«Έλλη...νες»: Ο Αρκάς ηθοποιός Σταύρος Μαρκάλας μιλάει για την αξία της τέχνης με εφόδιο την Παιδεία!
Ο νέος, ανερχόμενος και πολλά υποσχόμενα Αρκάς ηθοποιός, Σταύρος Μαρκάλας, μιλάει αποκλειστικά στην Έλλη Αρτοπούλου στην εκπομπή «Έλλη…νες»!
Τολμάει και ρισκάρει να εκπληρώσει τα όνειρα του, μέσω του ταλέντου του και της σκληρής δουλειάς.
«Χαίρομαι όταν συναντώ νέους ανθρώπους, που τολμούν να αγκαλιάζουν τη ζωή και ρισκάρουν για το όνειρό τους. Ο Σταύρος είναι ένα καλό παράδειγμα για τη νέα γενιά που θέλει να δει τον Πολιτισμό να ανεβαίνει σκαλοπάτια με ήθος, αξιοπρέπεια και παιδεία.»
Έλλη Αρτοπούλου
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω … στην παιδική σου ηλικία, ποιά ήταν η στιγμή που κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς με την τέχνη;
Δεν είναι πολύ παλιά, όταν μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα, να ακολουθήσω την υποκριτική. Κάπου στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, όταν στην πραγματικότητα δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός, αλλά…
κωμικός!
Έβλεπα βίντεο γνωστών ξένων ηθοποιών, όπως του Eddie Murphy και του Robin Williams, που έκαναν «stund up comedy shows», και μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο ήθελα και εγώ. Όταν όμως μπήκα στη δραματική σχολή και είδα τι είναι το θέατρο, άλλαξα γνώμη!
Στην προσπάθεια πραγματοποίησης του ονείρου σου, ποιες δυσκολίες συνάντησες στο δρόμο σου;
Είμαι σχετικά νέος στο χώρο, οπότε ακόμα δεν μπορώ να πω ότι έχω συναντήσει τις δυσκολίες της δουλειάς. Αυτό που πραγματικά όμως ήταν δύσκολο για μένα μέχρι να τελειώσω τις σπουδές μου, ήταν το γεγονός ότι εκτός από τη μελέτη και την πληρωμή των διδάκτρων, έπρεπε και να … ζήσω. Ο συνδυασμός δουλειάς και φοίτησης, ήταν πολύ δύσκολος...
Έχεις ασχοληθεί και με την τηλεόραση και με το θέατρο. Ποιό από τα δύο σε εκφράζει πιο πολύ;
Έχω κάνει λίγες δουλειές στην τηλεόραση και στο θέατρο, μέσα στα 2 χρόνια, μετά την αποφοίτηση μου. Αυτό που με τραβά περισσότερο, όπως και τους περισσότερους συναδέλφους μου, με τους οποίους το έχω κουβεντιάσει, είναι το θέατρο.
Ο λόγος είναι πως τα θεατρικά έργα έχουν ρόλους που προσεγγίζονται δυσκολότερα και απαιτούν περισσότερη δουλειά και αφοσίωση. Αποτέλεσμα αυτού, είναι η μεγαλύτερη ηθική και ικανοποίηση για τον ηθοποιό.
Μην ξεχνάμε επίσης, ότι το θέατρο είναι το αντίστοιχο "live" της μουσικής. Το συναίσθημα που δημιουργείται από την επαφή με το κοινό που είναι εκεί μαζί σου την ώρα που είσαι στην σκηνή, δεν έχει κάτι εφάμιλλό του...
Κάτι που δεν αντέχεις… και κάτι που θαυμάζεις στους ανθρώπους γύρω σου;
Δεν αντέχω το «ψέμα»… και θαυμάζω την «ειλικρίνεια» και την «αμεσότητα» των ανθρώπων!
Ένας ρόλος που θα ήθελες να παίξεις στο θέατρο;
Από αυτούς που γνωρίζω μέχρι τώρα τον Κρέοντα από το έργο "Αντιγόνη" του Ανουιγ.
