Ο εθνικός ύμνος του χρήματος

Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου 2022 10:54

Στα γήπεδα του καθημερινού αγώνα, εκεί όπου ο καπιταλισμός φοράει το κοστούμι και τη γραβάτα του κλωτσώντας τα εργασιακά δικαιώματα για να σκοράρει κέρδη και εξουσία, θα έπρεπε κανονικά να ακούγεται με... υπερηφάνεια ο εθνικός ύμνος του χρήματος.

Ο συγκεκριμένος ύμνος βέβαια, δεν είναι αμιγώς εθνικός, αλλά υπερεθνικός, διότι ως γνωστό το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Μπορεί να μεταφέρεται με πολύ μεγάλη ευκολία (από το Κατάρ και τις Βρυξέλλες μέχρι το Μαίναλο), αρκεί να μη λιμνάζει.

Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών με όσα συμβαίνουν στην καρδιά της ΕΕ δε μας ξαφνιάζει. Θυμήθηκα τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια στην ΑΣΟΕΕ, όταν ο καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο έθετε το κλασικό, εισαγωγικό ερώτημα για το εάν η ΕΕ είναι υπερεθνικός ή διακυβερνητικός οργανισμός. Αν δηλαδή, τα κράτη - μέλη που συμμετέχουν σε αυτή εκχωρούν πλήρως ή μερικώς την εθνική τους κυριαρχία. Πού να σκεφτόμασταν τότε, μέσα στη βουή της Πατησίων, ότι "εθνική κυριαρχία" σημαίνει κυριαρχία της αστικής τάξης που κυβερνά σε κάθε χώρα και ότι η πραγματική (λαϊκή) κυριαρχία έχει ήδη χαθεί πριν καν εκχωρηθεί στην ΕΕ.

Είναι εντυπωσιακό με τι στόμφο και "ενωσιακή βεβαιότητα" προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες ότι η συμμετοχή του εκλεγμένου από τους λαούς Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων (δίπλα στο Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) θα εξασφάλιζε διαφάνεια αντιμετωπίζοντας το περιβόητο "δημοκρατικό έλλειμμα" της Ένωσης. Φαντάζομαι πως μετά τις τελευταίες εξελίξεις (οι οποίες βεβαίως, δεν είναι οι μοναδικές ούτε και οι τελευταίες στην ιστορία της ΕΕ), θα συμπεριληφθεί στα σύγχρονα πανεπιστημιακά συγγράμματα και η υποσημείωση ότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δραστηριοποιούνται 13.500 λομπίστες εταιρειών, ΜΚΟ κλπ, οι οποίοι υπαγορεύουν τροπολογίες σε κανονισμούς, οδηγίες και ψηφίσματα, προωθώντας με αυτό τον τρόπο ιδιωτικά συμφέροντα.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς (ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας πολιτικά), θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ΕΕ (αρχικά Ευρωπαϊκές Κοινότητες/ΕΟΚ) μπορεί να διευρύνθηκε, να εμβάθυνε τις δομές και τις πολιτικές της με το πέρας των δεκαετιών, όμως δεν άλλαξε ούτε πρόκειται να αλλάξει (όπως ισχυρίζονται οι σοσιαλδημοκράτες και οι κάθε λογής ευρωσκεπτικιστές). Ήταν και παραμένει μια ένωση του κεφαλαίου, η οποία μάλιστα δεν μπορεί πλέον να κρύψει τη σήψη του συστήματος που εκπροσωπεί.

Ακόμα κι αν της αναγνωρίσουμε λόγω χριστουγέννων το "περιβαλλοντικό ελαφρυντικό" της "απανθρακοποίησης" (αφού ως γνωστό έκανε τα πρώτα της βήματα ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα), σήμερα αποδεικνύεται ότι είναι "άνθρακες ο πολιτικός της θησαυρός". Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν να αναβοσβήνουν ρυθμικά τα φανταχτερά της φωτάκια στη σκιά των σκανδάλων, υπό τον αποκρουστικό ύμνο του χρήματος, σε ένα καρουζέλ από εταιρείες, ΜΚΟ και λομπίστες. Αυτό όμως, δεν μπορεί να είναι το μέλλον για τους λαούς...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με συναισθηματική πληρότητα (και όχι απλώς τουριστική πληρότητα) και κυρίως με ύμνους ταπεινούς και όχι φιλοχρήματους.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης

Σάββατο, 17/12/2022

Tags:

Βασίλης Σιοκορέλης,