Μερικές σκέψεις για την υποψηφιότητα Πτωχού

Πριν λίγο καιρό, και μάλιστα δύο μήνες πριν τις περιφερειακές εκλογές, παρουσιάστηκε στη Μεσσηνία ο νέος εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας για τη διεκδίκηση της Περιφέρειας Πελοποννήσου, κ. Δημήτρης Πτωχός.

Συγκεκριμένα, η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε σε μια εκδήλωση που κινητοποιήθηκε σύσσωμος ο κομματικός μηχανισμός, παρουσία του Πρωθυπουργού και του Πρώην Πρωθυπουργού, ο οποίος φαίνεται να είναι και πολιτικός μέντορας του Υποψηφίου Περιφερειάρχη.

Αναμενόμενα, η διαδικασία για την παροχή χρίσματος προς τον κ Πτωχό -ελάχιστο χρόνο πριν από τις εκλογές- δεν ήταν αναίμακτη, καθώς υπήρξαν αντιδράσεις από τον νυν Περιφερειάρχη κ. Νίκα, αλλά και από πολίτες που πρόσκεινται ιδεολογικά στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.

Οι οιωνοί γι' αυτήν την αδόκητη υποψηφιότητα a priori δεν ήταν καλοί.

Καταρχάς, ο κ. Πτωχός που επελέγη δεν έχει  καμία αυτοδιοικητική εμπειρία· στην ουσία στερείται εμπειρίας συμμετοχής σε οιαδήποτε εκλογική διαδικασία για διεκδίκηση αιρετού αξιώματος.

Συνάμα, δεν φαίνεται να είχε δείξει δημόσια κανένα ενδιαφέρον, προτού πέσει στο τραπέζι η υποψηφιότητα του για την περιφέρεια της Πελοποννήσου.

Άλλωστε, είναι γεγονός ότι, αν κάποιος αναζητήσει προσεκτικά στο διαδίκτυο μια τοποθέτηση του, ένα άρθρο στο οποίο να εκφράζει το ενδιαφέρον του για τα Πελοποννησιακά δρώμενα, τότε σίγουρα η προσπάθειά του θα είναι ατελέσφορη, καθότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.

Εξίσου πραγματικό είναι ότι δεν προσπάθησε να φτιάξει μόνος του ένα συνδυασμό από νέα πρόσωπα, ώστε να δώσει στην παράταξη του τη δική του πνοή και μια ξεχωριστή ταυτότητα.

Τουναντίον, κυριολεκτικά άρπαξε τους αιρετούς που ανέδειξε ο προκάτοχός του και έκανε και κάποιες προσθήκες μέσα από τον κομματικό μηχανισμό και το σύστημα των ανθρώπων του κ. Σαμάρα.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η παρουσίαση του δεν έγινε στην Έδρα της Περιφέρειας, αφού αναφέρεται η υποψηφιότητα του σε όλους τους Πελοποννησίους, αλλά στη Μεσσηνία και δη στο Δημαρχείο, όπου θήτευσε ως Δήμαρχος ο πατέρας του δημιουργώντας συνειρμούς τοπικισμού και νεποτισμού.

Ωστόσο, παρ' όλους τους κακούς οιωνούς, η συνολική του παρουσία θα πρέπει να κριθεί από το όραμα που διαθέτει για την Πελοπόννησο, την επικοινωνία αυτού του οράματος  στους πολίτες και το βασικό σχέδιο της παράταξής του από κοινού με τον τρόπο υλοποίησής του.

Αυτό σημαίνει ότι σίγουρα δεν θα πρέπει να κριθεί η υποψηφιότητά του και η έκβασή της από το γεγονός ότι έχει το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας και μόνο. Κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή της Αυτοδιοίκησης και της νοημοσύνης των πολιτών και κυρίως των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Σίγουρα, επίσης, δεν θα πρέπει να κριθεί η υποψηφιότητά του από το γεγονός ότι ο κ Πτωχός είναι σχετικά νέος. Η ικανότητα και η ηγεσία δεν έχουν ηλικία και μια ματιά στο συνολικό πολιτικό προσωπικό της χώρας μας πείθει γι' αυτό.

Σίγουρα, τέλος, δεν θα πρέπει να κριθεί η υποψηφιότητά του και δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας πολίτης γι' αυτό, επειδή στηρίζεται σε πλάτες ισχυρών πολιτικών και μη παραγόντων στην Πελοπόννησο. 

Με αυτά ως δεδομένα, οι πολίτες για να βγάλουν τα συμπεράσματα τους είναι αναγκαίο να βασιστούν και να παρακολουθήσουν τον δημόσιο λόγο των επικεφαλής και των υποψηφίων των παρατάξεων στα τοπικά ΜΜΕ, στα σόσιαλ μίντια (social media), στις ομιλίες και τις περιοδείες τους.

Ευλόγως, ο κ. Πτωχός στις μέχρι τώρα συνεντεύξεις του σε μέσα της Μεσσηνίας και στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας προσπάθησε να ξεδιπλώσει το όραμά του για την διοίκηση της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Εντούτοις, η εικόνα που παρουσιάζει είναι μάλλον αντιστρόφως ανάλογη των προσδοκιών που καλλιεργούνται και από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και από τα φιλικά ΜΜΕ στην  υποψηφιότητα Πτωχού.

