Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Ι. Ηλιόπουλου, με τίτλο Κέρινη Ομοιότητα

ΚΕΡΙΝΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Ι. Ηλιόπουλου, με τίτλο Κέρινη Ομοιότητα, από τις εκδόσεις Ν&Σ Μπατσιούλας (Αθήνα 2025, σσ. 74).

Ο Παναγιώτης Ι. Ηλιόπουλος είναι πανεπιστημιακός και ποιητής. Διδάσκει στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Για την ερευνητική δραστηριότητά του, έχει βραβευτεί με το μετάλλιο Orlyk από το Πανεπιστήμιο Dragomanov του Κιέβου το 2019, και από την Ακαδημία Αθηνών, με το βραβείο Π. Οικονόμου, το 2021. Είναι συγγραφέας πέντε εκτενών επιστημονικών μονογραφιών και πάνω από ενενήντα άρθρων σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και πανεπιστημιακές εκδόσεις. Στον χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 2005 με τις πρώτες δημοσιεύσεις ποιημάτων του. Έκτοτε έχουν δημοσιευθεί ποιήματα και φιλολογικές μελέτες του σε εγχώριες και σε διεθνείς ανθολογίες, καθώς και σε λογοτεχνικά έντυπα όπως: ‘Οδός Πανός’, ‘Δέλεαρ’, ‘Σύγχρονη Σκέψη’, ‘η Λέξη’, ‘Αιολικά Γράμματα’, ‘Θευθ’, ‘Τα Ποιητικά’, κ.ά. Έχουν κυκλοφορήσει οι εξής ποιητικές του συλλογές: α) Ο Επιών Καιρός (Οδός Πανός, 2007), β) Ετερόλεκτον (Ιωλκός, 2023), γ) Ιδιόλεκτον (Ιωλκός, 2023), δ) The Missing Link [ξενόγλωσση] (Κάπα Εκδοτική, 2024), ε) Κέρινη Ομοιότητα (Μπατσιούλας, 2025). Ανάμεσα σε άλλες λογοτεχνικές διακρίσεις και επαίνους, έχει  βραβευτεί για το ποίημα Vergente Mundi Vespere στον Β’ πανελλήνιο διαγωνισμό του περιοδικού ‘Ύφος’. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, και επίσης του διεθνούς δικτύου Poets of the Planet στο Παρίσι.

Στα πενήντα τρία ποιήματα της συλλογής κυριαρχεί η εικονιστική αναδίφηση της μεταξύ των πραγμάτων σύνδεσης. Η εναλλαγή μεταφυσικών και ερωτικών ποιημάτων σε μια συνεχή δυαδική αντίστιξη παρουσιάζει το κάθε αντικείμενο ως ένα καθρεπτισμό, είτε μεταφυσικό είτε ερωτικό αντίστοιχα, που παραβιάζει την προτεραιότητα του υποκειμένου. Μια ομοιότητα επιπόλαιη, σαν κι αυτή που επιτρέπει η αποτύπωση σε ένα εύπλαστο υλικό όπως είναι το κερί. Αντί να αποτελεί έναν περιεκτικό και αυτούσιο χώρο, ένα μουσείο που βρίθει από κέρινα είδωλα, η ίδια η φύση χρησιμεύει ως το κοινό πρόπλασμα των όντων. Μια ζωτική αφόρμηση που δεν οδηγεί στο ουσιώδες αλλά σε μια επαναλαμβανόμενη και καταρρέουσα μίμησή της. Όλα μοιάζουν με όλα∙ τίποτα δεν είναι μοναδικό ή αληθινό ως διαφέρον. Στην ποιητική αυτή συλλογή κεντρικά θέματα είναι ο θάνατος, η απώλεια, ο χρόνος και η ύπαρξη, και πρωταρχικά ο έρωτας, η πιο ευδιάκριτη από τις ψευδαισθητικές αποτυπώσεις. Γράμματα του συγκεκριμένου κοσμοποιητικού αλλά αναλώσιμου αυτού αλφαβήτου είναι η σελήνη, η βροχή, η νύχτα, η θάλασσα, το φυσικό όσο και το ανθρώπινο στοιχείο στην υπαρξιακή και ερωτική τους διέκταση, ομοιότητες που αναζητούν το βάθος διακαώς το ένα μέσα στο άλλο.