Η ώρα της αλήθειας πότε φτάνει;
Ίσως η πρώτη σκέψη που έρχεται στο νου, αυτή τη στιγμή είναι πως ο τίτλος, είναι ένα ερώτημα, που αφορά την όλη κατάσταση που ζούμε στην Πανδημία.
Εν μέρει είναι σωστή η σκέψη σου αυτή τη στιγμή. Γιατί εν μέρει ; Θα σου πω. Πέρασαν
τόσοι μήνες από την πρώτη μέρα αυτής της κατάστασης. Λένε πως στα δύσκολα οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται ακόμα πιο δυνατές. Σωστά;
Αυτό που παρατηρώ όμως είναι πως οι άνθρωποι απομακρύνονται. Διχάζονται ολόκληρες οικογένειες, σχέσεις, φιλίες , συνεργασίες. Διχάζονται οι άνθρωποι. Στα δύσκολα φεύγουν για να σωθούν, αντί για να μείνουν και να παλέψουν, σ' αυτό που με κόπο έχτισαν, το «μαζί».
Δημιουργούν συμμαχίες «της ώρας» ακόμα και… «της στιγμής», για να καλύψουν τα τεράστια κενά τους. Φωνές, πολλές φωνές, απόψεις χωρίς γνώσεις, που ηθοποιοί θα έπαιρναν Όσκαρ πάνω στο κόκκινο χαλί.
Διαπιστώνω μια μόνιμη κριτική ή ένα μόνιμο εγωκεντρισμό ντυμένο με τα καλά και τα φρέσκα.
Η ώρα της αλήθειας δεν θα φτάσει κάποτε. Όχι. Η ώρα της αλήθειας φτάνει κάθε μέρα σ' εσένα , σ' εμένα, σε όλους. Αρκει να την αναγνωρίσεις και να τολμάς να διαγράψεις κάθε άνθρωπο που πιστεύει πως ποτέ, μα ποτέ δεν θα τσαλακωθεί, όταν μάλιστα η γούνα του έχει ήδη καεί. Αρκεί, όμως και να εκτιμάς κάθε άνθρωπο που εκεί με πείσμα, με θάρρος και με εκτίμηση συνεχίζει ακόμα και στα δύσκολα μαζί σου. Μεγάλο πράγμα η αναγνώριση.
Η αλήθεια στον καθένα μας βρίσκεται μέσα του.
Φιλικούς χαιρετισμούς του Καλημέρα Αρκαδία σε όλους αυτούς που νιώθουν πως ο αυτοσεβασμός μας, είναι παγίδα για την ενδεχόμενη πτώση μας. Φιλικούς χαιρετισμούς και σε αυτούς που πιστεύουν πως η σιωπή μας, είναι η άγνοιά μας.
Οι Μικρασιάτες κυρίες και κύριοι ήταν πάντα ευγενείς και οι Γορτύνιοι ήταν πάντα δίκαιοι και δυνατοί . Περήφανοι για τις ρίζες μας! Εσείς;
Έλλη Αρτοπούλου