Ακόμα και σε ξεκάθαρα ευνοϊκό δημοσιογραφικά περιβάλλον ο λόγος που αρθρώνεται είναι επιεικώς μέτριος, μια που υπερισχύουν τα κλισέ, οι γενικολογίες και οι αοριστολογίες (σχέδιο 100 ημερών, καλύτερες και περισσότερες δουλειές, αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων, στρατηγικός σχεδιασμός κ.λπ) σε ένα κλίμα δημιουργικής ασάφειας, καθώς δεν αναφέρεται ούτε ακροθιγώς πως θα επιτευχθούν όλα αυτά.

Από τον πολιτικό του λόγο απουσίαζε πλήρως η προτεραιοποίηση  των έργων και των δράσεων στο σχέδιο του για την Πελοπόννησο. Ο Πρωτογενής τομέας, η ατμομηχανή της ανάπτυξης της Πελοποννήσου, αναφέρεται επιγραμματικά ανάμεσα στα συγκριτικά πλεονεκτήματα και η μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στις "αδειοδοτήσεις" χωρίς να εξηγηθεί επαρκώς τι ακριβώς εννοεί.

Τα μεγάλα Έργα που έχει ανάγκη η Πελοπόννησος και οι πολίτες της ούτε αναφέρονται ούτε προσδιορίζονται.

Επιπρόσθετα, κραυγαλέα είναι η απουσία της λέξης "διεκδίκηση" από τα λεγόμενα του κ. Πτωχού.

Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη στην Περιφέρεια χωρίς πόρους και αρμοδιότητες που οφείλει να παραχωρήσει η Κεντρική Κυβέρνηση στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση;

Απουσιάζει, ακόμη,  η λέξη Περιφερειακή Διακυβέρνηση, διακηρυγμένος στόχος του συνδικαλιστικού οργάνου της ΕΝΠΕ και σύγχρονη πραγματικότητα στα αναπτυγμένα Ευρωπαϊκά Κράτη.

Απουσιάζει, τέλος, η εκτενής αναφορά στην Πολιτική Προστασία, τον Τομέα της Υγείας και πλήθος άλλων σοβαρών θεμάτων, όπως η ερήμωση της Ελληνικής Υπαίθρου.

Δυστυχώς για τον κ. Πτωχό μετά από τις δημόσιες τοποθετήσεις του αφενός γίνεται  αντιληπτή η απειρία του στο αυτοδιοικητικό γίγνεσθαι και αναπόφευκτα προκύπτει μια άνιση σύγκριση εις βάρος του κ. Πτωχού, όχι μόνο με τον πολιτικό του αντίπαλο, τον Πέτρο Τατούλη, ο οποίος έχει ξεκάθαρα εντελώς διαφορετική φιλοσοφία για την Περιφερειακή Διοίκηση αλλά και με τον προκάτοχό του τον κ. Νίκα, ο οποίος τουλάχιστον ως προς το δημόσιο λόγο του είναι εμφανώς υπέρτερος του.                                                                                        

 Η Πελοπόννησος –όπως και κάθε νομός της μεμονωμένα- χρειάζεται να παραμείνει σταθερά πολύτιμη για τη χώρα μας και τον κόσμο. Η Πελοπόννησος οφείλει να παραμείνει γνωστή ως μυθική, ιστορική, πολιτική, πράσινη Πελοπόννησος και να ανακαινίζεται σταθερά, ώστε να γίνεται πρωτοπόρος σε όλα της και οπωσδήποτε επαρκώς ψηφιακή εναρμονισμένη θεμιτά με τις ανάγκες της σύγχρονης ζωής. Έχουμε, λοιπόν,  χρέος να λειτουργήσουμε ως υπεραξία που θα υπερβαίνει τις στενά εννοούμενες προσωπικές κομματικές στρατηγικές και θα κατατείνει σε μια ενιαία στρατηγική που θα έχει στο επίκεντρο τον πολίτη.

Εμείς στη Νέα Πελοπόννησο του Πέτρου Τατούλη αυτή την αναγέννηση επιζητούμε.

Αυτή την αναγέννηση διεκδικούμε.

ΥΓ: Ας μην αναμοχλεύουμε σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία τις μνήμες των πολιτών για τα ζοφερά χρόνια των Μνημονίων. Διότι εκείνα τα χρόνια δεν ήταν οι αξιωματούχοι, οι σύμβουλοι  και οι υπηρεσιακοί παράγοντες που έσωσαν τη χώρα από την καταστροφή. Το "μάρμαρο" το πλήρωσαν οι απλοί πολίτες, μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες που είδαν το εισόδημα τους να κατακρημνίζεται από την κάθετη  πτώση μισθών και συντάξεων και από ανελέητες φοροεπιδρομές, ενώ και τα Ασφαλιστικά τους Ταμεία ξεκίνησαν να καταρρέουν.

                                                                                   Μαργαρίτα Σπυριδάκου

                                                                    Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου