Menu
RSS
Κυριακή, 24/11/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας
anakem728x90

Ποδηλατική ... απόδραση σε Βυτίνα, Στεμνίτσα, Δημητσάνα (εικόνες)

Ποδηλατική ... απόδραση σε Βυτίνα, Στεμνίτσα, Δημητσάνα (εικόνες)
Μια μικρή απόδραση χαρτογραφήθηκε στα γρήγορα στην καρδιά της Πελοποννήσου και συγκεκριμένα στα δάση του Μαινάλου, αλλά και στα γραφικά χωριουδάκια της Βυτίνας της Στεμνίτσα και της Δημητσάνας.
Επτά ήταν ο αριθμός των ποδηλατών με τους άνδρες να υπερέχουν στον αριθμό κατά έναν περισσότερο. Η όμορφη Βυτίνα μας περίμενε Κυριακή μεσημέρι και όλη μύριζε «μπαρούτι» από το πολύ κάρβουνο που είχε πέσει στις σχάρες για τις μυριάδες λαού που την είχαν καταλάβει, με τα κοψίδια να «τρέχουν» σαν τρελά από τραπέζι σε τραπέζι.
Το σκηνικό έμοιαζε λες και είχε ελευθερωθεί η χώρα από κάποιo κατακτητή και γιόρταζε, ή ότι δεν υπήρχε αύριο και σε λίγο θα έπεφτε μετεωρίτης στην χώρα και ότι προλάβουμε…
Αφού σετάραμε τα ποδήλατα, χαιρετίσαμε τις ματωμένες ταβέρνες, τα καφέ και τους αλαφιασμένους επισκέπτες από όλη την επικράτεια και ξεκινήσαμε την μικρή μας περιπέτεια, περιπλανώμενοι στα δάση του Μαινάλου, μέσα από μοναδικά τοπία, μακριά από εξατμίσεις και θορύβους.
Ανηφόρες, κατηφόρες και η πρώτη στάση είχε φτάσει στο μοναχικό χαμένο στο δάσος χωριουδάκι (εξού και το όνομα), Ελάτη.
Ένα νεαρός με την φίλη του είχαν ανοίξει μια εκπληκτική μικρή επιχείρηση «καφέ» στο κέντρο του χωριού και πραγματικά χαιρόσουν να είσαι εκεί και να απολαμβάνεις το καφεδάκι σου κάτω από μια πανύψηλη «Σεκόγια» (είδος κωνοφόρου δέντρου), που ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν πως είχε φυτρώσει εκεί. Εκτός των καφέδων που παραγγείλαμε, μας κέρασαν και μια μοναδική πορτοκαλόπιττα προς διαφήμιση της ποιότητας και του σέρβις, χαιρετηθήκαμε και ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι του σημείου της διανυκτέρευσης.
Χωρίς να θέλω να κουράσω με περιγραφές για το κάλλος της διαδρομή (εξάλλου οι φωτογραφίες το αναδεικνύουν), φτάσαμε στο μέρος που θα μας φιλοξενούσε για μια νύχτα. Είχα πάρει πληροφορίες για το μέρος από ένα ντόπιο αν εκεί που θα μέναμε μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το νερό από το πηγάδι που υπήρχε. Ο κυριούλης με διαβεβαίωσε ότι όχι μόνο πίνετε το νερό, αλλά και ότι είναι από καλύτερα της περιοχής. Φτάνοντας λοιπόν ο καθείς έπιασε και από μια υπαίθρια «γωνίτσα» και το ραντεβού ορίστηκε στην «πλατεία» γύρο από το πηγάδι…
Έγινε μια φιλότιμη προσπάθεια για να ανάψουμε φωτίτσα, αλλά η υγρασία ήταν τόσο διαπεραστική που για όσο παραμείναμε στο μέρος, καταλάβαμε πως είναι να έχεις αρθρίτιδα, χωρίς φυσικά να καταφέρουμε να κρατήσουμε την φωτιά που έλαμψε για λίγο. Αυτό όμως δεν μας πτόησε, μαγειρέψαμε, γελάσαμε και γρήγορα “κατηφορίσαμε” ο καθείς για τον μαχαλά του…
Εγώ είχα όρεξη και «πήρα» λίγο έναστρο ουρανό με το φακό και μετά από λίγο μέτραγα και εγώ προβατάκια στη ζέστη του Sleeping bag.
Το πρωινό της επόμενης ημέρας θα έλεγα ότι ήταν το «κλου» της εκδρομής. Χάριν της επίμονης προσπάθειας της Γαρυφαλλιάς, έγινε ένα μικρό θαύμα και παρά τις μηδενικές θερμοκρασίες και την υγρασία να σου τρυπά τα κόκαλα, η φωτιά φούντωσε και έτσι όλοι σαν τα σαλιγκάρια βρεθήκαμε να ζεσταινόμαστε γύρο της, απολαμβάνοντας τόσο την μοναδικότητα που μας σέρβιρε η μητέρα φύση με ήχο και εικόνα, αλλά και τις «γκουρμεδιές» που είχε φροντίσει να φέρει ο καθένας.
