Γιατί θα έπρεπε να απεργήσω; Ή μήπως «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»

Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2013 23:36

Στις 23 Απριλίου 2010 από τον πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου ανακοινώνεται η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δηλαδή της Τρόϊκας.

Τρία χρόνια μετά, όλοι το έχουμε πάρει απόφαση. Η κρίση ήλθε για να μείνει, το μέλλον είναι αβέβαιο. Το σήμερα είναι χειρότερο από το χθες και το αύριο χειρότερο από το σήμερα.

Η ΟΕΝΓΕ κήρυξε τριήμερη πανελλαδική απεργία των γιατρών του ΕΣΥ, Τρίτη-Τέταρτη και Πέμπτη 17, 18, 19 Σεπτεμβρίου γιατί η κατάσταση στο χώρο της υγείας είναι σήμερα τραγική.

Στον χώρο της υγείας έχουμε Περικοπή 50% του διοικητικού προσωπικού των ενοποιημένων ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ και ΟΠΑΔ (ΕΟΠΥΥ) αποδέσμευση του 25% των συμβεβλημένων γιατρών, μείωση της νοσοκομειακής δαπάνης κατά 15% κλείσιμο νοσοκομείων, κατανομή και αναπροσανατολισμός του προσωπικού του ΕΣΥ, μείωση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας στους ανασφάλιστους και εισαγωγή χρεώσεων για παρεχόμενες υπηρεσίες σε αλλοδαπούς κατοίκους, αλλαγές στην τιμολόγηση των φαρμάκων και των ιατρικών υπηρεσιών.

Στα νοσοκομεία της περιφέρειας, τα λειτουργικά προβλήματα με την υποστελέχωση του ιατρικού ,νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού μαζί με την υποχρηματοδότηση τους τα οδηγούν σε υπολειτουργία και υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας

Νοσοκομεία και κλινικές καταργούνται.

Γιατροί, οδηγούνται σε μετανάστευση.

Ο προπηλακισμός του ιατρικού σώματος, είναι καθημερινός όπως επίσης και οι αυτοδίκαιες αργίες έχουν που εξελιχτεί σε αγαπημένο σπορ του υπουργού.

Τα επισφαλή προγράμματα εφημέρευσης και οι επικίνδυνες ελλείψεις υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού δεν συγκινούν κανένα.

Το ΕΣΥ καταρρέει το κοινωνικό κράτος, το κράτος προνοίας το ίδιο.

Για όλα αυτά, εμείς Κύριοι συνάδελφοι τί κάνουμε; Πώς αντιδρούμε; Έχουμε συλλογικό πνεύμα αντίδρασης; Έχουμε ποτέ ομαδικά απεργήσει; Μήπως αφήνουμε τους άλλους να απεργούν και εμείς κοιτάμε μήπως χάσουμε λίγα ευρώ απεργώντας; Τελικά με την συμπεριφορά μας συμφωνούμε με όσα γίνονται; Μήπως τελικά έχουμε ακόμα λίπος για κάψιμο. Μήπως θεωρούμε ότι η κρίση είναι μακριά και δεν μας αγγίζει; Συνάδελφοι όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα μας γρήγορα θα καεί και το δικό μας. Για την ακρίβεια ήδη καίγεται . Την έχουμε πάθει όπως τον βάτραχο που όταν πετάξεις σε ένα τσουκάλι με βραστό νερό αυτός άμεσα πηδά έξω ενώ αν τον βράσεις σιγά, σιγά θα ψοφήσει. Αυτό έχουμε πάθει συνάδελφοι. Μας σκοτώνουν σιγά, σιγά μέρα με την μέρα και δεν αντιδρούμε. Ποιός φταίει; Φταίει ο ΠΙΣ; Οι ευνουχισμένοι Ιατρικοί σύλλογοι; Όχι συνάδελφοι εμείς φταίμε γιατί σκεφτόμαστε ατομικιστικά και έχουμε κάνει σημαία μας το Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Περιμένω με «αγωνία» να στείλουν οι ενώσεις νοσοκομειακών γιατρών τα ποσοστά απεργούντων στην ΟΕΝΓΕ.

Παπασταματάκης Γεώργιος

Χειρουργός

Έτσι για να μην τους ξεχνάμε

Τροϊκανοί Πρωθυπουργοί

Γεώργιος Α. Παπανδρέου 2009

Λουκάς Παπαδήμας 2011

Υπηρεσιακή κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου 2012

Αντώνης Σαμαράς 2012

Τροϊκανοί Υπουργοί Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου 7 Οκτωβρίου 2009- 7 Σεπτεμβρίου 2010

Ανδρέας Λοβέρδος 7 Σεπτεμβρίου 2010 – 17 Μαΐου 2012

Χρήστος Κίττας