναγίας, κάλεσε τα κορίτσια του χωριού και αφού τους ανακοίνωσε το θέλημα της Θεομήτορος, πήγαν όλες μαζί με συνοδεία μερικών αντρών στο υποδειχθέν σημείο.
Εκεί, λοιπόν, υπό τις οδηγίες της Ευαγγελίας, άρχισαν οι ανασκαφές, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι το μεσημέρι, χωρίς να συμβεί τίποτα το παράξενο. Μα, μόλις κάθισαν τα κορίτσια να γευματίσουν και να αναπαυθούν λιγάκι, η νεαρή κοπέλα πλησίασε το ταπεινό προσκυνητάρι, για να ανάψει το καντήλι του. Αίφνης, από τη βάση του εξήλθε ένα πελώριο φίδι, μήκους δύο μέτρων, το οποίο και περιτυλίχτηκε τάχιστα στον λαιμό και στο σώμα της Ευαγγελίας, γλείφοντάς της το πρόσωπο και τα χέρια. Το κορίτσι ξεφώνισε και στις φωνές της προσέτρεξαν οι υπόλοιπες νέες και οι εργάτες, που προσπάθησαν να σκοτώσουν το φίδι. Αλλά, η Ευαγγελία τους εμπόδισε και τους είπε:
“Μην το σκοτώνετε! Η Παναγία μόλις μου είπε ότι δεν εργαζόμαστε με αρκετή πίστη, για να βρούμε την εικόνα της. Με συμβούλεψε να πάμε όλοι πρώτα ξυπόλητοι στη εκκλησιά του Αγίου Ιωάννη, για να προσευχηθούμε”.
Μόλις ολοκλήρωσε τη φράση της, το τεράστιο φίδι αποσύρθηκε ήρεμα από το κορμί της και χώθηκε κάτω από το προσκυνητάρι, ενώ η Ευαγγελία πήρε τα σπίρτα, άναψε το καντήλι και τα άφησε καταγής. Παραδόξως, το κουτί τους κάηκε ολοσχερώς, ενώ τα σπίρτα παρέμειναν ανέπαφα.
Όταν επέστρεψαν πίσω στο Λεβίδι, ειδοποίησαν τους ιερείς Δημ. Κουτσουράκη, Θ. Δραβίλα και Γ. Κοντοράβδη, οι οποίοι κατέφτασαν άμεσα και άρχισαν να ψέλνουν δοξολογία στην εκκλησία, καθώς οι πάντες προσεύχονταν γονυπετείς.
Μετά το πέρας της δοξολογίας, η Ευαγγελία συνέστησε στους χωρικούς πίστη ακλόνητη και προθυμία στην προσπάθειά τους προς ανεύρεση της εικόνας και κατόπιν, τους παρακάλεσε να παραβρεθούν όλοι τους στις ανασκαφές, όταν θα το υποδείκνυε η Παναγία.
Ύστερα από όλα αυτά, η κοινωνία του Λεβιδίου ανέμενε διακαώς τη στιγμή, όπου θα ανευρισκόταν η εικόνα της Μεγαλόχαρης.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, στις 05/06/1938…
