Ελένη Κοκκίδου (από τις Αραχαμίτες): Τα δώρα που δέχτηκε στο τελευταίο γύρισμα της «Μουρμούρας»

«Όταν ζητάνε από την Εκάβη να θυσιάσει την κόρη της, εκείνη λέει «αυτή είναι η μονή μου χαρά, η παρηγοριά μου, η τροφός μου, η πόλη μου, το στήριγμά μου». Νιώθω έτοιμη ηλικιακά και εμπειρικά, λόγω των απωλειών που έχω ζήσει, με προεξέχουσα αυτή της μητέρας μου, να αντιμετωπίσω αυτόν το ρόλο. Η Εκάβη είναι όλες αυτές οι γυναίκες που βλέπουμε στις βάρκες με τις μαντίλες, που στη διαδρομή έχουν χάσει τα τρία τους παιδιά και έρχονται με το ένα που έχει μείνει», είπε η ηθοποιός.

Όπως αποκάλυψε η ίδια, η μητέρα της δεν αποδέχτηκε ποτέ το γεγονός ότι θα ασχολούταν με την υποκριτική.

«Ήμουν αναρχικό παιδί με πολλά ταλέντα, στη μουσική, στο χορό, στο θέατρο, στις γλώσσες. Ήμουν ζωντανό παιδί που έψαχνε την αυθεντικότητα των ανθρώπων. Δεν μου είπαν ποτέ οι γονείς μου να φύγω από το σπίτι λόγω της υποκριτικής. Ο πατέρας μου κάποια στιγμή το αποδέχτηκε, ενώ η μητέρα μου ποτέ. Η μητέρα μου φοβόταν για μένα γιατί είχε την εικόνα ότι οι καλλιτέχνες είναι πιο «ελευθέριοι» ως προσωπικότητες. Οι καλλιτέχνες είναι όντως πιο ελεύθεροι», δήλωσε.

Το τέλος της από την «Μουρμούρα»

Η Ελένη Κοκκίδου αναφέρθηκε στην απόφασή της να αποχωρήσει από την «Μουρμούρα» μετά από 10 τηλεοπτικές σεζόν.

«Πάντα ήμουν αναστατωμένη σε σχέση με το τι είναι η ζωή, πώς θα τη ζήσω, γιατί είναι πολύ δύσκολο πράγμα να ζήσεις τη ζωή. Γι’ αυτό και τελειώνω, κάνω κύκλους. Έκλεισα έναν κύκλο 10 χρονών στο «Μην αρχίζει τη μουρμούρα». Θέλω να δω άλλα πράγματα, μπαίνω πλέον στην ιστορία των τραγικών μεγάλων ρόλων», είπε.

«Δεν γίνεται να κάνεις τη «Μουρμούρα» και από την άλλη να παίζεις τον «Οιδίποδα Τύραννο». Θέλεις χρόνο και ο χρόνος ισούται με τον χώρο. Κάποιους, που δεν με έχουν δει στο θέατρο, θα τους ξενίσει. “Μα πως η Βούλα από τη «Μουρμούρα» θα παίξει την Εκάβη; Με τι φωνή;”», είπε.

Στη συνέχεια αποκάλυψε πως το στο τελευταίο της γύρισμα στη σειρά της έφεραν δώρο μία ανθοδέσμη και ένα ξύλινο ψάρι (μουρμούρα) κι εκείνη έβαλε τα κλάματα. Όσο για τον ρόλο της Βούλας, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να την δουν σε κάποιο όνειρο του Μηνά.

Ο φόβος για το μέλλον

Όπως είπε η ίδια, της λείπει ένας σύντροφος όταν σκέφτεται το μέλλον και τα γηρατειά της, ενώ εάν της το επιτρέψουν το μυαλό και το σώμα της θα κάνει θέατρο μέχρι να πεθάνει.

«Νιώθω ότι μεγαλώνοντας, παρόλο που διατηρώ την παιδική μου πλευρά, θα έχω μεγάλο πρόβλημα επικοινωνίας με τα νέα παιδιά. Οι νέοι βρίσκουν ερωτικούς συντρόφους από τις εφαρμογές, είναι ένας άλλος τρόπος να ζεις, είναι ένας άλλος άνθρωπος. Δεν θα ήθελα να βγω από τις ζωές των νέων ανθρώπων, είναι πολύτιμοι για μένα, τους έχω ανάγκη, ενώ αυτοί νομίζουν ότι δεν με χρειάζονται», είπε.

«Δεν έκανα οικογένεια μου το θέατρο, είχα μία πολύ ισχυρή οικογένεια, που ζει μέσα μου και δίπλα μου. Τη μητέρα μου την έχασα πριν από 40 μέρες. Ήμουν προετοιμασμένη για το θάνατο της μητέρας μου, ήταν κατάκοιτη εδώ και χρονιά. Καταλάβαινε, αλλά δε μιλούσε. Η μάνα είναι κάτι σωματικό, δεν ελέγχεται. Φεύγω από την πρόβα και «σκάει» μόνο του. Αρχίζω και κλαίω. Για μένα η ζωή είναι πριν τη μάνα μου και μετά τη μάνα μου», εξομολογήθηκε.

Η ανησυχία της είναι πως στο μέλλον δεν θα έχει κανέναν και θα πρέπει να μεριμνήσει για το τι θα κάνει στη συνέχεια.

«Αν θα πάω σε κάποιο γηροκομείο, κάνω τέτοιες σκέψεις… Λέω στον εαυτό μου «μη σκέφτεσαι», γιατί αν τυχόν πάθω κάτι ή σπάσω το πόδι μου, δεν υπάρχει κάποιος να με βοηθήσει. Είναι ένας φόβος αυτός», κατέληξε.