Αυλαία για τον Κώστα Ν. Φαρμασώνη;

Τρίτη, 07 Ιανουαρίου 2025 21:22

Δημοσίευση της Μαρίας Π. Δοντά, Φιλολόγου

ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ Ν. ΦΑΡΜΑΣΩΝΗ;

Δεν είναι αλήθεια…

Κάτι σκαρώνει πάλι το μυαλό του μεγάλου Δάσκαλου... Η πρώτη αντίδραση στην είδηση…

Κι όμως, σιγά – σιγά η πραγματικότητα περνάει στη λογική, αλλά όχι στην καρδιά… Κάθεται στην πολυθρόνα του, με το αινιγματικό του ύφος, πίσω από τις τούφες καπνού από το τσιμπούκι του, και μας ακούει που διαβάζει καθένας,/μια τον πρώτο στίχο από το δημοτικό τραγούδι «Του γιοφυριού της Άρτας»… και ξαφνικά διακόπτει αυστηρά με τη βροντώδη φωνή του που σε παγώνει…

-Τί τονίζουμε επιτέλους Μαρία; Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες ή...

Και συνεχίζεται η ανάγνωση μέχρι να φτάσουμε όλοι στην τελειότητα. Και μετά από εξηγήσεις και θεωρίες το τρανταχτό του γέλιο γεμίζει την αίθουσα και γίνεται καλοσυνάτος, ήρεμος, γλυκύτατος! Κι εμείς γεμάτοι ικανοποίηση και χαρά που τα καταφέραμε!

Η αυστηρότητά του δικαιολογημένη, μαθήτευσε δίπλα στον Κώστα Ροντήρη και σπούδασε σε γερμανικές σχολές Θεάτρου. Ακόμα και οι σπουδές του στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, κάθε άλλο παρά σε φιλελεύθερο κλίμα γίνονταν… Ευαίσθητος, ανθρώπινος, «..καλός, γλυκός και με τις χάρες όλες..».

Πόσο απλό το επίθετο «καλός», μα πόση δύναμη κρύβει μέσα του!

Πρωτοπόρος και στην επιλογή των θεατρικών έργων που ανέβαζε – από Αρχαία Ελληνική μέχρι γερμανική δραματουργία, Ν.Ε. Ρεπερτόριο, έργα του Ευγένιου Τριβιζά και…Παραμύθια, ναι δραματοποίηση παραμυθιών!

Έντονος κοινωνικός προβληματισμός και ταυτόχρονα μια παιδική αθωότητα διαπερνούσε τη σκηνοθεσία του.

Η διδασκαλία όμως, είτε στη διάρκεια της προετοιμασίας των παραστάσεών του, είτε στα πολύχρονα Θεατρικά Σεμινάρια της πάλαι ποτέ Λαϊκής Επιμόρφωσης, είτε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο, αλλά και στο Μαρμάρι, και στην Αργολική Πρόταση και στο Άστρος, ήταν η μεγάλη του αγάπη. Μέσα από την αμφίδρομη επικοινωνία διαμορφώνονταν δημιουργικά σκέψεις, ιδέες, παραστάσεις. Απ’ όπου κι αν πέρασε άφησε το δυνατό αποτύπωμά του.

Μεγάλη ήταν η τιμή για μένα, όταν μου πρότεινε να αναλάβω τη Δραματουργική επεξεργασία για την παράσταση «Σφήκες» του Αριστοφάνη, στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.

Αυτό ήταν πρωτόγνωρο και μεγάλη πρόκληση να ζήσω από κοντά και να παρακολουθήσω τη διαδικασία των προβών για το ανέβασμα μιας επαγγελματικής παράστασης από επαγγελματίες ηθοποιούς και όλους τους άλλους συντελεστές. Αυτό που αποκόμισα ήταν ότι πρέπει να έχεις μεγάλη αγάπη για το θέατρο αφού ποιείς ήθος, γι’ αυτό και επιμένω σταθερά στο ερασιτεχνικό Θέατρο. Οι παραστάσεις των «Σφηκών» στο Θέατρο του Στράτου και στο Θέατρο των Οινιαδών υπήρξαν αποκαλυπτικές.

Και τώρα τι;

Μια πελώρια αγκαλιά έχουμε γίνει όλοι /λες που μας δίδαξες, μας έδωσες έμπνευση, ώθηση και σε νοιώθουμε κοντά μας. Δε φεύγεις από την καρδιά μας Μεγάλε Θεατράνθρωπε…

Κι ας μπήκες μέσα στη βάρκα και οδεύεις στη Γη των Μακάρων…

Κι ο γέρο Πάρνωνας, ψηλά στο Καστρί, σε αγκαλιάζει με το χώμα του και διαλαλεί ότι θα ζεις για πάντα και θα μας κλείνεις πονηρά το μάτι…

Στην αγαπημένη σου γυναίκα Τζωρτζίνα, στο γιο, το καμάρι σου, Νικόλα, στις πρώτες κόρες σου, που ήσουν τόσο περήφανος γι’ αυτές και στο εγγόνι σου, που φαντάζομαι τι χαρά θα σου έδωσε, έχω να πω ότι οι άνθρωποί μας πεθαίνουν, μόνον όταν τους ξεχνάμε.

Tags:

Μαρία Δοντά, Κώστας Φαρμασώνης,