Ποιά είναι η πρώτη σκηνή που σού έρχεται στο μυαλό όταν κλείνεις τα μάτια σου, μέσα από τη έως τώρα πορεία σου;
Ένας μονόλογος στον Οθέλλο του Σαίξπηρ, που αναρωτιέται ποια ήταν η αιτία που οδήγησε την Δυσδαιμόνα να προδώσει των έρωτα τους…
Στόχοι, επόμενα βήματα και όνειρα!
Στόχος μου είναι να μπορέσω να γίνω όσο πιο κάλος μπορώ σ' αυτή την δουλειά και να την κάνω με «πραγματική αξία» και μόνο.
Επόμενα βήματα δεν υπάρχουν, διότι σ' αυτήν την δουλειά κυρίως όλα έρχονται ξαφνικά, σαν έκπληξη! Εκτός αυτών βέβαια, υπάρχει κάτι το οποίο προχωρά αργά, σταθερά και με ασφάλεια πάντα και έχει να κάνει με τον κινηματογράφο. Μια δική μου δουλειά, που ακόμα είναι πολύ νωρίς να μιλάμε.
Η καταγωγή σου είναι από την Αρκαδία. Μίλησε μου για τις αναμνήσεις σου από την Τρίπολη.
Ναι, είμαι από την Τρίπολη όντως. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τρίπολη και ακόμα εκεί είναι το "σπίτι" μου, η έδρα μου... κι ας είμαι εδώ και κάποια χρόνια στην πρωτεύουσα. Έχω πολλά να θυμάμαι. Πολλές αναμνήσεις με οικογένεια και φίλους.
Θυμάμαι την πόλη πως ήταν παλιά, την βλέπω τώρα αλλαγμένη και σαφώς πιο όμορφη και λησμονώ τα παλιά χρόνια. Το στέκι μας με τους παιδικούς μου φίλους ήταν το κλασσικό Pac-man μετα το σχολείο, αρκετές καφετέριες του τότε μοναδικού πεζόδρομου και κυρίως το Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης που χειμώνα καλοκαίρι καθόμασταν με τις ώρες και κουβεντιάζαμε.
Δεν κρύβω το γεγονός ότι όταν βρίσκω χρόνο να έρθω στην Τρίπολη πάντα επισκέπτομαι το Πνευματικό Κέντρο έστω για λίγο μόνος ή με παρέα....και δυστυχώς μόνο αυτό γιατί είναι το μοναδικό που δεν έχει αντικατασταθεί με κάτι άλλο στο πέρασμα των χρόνων.
Η τέχνη σε δύσκολες στιγμές -όπως αυτές που περνάμε- παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο... Ποια είναι η άποψη σου;
Το θέατρο, όπως και κάθε τέχνη δεν είναι διασκέδαση... είναι ψυχαγωγία. Αυτό σημαίνει ότι καλλιεργεί τους «πομπούς» και τους «δέκτες» της. Τους κάνει να προβληματίζονται και να αναζητούν απαντήσεις για τα πάντα.
Είναι «παιδεία» και σίγουρα η παιδεία είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να πρωταγωνιστεί σε τέτοιες δύσκολες εποχές.
Τέλος, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για το έργο που πρωταγωνιστείς αυτόν τον καιρό με τίτλο «Ερωτόκριτος».
Ο «Ερωτόκριτος» του Β. Κορνάρου είναι αν μη τι άλλο γνωστό στους περισσότερους. Ένα λαμπρό ερωτόδραμα με φανταστικά ιπποτικά στοιχεία. Είναι γραμμένο στην Κρητική διάλεκτο και σε έμμετρο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και ομοιοκατάληκτο στίχο.
Είναι μεγάλη μου τιμή να ενσαρκώνω αυτόν τον χαρακτήρα αυτού του μαγευτικού έργου, καθώς επίσης, είναι ένα μεγάλο στοίχημα
στον αν θα μπορέσω να το κάνω με όσο το δυνατό περισσότερη επιτυχία.
στον αν θα μπορέσω να το κάνω με όσο το δυνατό περισσότερη επιτυχία.Είναι μεγάλο σχολείο για μένα και χαίρομαι πολύ για αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν μου έγινε η πρόταση, δέχτηκα χωρίς να ρωτήσω κάτι περισσότερο.
