Χωρίς φύλακα έμεινε ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα - Πρόβλημα για την ασφάλεια του μνημείου!
Πρόκειται για εξέλιξη που «ήρθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει μέχρι κεραίας την επισήμανση της ΠΕΥΦΑ, η οποία εδώ και χρόνια έχει σε όλους τους τόνους προσπαθήσει να καταδείξει το πρόβλημα, χωρίς ωστόσο να βρει ανταπόκριση από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Τώρα, αφού μετά τη συνταξιοδότηση και του τελευταίου αρχαιοφύλακα, ο χώρος ουσιαστικά έκλεισε για το κοινό, με συνέπειες, τόσο για το ίδιο το ΥΠΠΟΑ, όσο και για την τοπική κοινωνία, η οποία έχει ήδη εκφράσει μέσω των φορέων της την έντονη αντίδρασή της, αλλά κύρια δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα στην ασφάλεια του Μνημείου που βρίσκεται πλέον σε άμεσο κίνδυνο», αναφέρει η Ένωση.
Ταυτόχρονα, η ΠΕΥΦΑ καλεί την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, να καταλάβει το ζήτημα ασφάλειας που έχει δημιουργηθεί και να δώσει, χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή, λύση με μόνιμο φυλακτικό προσωπικό, είτε μέσω της κινητικότητας, είτε, ακόμη καλύτερα, μέσω νέων προσλήψεων στον τομέα φύλαξης και πληροφόρησης». «Μέχρι τότε», λένε οι αρχαιοφύλακες, «να προχωρήσει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας σε άμεση πρόσληψη εποχικού προσωπικού, για να καλύψει τις ανάγκες φύλαξης του Επικούρειου Απόλλωνα».
Ο ναός του Επικουρείου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό, ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.