Παπαηλιού: "Στο Γυμνάσιο Τροπαίων, Δεκέμβρη μήνα, και δεν υπάρχουν καθηγητές για μαθηματικά και πληροφορική"!

Γιώργος Παπαηλιού:

(στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2025):

Προτεραιότητες του προϋπολογισμού του 2025, η εμπέδωση της ολιγοπωλιακής διάρθρωσης-της  καρτελοποίησης της της αγοράς (τράπεζες, ενέργεια (διϋλιση και παραγωγή), αλυσίδες τροφίμων-σούπερ μάρκετ), οι ιδιωτικοποιήσεις, οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και η υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους.

Εκτός στόχων βρίσκονται  η οικονομική ανάπτυξη για την κοινωνική πλειοψηφία και η περιφερειακή εξακτίνωσή της, η κοινωνική συνοχή,  και η βιώσιμη διαχείριση των δημόσιων πόρων, ενισχυομένων έτσι των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Πρόκειται για ταξικά μεροληπτική κατανομή του εισοδήματος υπέρ των κερδών και εις βάρος της εργασίας .

Η μείωση του ΦΠΑ δεν αποτελεί δημοσιονομικό ρίσκο, αλλά εργαλείο άμβλυνσης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.

Το παραγωγικό υπόδειγμα που αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό δεν διαφέρει, είναι το ίδιο με εκείνο, βάσει του οποίου η χώρα, με ευθύνη (και) της ΝΔ, οδηγήθηκε στη χρεωκοπία και στα μνημόνια.

Χρειάζεται ένα άλλο παραγωγικό υπόδειγμα, που να στηρίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, στην εργασία, στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και βέβαια στην περιφέρεια.

Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Γιώργος Παπαηλιού

μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 2025, είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής:

1) Στον προϋπολογισμό έτους 2025 αποτυπώνεται η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση που διαπερνά το σύνολο των πολιτικών της κυβέρνησης. Προτεραιότητές του η εμπέδωση της ολιγοπωλιακής διάρθρωσης-της  καρτελοποίησης της της αγοράς (τράπεζες, ενέργεια (διϋλιση και παραγωγή), αλυσίδες τροφίμων-σούπερ μάρκετ), οι ιδιωτικοποιήσεις, οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και η υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους.

Εκτός στόχων βρίσκονται  η οικονομική ανάπτυξη για την κοινωνική πλειοψηφία και η περιφερειακή εξακτίνωσή της, η κοινωνική συνοχή,  και η βιώσιμη διαχείριση των δημόσιων πόρων, ενισχυομένων έτσι των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων

Σε αυτό το πλαίσιο, υποχρηματοδοτούνται οι δημόσιες πολιτικές για την υγεία και την εκπαίδευση, με μείωση των δαπανών για την υγεία και  περικοπές  στις δαπάνες για την εκπαίδευση.

Ενδεικτικά ας αναφερθεί, ότι πολλά κενά  των θέσεων εκπαιδευτικών, που καλούνται να καλυφθούν από   αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, δεν καλύπτονται, ιδίως σε σχολεία της επαρχίας. Ενδεικτικά στο Γυμνάσιο Τροπαίων, Δεκέμβρη μήνα, και δεν υπάρχουν καθηγητές για μαθηματικά και πληροφορική!      

Λόγω της αύξησης των τιμών των τροφίμων, των ειδών πρώτης ανάγκης και της ενέργειας που οφείλεται στην αισχροκέρδεια των ολιγοπωλίων-των καρτέλ, οι μισθοί και οι συντάξεις δεν μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών που δεν «τα βγάζουν πέρα».

Παρότι το ΑΕΠ της χώρας έχει σημειώσει αύξηση και το 2025 προβλέπεται περαιτέρω αύξηση, η αγοραστική δύναμη και το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων, αποκαλύπτουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι η μεγέθυνση του ΑΕΠ από μόνη της δεν λέει κάτι. Την ώρα που το ΑΕΠ «τρέχει», η αμοιβή της εργασίας-οι μισθοί ακολουθούν «μπουσουλώντας», σε αντίθεση με τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των εισηγμένων εταιρειών που εκτοξεύονται.

Πρόκειται για ταξικά μεροληπτική κατανομή του εισοδήματος εις βάρος της εργασίας και υπέρ των κερδών.

Με τις κυβερνητικές επιλογές να στηρίζουν κυρίως τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους δεν προωθείται η πραγματική οικονομική ανάπτυξη, ούτε δημιουργούνται ποιοτικές σταθερές θέσεις εργασίας, αλλά επισφαλείς (μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής κτλ). Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα βρίσκεται, όχι απλώς εκτός κυβερνητικού ενδιαφέροντος, εκτός τραπεζικής χρηματοδότησης και των προγραμμάτων του «Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας», αλλά στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιλογών  (έκθεση Πισσαρίδη).

Και όλα αυτά στο πλαίσιο ενός  φορο-προϋπολογισμού, αφού τα έσοδα εξαρτώνται σε υπερβολικό βαθμό από τους φόρους, κυρίως τους έμμεσους. 

Η υπερβολική εξάρτηση από τους έμμεσους φόρους επιβαρύνει δυσανάλογα τα λαϊκά και μεσαία στρώματα. Ο ΦΠΑ και οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης επιβάλλονται σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, αυξάνοντας το κόστος ζωής, ενώ πλήττουν τους φτωχότερους που καταναλώνουν το σύνολο σχεδόν του εισοδήματός τους.

