Το πρόβλημα λειψυδρίας στη συνάντηση Τζιούμη - Τσάμη στο Δημαρχείο

  Τα αποτελέσματα της άναρχης και χωρίς πρόγραμμα διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού του τόπου μας, τα τελευταία 50 χρόνια, είναι πλέον εδώ ορατά.

  Οι επιλογές που έγιναν στις δεκαετίες του ‘60 και του ’70, που έλεγαν ότι πρέπει να αποστραγγίζουμε τις περιοχές, να αντλούμε από το υπέδαφος και ποτίζοντας επιφανειακά να εξαντλούμε κάθε απόθεμα, έφεραν αποτελέσματα τα οποία δεν πιστεύαμε ποτέ ότι μπορεί να γίνουν σε τόσο ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τα επιφανειακά νερά σχεδόν εξαφανίστηκαν. Ακόμη και μεγάλες πηγές όπως το Μεθύδριο ή το Σίντζι έχουν γίνει περιστασιακές πηγές. Πηγαίνουμε διαρκώς όλο και πιο βαθιά για να βρούμε νερό διαταράσσοντας τα υδάτινα αποθέματα και καταστρέφοντας ουσιαστικά τον τόπο μας και το μέλλον των παιδιών μας. 

  Η αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης καθώς και η λήψη μέτρων προς αρδευτικές μεθόδους σύγχρονες και βιώσιμες σε μια εποχή που η δραματική κλιματική αλλαγή είναι πλέον παρούσα, θα έπρεπε να είχαν γίνει χθες. Η συγκράτηση των χειμερινών νερών με μικρά ανασχετικά φράγματα ή ακόμη και με τεχνητό εμπλουτισμό του υπεδάφους (πρακτικές που ήδη εφαρμόζουν άλλες περιοχές), η επιλογή αν όχι η επιβολή μεθόδων ποτίσματος με ελάχιστο νερό, αποτελούν μέτρα απαραίτητα μιας αειφόρου διαχείρισης των αποθεμάτων που ίσως αποτρέψει τη διαδικασία ερημοποίησης της περιοχής και δώσει τη δυνατότητα στις νεότερες γενιές να συνεχίσουν να καλλιεργούν τη γη μας.