Αναμνήσεις μιας Σεχιώτισσας
Το Δ.Σ του Πολιτιστικού Συλλόγου Αλληλοβοηθείας "Η Αγία Τριάς" Σεχίου Τριπόλεως ευχαριστεί την φίλη Σεχιώτισσα που μοιράστηκε μαζί μας τις μνήμες της από τη γειτονιά μας.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΣΕΧΙΩΤΙΣΣΑΣ
Γεννήθηκα ,μεγάλωσα και ζω με τα παιδιά και τα εγγόνια μου στη πιο όμορφη γειτονιά της Τρίπολης.Το Σέχι μας!! Τη γειτονιά που προστατεύεται από την Αγιά Βαρβάρα.
Θα ήθελα να αναφερθώ στη ιστορία της Εκκλησιάς μας,της Αγίας Βαρβάρας της Ενορίας μας.
Εκεί στην Αγιά Βαρβάρα,που σαν παιδιά τρέχαμε να βάλουμε το κεράκι μας, για να μας βοηθήσει να γράφουμε καλά στα μαθήματά μας η να εκπληρώσει κάποιες επιθυμίες μας, εκεί
νοιώθαμε ότι ήμασταν σπίτι μας.
Ίσως οι πιο παλιοί να γνωρίζουν την ιστορία της ,αλλά οι νεότεροι που την αγνοούν πρέπει να την μάθουν.
Ενορία της εκκλησίας είναι όλο το προάστιο ΣΕΧΙ.
Το οικόπεδο που υπάρχουν ο Ιερός Ναός,το κωδωνοστάσιο,το πνευματικό κέντρο και το νεκροταφείο,βρίσκεται στο κέντρο του Σεχίου, περιφραγμένο από τις τρεις πλευρές με μαντρότοιχο.
Οι παλιότεροι ίσως να θυμούνται τις αιωνόβιες βαλανιδιές που ήταν στον μαντρότοιχο επί της οδού Αλφειού.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν ένας μικρός ξύλινος ναός,με νεκροταφείο,στο σημείο που είναι σήμερα το Πνευματικό Κέντρο. Του Ναού.
Η Εκκλησία βρίσκόταν έξω από τα τείχη της Παλιάς Τριπολιτσάς ,την οποία ανατίναξε συθέμελα ο Ιμπραήμ το 1828
Λέγεται ότι από εκει ξεκίνησε ο Κολλίνος (Κωνσταντίνος ) Κολοκοτρώνης μαζί με το Πλαπούτα ,να φυγαδεύσυν τους Αρβανίτες,ως τα φυλιώτικα καλύβια,σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει ο πατέρας του Θοδωρής Κολοκοτρώνης,κατά την Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτέμβρη του 1821.
Η πρώτη πέτρινη εκκλησία εκτίσθη , στη θέση που είναι σήμερα,πιο μικρή σε ρυθμό Βασιλικό.
Το κωδωνοστάσιο της εκκλησίας είναι ένα πέτρινο κτίσμα ύψους περίπου 16 μέτρων,με εσωτερική ελικοειδή σκάλα και πάνω από 40 σκαλοπάτια,ξύλινα και πέτρινα.
Φέρνω στη μνήμη μου τα χρόνια που ήμασταν παιδιά , τα Σεχωτάκια καμμιά δεκαριά, τη Μεγάλη Παρασκευή και της Αγιά Βαρβάρας να ανεβαίνουν τα σκαλιά χωρίς φόβο ,αλλά με πίστη και να χτυπούν τις καμπάνες,που ακούγονταν σε όλη την πόλη.
Δυο μέρες πριν τη γιορτή της Αγιά Βαρβάρας, όσο άσχημος κι αν ήταν ο καιρός ,ακόμα και με χιόνια,οι Σεχιώτες αψηφούσαν το κρύο, έβγαιναν με τις σούστες τους ,και μοίραζαν αρτάκια σε όλη την πόλη για να ενημερώσουν και να καλέσουν τους Τριπολιτσιώτες,για τη γιορτή της Αγίας μας.
Την ημέρα της γιορτής κανένας Σεχιώτης δε δούλευε,γιατι ήθελαν να δείξουν το σεβασμό τους στην προστάτιδά μας.
Μετά τον εσπερινό και μέχρι το πρωί που ξεκινούσε η θεία λειτουργία όλοι οι Σεχιώτες ,έμεναν μέσα στο Ναό και ξενυχτούσαν την Αγιά Βαρβάρα .
