"Έφυγε" ο Μέγας Φιλέλλην, Σταύρος Δέμος

ΣΑΝ ΚΑΤΕΥΌΔΙΟ…

Του Γιώργου Παναγιωτακοπουλου

Αξ. Πυροσβεστικού Σώματος ε.α.

      Βαθειά συγκινημένος για τον χαμό του μεγάλου φιλέλληνα συμπατριώτη μας φαρμακοβιομηχανου Σταύρου ΔΕΜΟΥ, αισθάνθηκα επιτακτική την ανάγκη νά γράψω κι εγώ δύο λόγια σαν κατευόδιο στο νέο τελευταίο αυτό ταξίδι του.

       Το ταξίδι του στους αγγέλους.

        Γιατί και ο ίδιος ήταν ένας επίγειος άγγελος!

      Τόν γνώρισα από “τηλεφώνου”, πρίν λίγα χρόνια όταν είχα πρωτοξεκινησει τις μεγάλες 10ετεις προσπάθειες μου καί αγώνες μου προκειμένου να αποκτήσει ο Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Βασιλείου τής Αρκαδικής πρωτεύουσας μας, ανελκυστήρα, αναγκαίο για την ανέλιξη προς εκκλησιασμό των ΑΜΕΑ, υπερηλίκων και άλλων αδύναμων συνανθρώπων μας νά ανέβουν τά 24 !σκαλοπάτια του ναού αυτού.

       Με είχε συγχαρεί για τίς προσπάθειες μου εκείνες, που τελικά χρηματοδότησε ως δωρεά στην γενέτειρα του, και στις τακτικές τηλεφωνικές επικοινωνίες μας, όταν με καλούσε μου εξέφραζε πάντα την αγωνία του για τήν πορεία εκείνης της προσπάθειας μου, καί του όλου έργου.

     Προσπάθειες που συνεχίστηκαν για ΔΈΚΑ (10)! ολόκληρα χρόνια, ώσπου νά ευωδοθουν!

     Καί η ενημέρωση μου για όλα αυτά ήταν λεπτομερής καί τόσο ευχάριστη για τόν ίδιο,που με είχε προσκαλέσει για κατ ‘ιδιαν γνωριμία και υποβολή συγχαρητηρίων δια ζώσης.

      Όμως εκείνη η συνάντηση που τόσο πολύ ήθελε, όπως κι εγώ άλλωστε (πολύ μεγάλη η τιμή μου) ,δεν έγινε ποτέ για κάποιους λόγους δικής μου αδυναμίας, ούτε δυστυχώς στα εγκαίνια του έργου,καί τό φέρω βαρέως.

       Ο αξέχαστος εκλιπών ήταν ένας απλός, σεμνός Άνθρωπος του ήθους, των αρχών καί των αξιών που σήμερα δυστυχώς αυτά όλα τά “προσόντα-χαρακτηριστικα” σπουδαίων ανδρών,εκλείπουν κατά μεγάλο ποσοστό από τη ζωή καί την κοινωνία μας.

      Σαν κατευόδιο στο τελευταίο αυτό ταξίδι του,σε τούτο το φευγιο του,ας μου επιτραπούν αυτοί οι από καρδιάς στίχοι μου,με λίγα δάκρυα ΚΑΊ της δικής μου ευγνωμοσυνης για τά έργα του προς όφελος όχι μόνο των συμπατριωτών του, αλλά της κοινωνίας μας γενικότερα.

“Και αν μας έφυγες Μεγάλε μας πατέρα/ για πολιτείες άλλες,νεες, μακρινές/, εμείς που μείναμε μονάχοι εδώ πέρα/θά χουμε εικόνα όσα μας δίδαξες στο χτες..”