«Θέλει αρετήν και τόλμην η ... Δημοκρατία»

Γράφει ο Ι.Γ. Ασημακόπουλος

Σήμερα έλαβα στο e-maill μου απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, με την οποία μου ανακοινώνεται η διαγραφή μου, επειδή η σύζυγός μου ήταν υποψήφια με αντίπαλο κόμμα.

Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο, διδασκόμαστε στο μάθημα της «λογικής» τους λεκτικούς ακροβατισμούς και τα σοφίσματα. Σε κάποιο σημείο το βιβλίο ανάφερε το εξής παράδειγμα, που μας προκαλούσε πολύ γέλιο:

«Το μπουζούκι είναι όργανο.

Ο αστυφύλακας είναι όργανο.

Άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι.»

Προφανώς με παρόμοιο σκεπτικό, η Επιτροπή Δεοντολογίας θεώρησε πως κι εγώ είμαι… «ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ». Άρα έπρεπε να διαγραφώ…

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω, ότι εγώ και η σύζυγός μου, είμαστε δημοκράτες τόσο στην καθημερινότητά μας, στους φίλους και στη συμπεριφορά μας στην κοινωνία, όσο στο σπίτι μας, στην οικογένεια, στα παιδιά μας και το εφαρμόζουμε αυτό στην πράξη. Θεωρούμαι αυτονόητο ο καθένας να μπορεί να έχει τις απόψεις και τις ιδέες του. Να αναπτύσσει ελεύθερα την επιχειρηματολογία του επάνω σε φιλοσοφικά, πολιτικά, θρησκευτικά κλπ θέματα, χωρίς φόβο.

Θεωρούμαι αυτονόητο ο καθένας να μπορεί να εκφράζεται και να λειτουργεί κατά την συνείδηση του, τις αξίες και τα ιδανικά του, γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε τη Δημοκρατία, το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης, της ελεύθερης έκφρασης και του ελεύθερου δημοκρατικού διαλόγου.

Προφανώς για τους κυρίους και τις κυρίες της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μεγαλόπολης, αυτό είναι αδιανόητο. Έτσι προσέφυγαν αρμοδίως, να καταγγείλουν και: «Η επιτροπή Δεοντολογίας στη συνεδρίαση της, την Τρίτη στις 25/06/2024 εξέτασε την καταγγελία του Συντονιστικού της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ –ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ που αναφερόταν στον κ. Ασημακόπουλο Ιωάννη.

Μετά από εκτενή διάλογο και αφού ελήφθη υπ όψιν ότι η σύζυγος του (Φελούκα Παναγιώτα) ήταν υποψήφια με αντίπαλο προς το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ψηφοδέλτιο, ομοφώνως αποφάσισε την οριστική διαγραφή του   Ασημακόπουλου  Ιωάννη από μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Μεγαλόπολης καθώς  έχουν παραβιαστεί τα άρθρα 6 παρ. (α),(β), (γ), (δ), (στ), (ζ) και κυρίως (η )όπως επίσης και του άρθρου. 7 του Καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.»

Δεν ξέρω το τι περιλάμβανε η «καταγγελία» σε βάρος μου από τους κυρίους και τις κυρίες της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μεγαλόπολης, ούτε το τι ειπώθηκε στον «εκτενή διάλογο» της Επιτροπής Δεοντολογίας. Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν κλήθηκα να απολογηθώ. Έτσι δεν μπόρεσα να αποδείξω πως δεν είμαι «ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ». Αποφάσισαν και… διέγραψαν. (Κάπου με πάει αυτό, αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι…)

Ίσως κατ’ αυτούς, θα έπρεπε να απαγορεύσω στη σύζυγό μου να είναι υποψήφια με άλλο κόμμα. Ίσως ακόμα θα έπρεπε να την κλείσω στη ντουλάπα. Ίσως…

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαγράφομαι από κόμμα. Το 1986, με διέγραψαν από το ΚΚΕ γιατί έκανα πολλές ερωτήσεις και κατά το «σύντροφο καθοδηγητή», είχα ιδεολογικά προβλήματα. Σήμερα με διέγραψαν από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ γιατί η σύζυγός μου ήταν υποψήφια με άλλο κόμμα. Προσπάθησα να βρω στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στα αναφερόμενα άρθρα του από την Επιτροπή Δεοντολογίας, πως τεκμηριώνονται οι λόγοι διαγραφής μου. Μάταιος κόπος…

Όσες διαγραφές και να υποστώ από κόμματα ή αποκόμματα, το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν θα με κάνει να αρνηθώ τις ιδέες, τις αξίες, τις αρχές και τα ιδανικά μου, αλλά θα αγωνίζομαι με πάθος σε όλη μου τη ζωή για αυτά. Για ένα καλύτερο δικαιότερο, ελεύθερο και δημοκρατικό μέλλον για τις γενιές που έρχονται.

Θεώρησα κάποτε πως έπρεπε να βάλω κι εγώ πλάτη στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μπας και αλλάξει κάτι σ’ αυτό τον τόπο. Εισέπραξα απογοήτευση. Λυπάμαι για την Αριστερά, που κατάντησε να τρώει τις σάρκες της. Λυπάμαι για την Αριστερά, που από κόμμα έχει γίνει κομμάτια. Λυπάμαι για την Αριστερά που οι αξίες της απέκτησαν τιμή. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Όπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός, και η Αριστερά έχει μεγάλες ευθύνες γι αυτό, ότι έχουμε την πιο αυταρχική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.

Οι εποχές των μετωπικών αγώνων της Αριστεράς φαίνεται παρήλθαν. Σήμερα, ο δρόμος είναι δύσκολος και μοναχικός, αλλά είναι ο μόνος αν κάποιος δεν θέλει να κάνει εκπτώσεις στα πιστεύω του. Λοιπόν, καλύτερα άστεγος της Αριστεράς. Χωρίς χρωματιστά γυαλιά ο κόσμος είναι πιο όμορφος. Πιο αληθινός…

Σε όλους αυτούς που «αποφασίζουν και… διαγράφουν» θα τους θυμίσω μόνο τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή Κάλβου, παραφράζοντας την τελευταία λέξη:  «Θέλει αρετήν και τόλμην η… Δημοκρατία.»