Η συγκλονιστική ανάρτηση του Παναγιώτη Κοκκότη | "Διαγνώστηκα με σπάνιο καρκίνο - Ήθελα να πεθάνω νέος, αλλά όχι και 39 ετών" - Η έκκληση για βοήθεια

Πέμπτη, 06 Μαρτίου 2025 20:50

Σε μία συγκονιστική ανάρτηση προχώρησε ο 39χρονος Παναγιώτης Κοκκότης, για μία πολύ σπάνη μορφή καρκίνου που διαγνώστηκε. Ο ίδιος απευθύνει έκκληση για βοήθεια και όποιος επιθυμεί να το πράξει, πρέπει να επικοινωνήσει απευθείας μαζί του, μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. (https://www.facebook.com/kokkotis?__tn__=-UC*F)

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ

ΤΕΛΙΚΑ Ο ΒΡΩΜΟ-ΚΟΕΛΙΟ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ

Ήθελα τόσο πολύ να πεθάνω νέος που όλο το σύμπαν συνωμότησε για να το πετύχω. Αν και όχι τόσο νέος βέβαια αφού κοντεύω τα 39.

Τεσπά, πριν από περίπου 2 εβδομάδες διαγνώστηκα με αισθησιονευροβλάστωμα ή οσφρητικό νευροβλάστωμα, έναν πολύ σπάνιο καρκίνο στη ρινική κοιλότητα. Οι αριθμοί μιλάνε για πιθανότητες 1 στα 4.000.000, για 300-400 περιπτώσεις τον χρόνο παγκοσμίως, για 135 περιστατικά στην Αμερική τα τελευταία 35 χρόνια και διάφορα άλλα που για να τα λένε στο ίντερνετ είναι σίγουρα αλήθεια. Πάντως, είναι πάρα πολύ σπάνιο, αν και όχι τόσο σπάνιο όσο το να τρακάρουν μετωπικά δύο τραίνα στη μοναδική σιδηροδρομική γραμμή της χώρας.

Για καλή μου τύχη ο ΩΡΛ που μου το βρήκε – σε δημόσιο νοσοκομείο - είναι ο Dr. House των ΩΡΛ, έλα όμως που δεν υπάρχει αντίστοιχος Dr. House ογκολόγος στο Δημόσιο λόγω σπανιότητας του περιστατικού. Μετά από δύο εβδομάδες επισκέψεων σε ογκολογικά του Δημοσίου, όπου δεν τους είχε ξανατύχει παρόμοιο περιστατικό, κατέληξα σήμερα στο ΥΓΕΙΑ, όπου όπως πολλοί θα ξέρετε αφήνεις το νεφρό σου. Δεν ήθελα καθόλου να καταφύγω στο ιδιωτικό, για πολλούς λόγους, όμως ο χρόνος πιέζει και πειστική απάντηση από το Δημόσιο δεν βρήκα. Στο ΥΓΕΙΑ βρέθηκε ο κορυφαίος ογκολόγος στην Ελλάδα σε αυτό, εκεί πήγα.

Προς υπεράσπιση των γιατρών, για μια περίπτωση που συναντάται υπερσπανίως και η παγκόσμια βιβλιογραφία επί του θέματος είναι πενιχρή, είναι απόλυτα λογικό για κάποιον ογκολόγο να μην την κατέχει. 4-5 ΩΡΛ σε όλη την Ελλάδα έχουν εμπειρία σε αυτό – πέτυχα τον έναν στον Ερυθρό Σταυρό – άντε να είναι άλλοι τόσοι ή και λιγότεροι ογκολόγοι.

Ο καρκίνος λοιπόν μου έχει καταστρέψει ολοσχερώς την όσφρηση – άρα και τη γεύση -, κατάσταση μη αναστρέψιμη. Όσφρηση και γεύση καπούτ για πάντα. Ευτυχώς έχω προλάβει να φάω όσα Mc Donald's δεν τρώει ο μέσος άνθρωπος σε τρεις ζωές. Όμως θα μου λείψουν. Σε μέγεθος ο όγκος είναι 7 Χ 6 Χ 2 εκατοστά, άρα έχει καταλάβει τεράστιο κομμάτι του κρανίου μου, έχει διαλύσει διαφράγματα τα πάντα όλα, ενώ έχει εισχωρήσει και περίπου 1,5 εκατοστό στον εγκέφαλο – ακόμα καλά είμαι, δεν έχει τρυπήσει μετωπιαίο λοβό να μείνω φυτό. Όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει επίσης μια μόνιμη ιγμορίτιδα, αφού ο όγκος έχει φράξει τα πάντα, σε σημείο να μην μπορώ να αναπνέω σχεδόν καθόλου από τη μύτη.

Τι κάνω τώρα. Τα καλά νέα είναι ότι αν το αφήσω θα με σκοτώσει πολύ σύντομα, τα κακά νέα είναι ότι ο θάνατος θα είναι επώδυνος, αργός και βασανιστικός. Αν είναι έτσι, πηδάω και από την ταράτσα της Hellenic Train να περάσω και κάνα μήνυμα ή αυτοπυρπολούμαι στη Βουλή περιμένοντας να με δείρουν μέχρι θανάτου τα ΜΑΤ ή να με σβήσει / πνίξει η Αύρα.

