Ευλογιά αιγοπροβάτων | Αποζημιώσεις για τους κτηνοτρόφους ζητά ο Παπαηλιού

Δήλωση του βουλευτή Αρκαδίας Γιώργου Παπαηλιού-Α. Τομεάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης-υπεύθυνου για την  κτηνοτροφία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για τη ζωονόσο της ευλογιάς των αιγοπροβάτων

Μετά την πανώλη, η εμφάνιση κρουσμάτων ευλογιάς στα αιγοπρόβατα – μιάς ιδιαίτερα μεταδοτικής ιογενούς νόσου – συνιστά σοβαρό πλήγμα για την κτηνοτροφία της χώρας, με άμεσες επιπτώσεις στην παραγωγή γάλακτος, τυριού, κρέατος και άλλων κτηνοτροφικών προϊόντων, τη βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεων και την οικονομική επιβίωση χιλιάδων μικρών και μεσαίων κτηνοτρόφων.

Η ευλογιά εμφανίστηκε αρχικά σε περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία. ‘Στη συνέχεια έχει μεταπηδήσει και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτό σημαίνει, έλλειψη ελέγχων και παράκαμψη κάθε κανόνα ασφαλείας, τόσο κατά την εισαγωγή ζώων από το εξωτερικό, όσο και κατά τη μεταφορά-μετακινησή τους εντός της επικράτειας.

Είναι αδιανόητο, σε μια κρίσιμη περίοδο για την κτηνοτροφία, η οποία χειμάζεται,  να μην έχουν ληφθεί  επαρκή μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης τέτοιου είδους ζωονόσων, εν προκειμένω της ευλογιάς.

Η κυβέρνηση-το ΥΠΑΑΤ φέρει ακέραιη την ευθύνη για την έλλειψη συντονισμού και αποτελεσματικών παρεμβάσεων, την έλλειψη ουσιαστικών μέτρων πρόληψης και έγκαιρης  αντιμετώπισης της εξάπλωσης των ζωονόσων..

Οι αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες σε όλες τις περιοχές της χώρας έχουν αποψιλωθεί από επιστημονικό, τεχνικό, διοικητικό  και βοηθητικό προσωπικό, ενώ οι ελλείψεις σε  κτηνιάτρους, και όχι μόνον, είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα οι έλεγχοι  να είναι πλημμελείς μέχρις ανύπαρκτοι.

Αυτό σημαίνει, ότι παραμένουν ζητούμενα, η έγκαιρη διάγνωση, η αναγκαία ιχνηλάτηση και η αντιμετώπιση των κουσμάτων.

Ταυτόχρονα, οι τιμές των κτηνοτροφικών προϊόντων, στην ήδη βεβαρυμένη από την ακρίβεια αγορά, εκτοξεύονται στα ύψη.

Η διαχείριση της ευλογιάς από το ΥΠΑΑΤ είναι πανομοιότυπη με αυτήν της πανώλης. Περιλαμβάνει την εκ των υστέρων επιβολή περιοριστικών μέτρων, όπως την υποχρεωτική  παραμονή των ζώων στις σταβλικές εγκαταστάσεις, την απαγόρευση μετακίνησης-μεταφοράς τους, το κλείσιμο των σφαγείων και τη θανάτωση (μολυσμένων) κοπαδιών.

‘Όλα αυτά οδηγούν σε απώλεια εσόδων και εισοδήματος  και εν τέλει οικονομικη ζημία, ακόμη και καταστροφή των κτηνοτρόφων, ιδίως σε περιοχές που «ζουν» από την αιγοπροβατοτροφία. Οι μικροί και μεσαίοι κτηνοτρόφοι επηρεάζονται περισσότερο, καθώς δεν διαθέτουν τους πόρους για να ανακάμψουν από τις συνέπειες της επιδημίας.

Η κυβέρνηση-το ΥΠΑΑΤ οφείλει, αφού  διευκρινίσει τις αιτίες της προκλησης της ευλογιάς, να  λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή της περαιτέρω εξάπλωσής της και παραλληλα να προωθήσει  την καταβολή δίκαιων και πλήρων αποζημιώσεων στους πληγέντες κτηνοτρόφους, τόσο για την επιπλέον δαπάνη-τα επιπλέον έξοδα στα οποία υποβάλλονται (εξαιτίας της παραμονής των ζώων στις σταβλικές εγκαταστάσεις, για όσο διαρκεί η απαγόρευση), όσο και για την απώλεια ζωϊκού κεφαλαίου και εισοδήματος.

Η κτηνοτροφία μπορεί και πρέπει να επιβιώσει και περαιτέρω να αναταχθεί.

Αρκεί η κυβέρνηση  να μην την αντιμετωπίζει με αδιαφορία, αδράνεια και ανευθυνότητα, καθιστώντας την  παρία της πρωτογενούς παραγωγής και οδηγώντας  τους κτηνοτρόφους σε απόγνωση.