Οι 18ρηδες Σεχιώτες,ανέβαιναν στο καμπαναριό έβραζαν τραχανά ,που τον μοίραζαν σε αυτούς που ξενυχτούσαν στην εκκλησία.
Ανήμερα της γιορτής ερχόντουσαν και από τα γύρω χωριά,φίλοι και γνωστοί και μετά το τέλος της λειτουργίας, όλες οι πόρτες της γειτονιάς ήταν ανοιχτές ,κερνούσαν μπακαλιάρο πλακί και κρασάκι όποιον περνούσε από μπροστά.
Κατά το έτη 1942-1944,το νεκροταφείο δέχεται Ιταλούς ,και Γερμανούς νεκρούς ,από όλο το Νομό, σε δικούς τους τάφους ,που ήταν καλοφτιαγμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους φτωχικούς των Ελλήνων.
Εντός του νεκροταφείου,εκτός από τους απλούς και οικογενειακούς τάφους υπάρχουν και
αξιόλογα μνημεία νεκρών ,όπως του Δήμαρχου Τριπόλεως Γεωργίου Πετρόπουλου ,έργο του Εμμανουήλ Βούγλαρη φτιαγμένο το 1887.
Ο πρώτος Ιερέας της ενορίας μας πριν το 1897, ήταν ο Τσαπραλής Βασίλειος,από το χωριό Σάγκα, έμεινε ιερέας για 16 χρόνια και ύστερα έφυγε για Λάρισα.
Το 1920 ιερέας του Ναού είναι ο Ιωάννης Γετίμης ,ο οποίος ήταν και ο δάσκαλος της γειτονιάς.
Στη συνέχεια ανέλαβε ο ιερέας Μπίσσιας Ιωάννης και το 1948 αναλαμβάνει ο Ιερέας Νικόλαος Παπαβασιλείου,που όλοι θυμόμαστε,να κάθεται έξω από το Ναό, αγέρωχος, ακλόνητος βράχος, και πρόθυμος να δίνει την ευχή και τις συμβουλές του,σε αυτούς που το ζητούσαν.
Σήμερα παίρνουμε τις ευλογίες του Πανοσιολογιώτατου πατέρα Ιουστίνου Τσαγγούρη,του πατέρα Νικολάου Παπασπηλίου και του πατέρα Βασιλείου Γούτσου, που είναι πάντα κοντά μας όποτε τους χρειαστούμε.
Κανείς δε ξεχνά τον αείμνηστο Κώστα Γαλιώτο,τον ψάλτη της Αγιά Βαρβάρας,που την Μεγάλη Εβδομάδα, γέμιζε το ψαλτήρι με όλα τα παιδιά της γειτονιάς.
Συνεχιστής του ο μαθητής του Χάρης Τσαρούχης που έχει στο ψαλτήρι , ψάλτες άξιους νέα παιδιά ,που είναι κι αυτά Σεχιωτάκια.
Ποιος όμως δε θυμάται το για πολλά χρόνια νεωκόρο της Εκκλησίας ,το Χαράλαμπο Δελή η Ρίμπα που φρόντιζε το Ναό σα να ήταν σπίτι του. Θα θυμηθώ το περιστέρι που άφηνε ελεύθερο της Βαπτίσεως, στον πολυέλαιο και να ακουστεί το Εν Ιορδάνη. Τι να πω για την φροντίδα του που ξεκινούσε από τη Μεγάλη Τετάρτη για να βρει τα πιο όμορφα λουλούδια για να έχουμε τον πιο όμορφο Επιτάφιο. Έδινε τις οδηγίες στις γυναίκες μαστόρισες της γειτονιάς που από την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ μαζεύονταν για στολίσουν. Πάντα δίπλα του βοηθός και δύναμή του η γυναίκα του η Βάσω.
Νεωκόρος τώρα στο ναό ο Σπύρος Λεβάκος, που συνεχίζει , άξια το έργο των προκατόχων του.
Ελπίζω να σας θύμισα και να έφερα στο νου πολλά από αυτά που ζήσαμε στη γειτονιά μας.
Ας έχουμε όλοι την προστασία ,την βοήθεια και την Ευλογία της Αγία Βαρβάρας.
Χρόνια Πολλά στην Ενορία μας..
Χρόνια Πολλά στους Σεχιώτες
Tags:
Σέχι,