Σε επόμενη επιλογή, μου συστάθηκαν 3 κύκλοι χημειοθεραπειών (1 κύκλος ανά 3 εβδομάδες) με σκοπό να μικρύνει ο όγκος - αν μικρύνει – ώστε να είναι πιο εύκολα εγχειρίσιμος, κατόπιν χειρουργείο με ΩΡΛ και νευροχειρουργό – θα πρέπει να μου ανοίξουν το κεφάλι λόγω εισχώρησης στον εγκέφαλο – και τέλος ακτινοθεραπεία. Δηλαδή όλο το πακετάκι.

Το χειρουργείο θα το κάνω στον Ερυθρό Σταυρό, το κόστος όμως για τη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία που θα γίνουν ιδιωτικά αγγίζει τα 10.000 ευρώ, χωρίς ενδεχόμενες επιπλοκές, νοσηλείες κτλ που μπορεί να προκύψουν ή ακόμα και πλαστική επέμβαση μετά αφού μαζί με τον όγκο θα μου αφαιρεθούν και σπλάχνα και ίσως χρειαστώ “γέμισμα”. Ας πούμε ότι χοντρικά χρειάζομαι περί τα 10-15 χιλιάδες ευρώ.

Το χειρουργείο είναι πολύ δύσκολο και πολλών ωρών αλλά μου είπαν ότι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να αφαιρεθεί ο όγκος πλήρως, και μαζί με τις ακτίνες μετά να ξεμπλέξω πλήρως. Όλα στο μπορεί είναι, όπως συμβαίνει πάντα με τον καρκίνο.

Εδώ λοιπόν χρειάζομαι τη βοήθειά σας.

Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό με βρήκε σε μια πολύ μεταβατική φάση της ζωής μου, όπου προκειμένου να ανοίξουμε και να λειτουργήσουμε το 6, την κοινωνική τραπεζαρία μας, δουλεύω πρωινό part-time και ουσιαστικά ζω με 700 ευρώ τον μήνα. Λεφτά στην άκρη δεν έχω τίποτα, ό,τι είχα περισσευούμενα τα έδινα πάντα στη Mano Aperta και τώρα στην Tol Eressea ώστε να συντηρείται αυτό το πράγμα και αν δεν υπήρχε η Steps που παρέα δημιουργήσαμε αυτό το project, δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί ούτε αυτό.

Τα 10.000-15.000 ευρώ μπορεί σε κάποιους να ακούγονται πολύ λίγα για τη ζωή τους, για εμένα όμως είναι πάρα πολλά και ξέρω ότι από όπου κι αν τα δανειστώ μονομιάς δεν θα μπορέσω ποτέ να τα γυρίσω πίσω.

Ο εγωισμός μου όμως δέχεται να τα λάβω σε μικρά ποσά από πολλούς που μπορούν να βοηθήσουν και μακάρι να καταφέρω κάποτε να το ανταποδώσω σε όλους επί χίλια.

Δεν είναι ποτέ θέμα για εμένα πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή. Η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα και αξίζει τα πάντα, όπως οι ζωές των 122 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που υπήρξαν πριν από εμάς και όσων έρθουν μετά από εμάς. Nobody cares.

Στη φωτογραφία βλέπετε τη γνωμάτευση / διάγνωση - έχω κρύψει τη σφραγίδα του γιατρού για ευνόητους λόγους - και φυσικά έχω στη διάθεσή μου αξονική, μαγνητική και βιοψία που βρίσκεται και στη διάθεση όλων για λόγους διαφάνειας εφόσον ζητηθούν.

Όποιος θέλει να βοηθήσει με οποιοδήποτε ποσό, μπορώ να του στείλω τα τραπεζικά μου στοιχεία στο inbox.

Ψυχολογικά είμαι πάρα πολύ καλά – έτσι κι αλλιώς έχω χρόνια κατάθλιψη και διπολική διαταραχή -, είμαι πάρα πολύ ψύχραιμος και δεν φοβάμαι καθόλου, ούτε καν το ενδεχόμενο του θανάτου που έτσι κι αλλιώς θα έρθει για όλους ή όπως είχε πει ο Επίκουρος “Ενα τίποτα είναι για μας ο θάνατος, γιατί όταν υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος είναι απών, και όταν ο θάνατος είναι παρών, δεν υπάρχουμε εμείς".

Σχεδόν όλα στη ζωή είναι random, τα πράγματα που βρίσκονται πραγματικά υπό τον ελεγχό μας είναι ελάχιστα κι έτσι έτυχε κι αυτό. Δεν έκανα κάτι για να το προκαλέσω, υπήρχε από τότε που ήμουν έμβρυο και ενεργοποιήθηκε τώρα. If I die, I die and that's OK.

Όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας μου στείλει μήνυμα και σόρρυ για το αρσενικό γένος που χρησιμοποίησα σε όλο το κείμενο αλλά ήταν χάριν ευκολίας.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, την ερχόμενη Τρίτη 11 Μαρτίου ξεκινάω τη χημειοθεραπεία.

Ευχαριστώ και καλή μου τύχη.

ΥΓ: Έτσι κι αλλιώς στο τέλος θα πεθάνουμε όλοι και κανείς δεν θα θυμάται τίποτα από όσα κάναμε.