Αντίθετα, οι άμεσοι φόροι, που συνδέονται με τη φοροδοτική ικανότητα, αποτελούν μικρότερο ποσοστό των εσόδων. Οι δε κυβερνητικές πολιτικές ελαφρύνσεων αποσκοπούν στη μείωση της φορολόγησης των υψηλότερων εισοδημάτων, ενισχύοντας έτσι τις ανισότητες.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για μείωση του γενικού συντελεστή του ΦΠΑ από 24 σε 22 % και  για μηδενισμό του στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης συνιστά  πολιτική επιλογή, που, όχι μόνον δεν θα προκαλέσει δημοσιονομική αστάθεια, αλλά θα αποτελέσει εργαλείο άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων και ενίσχυσης της αγοράς, όπως έχει συμβεί σε άλλες χώρες που προέβησαν σε μείωση του ΦΠΑ και εν γένει των έμμεσων φόρων.  

Έχει αποδειχθεί, ότι η μείωση του ΦΠΑ δεν αποτελεί δημοσιονομικό ρίσκο, αλλά εργαλείο άμβλυνσης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.

2) Ως προς το κεφάλαιο του προϋπολογισμού που αφορά το Υπουργείο Δικαιοσύνης

Το κράτος δικαίου και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στη χώρα έχουν τρωθεί από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η ΝΔ.

Υπάρχει σοβαρή θεσμική κρίση.

Η απροσχημάτιστη προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης για τα μεγάλα σκάνδαλα των υποκλοπών και του εγκλήματος  των Τεμπών, μέσω του τρόπου που οι αρμόδιες κρατικές αρχές χειρίζονται τις σχετικές  έρευνες αποδεικνύουν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υπονόμευσης του κράτους δικαίου και λειτουργίας των θεσμών.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της κυβερνητικής επιχείρησης συσκότισης των ευθυνών της για το σκάνδαλο των υποκλοπών,  είναι και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Ανεξάρτητες Αρχές. Ενδεικτικά, η συνεχής υπονόμευση του έργου της την ΑΔΑΕ, που συνταγματικά έχει ως αποστολή τον έλεγχο και την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών, η απαξίωση του ρόλου της αλλά και του ίδιου προέδρου της, αποτελούν εκφάνσεις αυτού του τρόπου. Πρόκειται   για πρακτικές που βάλλουν ευθέως κατά της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Επιπλέον, η απονομή της δικαιοσύνης στη χώρα μας νοσεί σοβαρά. Αυτό αποτυπώνεται στις μεγάλες καθυστερήσεις έκδοσης  των δικαστικών αποφάσεων, ενώ πλήθος καταδικαστικών αποφάσεων από την ΕΔΔΑ έχουν εκδοθεί εις βάρος της γι΄ αυτό  το λόγο.

Παρότι η επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης αποτελεί προτεραιότητα, οι πόροι για την ψηφιακή αναβάθμισή της εμφανίζονται μειωμένοι.

Η μεγάλη υποστελέχωση του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης οδηγεί εκ των πραγμάτων στη διόγκωση των καθυστερήσεων και των ελλείψεων για την εξυπηρέτηση των πολιτών.

Είναι προφανές, ότι τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής δικαιοσύνης δεν αντιμετωπίζονται, ούτε με ασκήσεις επί χάρτου ούτε  με νομοθετικές πρωτοβουλίες,  καθ’ υπόδειξη μάλιστα διεθνών οργανισμών, όπως η Παγκόσμιας Τράπεζα στην περίπτωση του νέου Δικαστικού Χάρτη.  Απαιτείται εθνικός σχεδιασμός μέτρων, συνεννόηση και ειλικρινής συνεργασία  με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, καθώς και εκταμίευση κονδυλίων.

Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αποτελεί η επαναφορά της αρμοδιότητας για το σωφρονιστικό σύστημα  και κατ’ επέκταση για την αντεγκληματική πολιτική στο Υπουργείο Δικαιοσύνης από το Υπουργείο Προσασίας του Πολίτη,

Είναι προφανής η αιτία αυτής της μεταφοράς που πραγματοποιήθηκε σχεδόν αμέσως με την ανάληψη της διακυβέρνησης της ΝΔ το 2019: Για τη ΝΔ σκοπός της επιβολής των ποινών δεν είναι ο σωφρονισμός και η επάνοδος στην κοινωνία-την ελεύθερη ζωή  αλλά η τιμωρία.  

Πρόκειται για πρωτοφανή για ευρωπαϊκό κράτος απόφαση. Βρίσκεται στον αντίποδα του ευρωπαϊκού κεκτημένου που διέπει τη σωφρονιστική πολιτική, σύμφωνα με το οποίο το συγκεκριμένο πεδίο πολιτικής συγκαταλέγεται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

3) Συμπερασματικά, ο προϋπολογισμός του 2025 κινείται στις ράγες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ.

Η ελληνική περιφέρεια βρίσκεται «στην απέξω» των πολιτικών της κυβέρνησης της ΝΔ.

Η ελληνική ύπαιθρος ερημώνει, και με την απαξίωση της πρωτογενούς παραγωγής και με την απομάκρυνση κοινωφελών δομών και υπηρεσιών (υγειονομικών, εκπαιδευτικών, τραπεζικών κ.α.), με συνέπεια οι κάτοικοι της επαρχίας να μην εξυπηρετούνται στην καθημερινότητά τους και να ταλαιπωρούνται.

Το παραγωγικό υπόδειγμα που αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό δεν διαφέρει, είναι το ίδιο με εκείνο, βάσει του οποίου η χώρα, με ευθύνη (και) της ΝΔ, οδηγήθηκε στη χρεωκοπία και στα μνημόνια.

Χρειάζεται ένα άλλο παραγωγικό υπόδειγμα, που να στηρίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, στην εργασία, στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και βέβαια στην περιφέρεια.