Ο επικήδειος του Δημάρχου Τρίπολης για τον Θοδωρή Αγγελόπουλο
Αποχαιρετισμός σε ένα φίλο
Αγαπημένε φίλε
Η είδηση της φυγής σου μάς βύθισε σε βαθιά θλίψη και βαρύ πένθος.
Η απώλειά σου είναι δυσβάσταχτη για τη γυναίκα σου, τις δύο αγαπημένες σου κόρες, το γαμπρό σου, τα εγγόνια σου και όλη την οικογένειά σου.
Είναι, όμως, αβάσταχτος ο πόνος και για όλους εμάς τους φίλους σου, όλους τους συγχωριανούς μας.
Με συντριβή στέκομαι μπροστά στο φέρετρό σου αδυνατώντας να πιστέψω την αναχώρησή σου.
Αγάπησες το χωριό μας και πάντα προσπαθούσες να βοηθήσεις, ως φοιτητής ,ως πρόεδρος της Κοινότητας, αργότερα ως υπάλληλος της Νομαρχίας και της Περιφέρειας, αλλά και καθημερινά ως ενεργός πολίτης.
Μεγαλώσαμε μαζί, μιλούσαμε ατελείωτες ώρες, αγωνιούσαμε για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, παίξαμε μπάλα στην πλατεία μας.
Ήσουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη και μας μιλούσες για την ανάγκη της μόρφωσης, τη φοιτητική ζωή, την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε για να αλλάξουμε τη ζωή μας.
Οι συζητήσεις μαζί σου πάντα ευχάριστες και ωφέλιμες.
Άνθρωπος δοτικός, φιλόξενος, ανοιχτόκαρδος, άνθρωπος της δράσης και της κοινωνικής προσφοράς.
Πάντα με το χαμόγελο, έτρεχες στην ανάγκη του κάθε συγχωριανού μας, στην ανάγκη του κάθε συνανθρώπου μας.
Την αγάπη σου για τον συνάνθρωπο, την καθημερινή σου έγνοια για κοινωνική προσφορά και δράση, την μεταλαμπάδευσες και στην κόρη σου Ματίνα, η οποία με τίμησε προσωπικά με τη συμμετοχή της στο μετερίζι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σήμερα κοσμεί με την παρουσία της το Δ.Σ Τρίπολης.
Έφυγες νωρίς και άφησες στην οικογένειά σου αλλά και σε όλους τους γνωστούς και τους φίλους ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Χάθηκες αναπάντεχα, όμως δε θα ξεχαστείς.
Δε θα σε ξεχάσουμε γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισε το πέρασμά σου από τον προσωρινό αυτό κόσμο δεν θα σβήσει με το θάνατό σου.
Η πορεία του βίου σου , αγαπημένε φίλε, νομίζω σου δίνει το δικαίωμα να αναφωνήσεις φεύγοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου:
«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος ον αποδώσει μοι Κυριος εν εκείνη τη ημέρα…».
Αντίο Τέο
Αντίο φίλε