Η συνέχεια περιελάβανε την εκπληκτική διαδρομή για Στεμνίτσα, κινούμενοι μέσα σε δάσος άγριας πεύκης, φτάνοντας στα απολαυστικά καφεδάκια στο κέντρο της πλατείας έξω από Ναό του Αγίου Γεωργίου Στεμνίτσας.
Αφού είχαμε χορτάσει ήλιο και μαζέψαμε τις βρεγμένες σκηνές που είχαμε απλώσει για να στεγνώσουν, ξεκινήσαμε για την ομορφότερη περιοχή της εκδρομής, το φαράγγι όπου διέρχεται ο Λούσιος ποταμός και στολίζεται από δύο ιστορικά μοναστήρια την Μονή Φιλοσόφου όπου και επισκεφτήκαμε και στην αντικριστή ανατολική πλευρά του φαραγγιού, την Μονή Προδρόμου.
Μια τρελή κατηφοριά μας έφτασε δίπλα στον Λούσιο ποταμό, ενώ μετέπειτα η ανηφόρα ήταν και το δυσκολότερο κομμάτι της εκδρομής έως την Δημητσάνα.
Κουράγιο και ευλογίες πήραμε από την στάση μας στην Μονή Φιλοσόφου, ενώ με μικρές στάσεις για κολατσιό και ξεκούραση του σώματος, φτάσαμε στην θρυλική Δημητσάνα, περνώντας πρώτα από τα χωριά «Μάρκος» και «Ζάτουνα».
Η διανομή στην Δημητσάνα ήταν πρωτότυπη, καθώς ναι μεν ήταν λίγο έξω από το χωριό, αλλά ήταν σε ιστορικό σημείο και πολύ ήσυχη. Το απογευματάκι αφού είχαμε στήσει τις σκηνές και βάλαμε τα καλά μας, ανηφορίσαμε για αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε… ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ…
Είχε προηγηθεί έρευνα αγοράς και έτσι βρεθήκαμε όλοι μαζί στον σωστό τόπο και χρόνο, να «γδέρνουμε» κρέατα σε διάφορες εκδόσεις, άλλο σε σουβλάκι, άλλο με αγκινάρες και άλλο με κοκκινιστές σάλτσες, συνοδευόμενα με τα ανάλογα παρελκόμενα σαλατών και ποτών.
Η βραδινή βόλτα στα έρημα από κόσμο σοκάκια της Δημητσάνας, ήταν απαραίτητη για την χώνεψη και για να περάσει λίγο η ώρα μέχρι να έρθει ο Ορφέας.
Την μαγεία της βραδιάς προσπάθησα να την αποτυπώσω με την μηχανή, αλλά δυστυχώς δεν αποτυπώνεται πρέπει να το ζήσεις. Ο ύπνος είχε μια γλυκύτητα, καθώς οι σκηνούλες μας ήταν υπό τις ευλογίες του Παλαιών Πατρών Γερμανού, αλλά της μηδενικής υγρασίας.
Το πρωινό, φωτεινό, ήπιο, δροσερό, μας βρήκε να απολαμβάνουμε κάτω από το μνημείο το πρωινό μας, ενώ στην συνέχεια για τις ανηφόρες της διαδρομής έως την Βυτίνα, παρουσιάστηκαν κάτι ξεδιάντροπες μηλόπιτες μπροστά μας και μας απειλούσαν να τις φάμε, συνοδευόμενες από νονούς της νύχτας με περίεργα ονόματα, ήταν ο «Φρέντος» και ο Καπουτσίνος…
Εγώ «σκότωσα» μια και ήρθα και στα χέρια με δαύτους τους «κουπάτους».
Τέλος αφού διασχίσαμε τον «δρόμο της Αγάπης» όπως λέγεται μπαίνοντας στη Βυτίνα, απολαύσαμε τον τελευταίο μας καφές στην κεντρική πλατεία, χωρίς οχλαγωγία από κόσμο, αναπολώντας στιγμές της εκδρομής.
Ζητώ συγνώμη για την πληθώρα των φωτογραφιών αυτές οι 80, επιλέχθηκαν από περίπου 500 φωτογραφίες, καθώς προσπάθησα να καλύψω την εκδρομή σε μια ανάρτηση.
Ευχαριστώ εκ καρδίας όλα τα παιδιά που συμμετείχαν όπως και για την εξαίρετη παρέα και συνεργασία, επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο μου Ιωάννη Καρδούλια (PLUS Action Bikes), ιδιόκτητη ποδηλατάδικου στον Πειραιά που τόσο χρόνια με βοηθά με την σωστή συντήρηση των δυο ποδηλάτων που έχω.
Τέλος ευχαριστώ όλους εσάς που με υπομονή αναγνώσατε, αυτές τις λίγες γραμμές με σκέψεις από την εκδρομής μας.
Να είστε όλοι καλά.

Προσθήκη σχολίου

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...