Ο δικός μας χώρος

το θεμελιώδες κύτταρο πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής ένωσης….

ο πραγματικός πολιτικός φορέας της τοπικής δημοκρατίας και ανάπτυξης

ο κοινωνικοπολιτικός χώρος όπου πραγματοποιείται η δημοκρατική συναινετική λειτουργία….

το θεμελιώδες φυσικό δικαίωμα του πολίτη που κανείς δεν μπορεί να του το δώσει ή να του το πάρει…..

είναι ο χώρος που θα πρέπει συλλογικά και ατομικά να τον  υπερασπιζόμαστε  χωρίς να τον εκχωρήσουμε ή να τον αναθέσουμε στο κράτος, στο κόμμα ή στο σύστημα.

είναι ο χώρος μέσα στον οποίο ασκούνται οι πολιτικές που πρεσβεύει ο Ευρωπαϊκός καταστατικός χάρτης για τα δικαιώματα του πολίτη…

Ένα παλιό ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου, που το έγραψε κάτω από τις επικρατούσες τότε πολιτικές συνθήκες, προτρέπει τον πολίτη  να αποκτήσει θέλει δεν θέλει  τον δικό του χώρο, υπονοώντας με το μήνυμα που στέλνει την αυτοδιοίκηση. Το παραθέτω:

Εδώ θα επιμένεις

χωρίς ποτέ να καταφύγεις

στη βολική απόγνωση, ποτέ στην περιφρόνηση

Κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη

εκείνοι, που οικοδομούνε ερημώσεις

Κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων

να τοποθετούνται σε αυστηρά τετράγωνα

σαν πιόνια

Εσύ να επιμένεις

σάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί

μια μέρα

θέλεις δεν θέλεις πρέπει

να αποκτήσεις

« ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΩΡΟ»

Αφήνω το χθες και έρχομαι στο σήμερα με εύλογα ωστόσο ερωτήματα που ο καθένας μας μπορεί να θέσει και τα οποία χρήζουν απαντήσεων τις οποίες κατά την ταπεινή μου γνώμη  μπορώ να τις δώσω:                                                                                                    

 -Έχει πράγματι αποκτηθεί ο δικός μας χώρος?                                                               

 -Ο Δήμος μας, ως οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ο δικός μας χώρος?                                                                                             

 Η απάντηση και για τα δυο ερωτήματα είναι πως ναι. Για μεν το πρώτο γιατί αποκτήθηκε  μεταπολιτευτικά -σταδιακά βέβαια- με τους αγώνες του αυτοδιοικητικού κινήματος πλην όμως χρειάζεται ακόμα δουλειά για την ισχυροποίηση της αυτοδιοίκησης. Για δε το δεύτερο, πράγματι αποτελεί και θα αποτελεί για τον καθένα μας ατομικά όμως τον δικό του χώρο.

Εντούτοις, με την ατομικότητα και μόνο, ο χώρος μας δεν θα έχει τη δύναμη της υπεράσπισής του ούτε θα προωθείται η ανάπτυξη του δημοκρατικού συναινετικού διαλόγου. Η αιτία? Λείπει η συλλογικότητα.                                                                    

Γι’ αυτό με τον Κώστα Τζιούμη και πάλι στο τιμόνι του Δήμου, ο χώρος μας θα διευρυνθεί για να χωρέσει την σε συμμετοχικό σχήμα οργανωμένη( σ.σ από την επομένη των εκλογών η έναρξη των διαδικασιών σύστασης) κοινωνία των πολιτών.                                                                                                  

Τρίπολη 3-10-2023