Αστρονομικό φαινόμενο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821;

Μέσα σε αυτόν τον πραγματικό ωκεανό ορθολογικής γνώσης, ένα εδάφιο (τόμος Β', κεφάλαιο Ε', σελ. 162) φαντάζει εντελώς παράταιρο στα μάτια του αναγνώστη, καθώς περιγράφει ένα πολύ ασυνήθιστο περιστατικό που συνέβη στο στρατιωτικό σώμα του Γέρου του Μοριά, μια αυγή του καλοκαιριού του 1825 στο χωριό Μάτεσι της Ηλείας. Ο Φωτάκος μας παραδίδει το εξής:

«…αφ΄ εσπέρας ανεχωρήσαμεν εις το χωρίον Μάτεσι, όπου διενυκτερεύσαμεν. Την αυγήν δε της επομένης ημέρας πριν φωτίση καλά εσηκώθημεν να φύγωμεν εκείθεν, ότε έγινε το εξής ουράνιον φαινόμενον. Ο ουρανός εσχίσθη από την μεσημβρίαν έως εις την άρκτον, και λάμψις πολλή εφάνη καθ’ όλον το σχίσμα του ουρανού και βροντή ομού μεγάλη και τρομερά εγένετο˙ η δε λάμψις ήτο τοιαύτη, ώστε όλοι την είδαν, και όλοι άκουσαν τον κρότον της. Από τον φόβον μας τον πολύν, μας εφάνη, ότι ήτο κανόνι, και όλοι υπεθέσαμεν, ότι ο εχθρός μας το έρριψε, και κανείς εξ ημών δεν εγνώριζε τι πράγμα ήτο εκείνο.»

Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος (που σημειωτέον δεν αρέσκεται σε «παραφυσικά» σενάρια), αν το Ελληνικό στρατόπεδο δεν βλήθηκε όντως από το εχθρικό πυροβολικό, τότε η επόμενη λογική εξήγηση είναι ότι οι άντρες του Κολοκοτρώνη έγιναν μάρτυρες της πτώσης ενός μετεωρίτη. Μάλιστα, στις 3 Μαΐου του 1826, υπάρχει καταγεγραμμένο περιστατικό πτώσης του μετεωρίτη «Μινέο» στη Σικελία, από τον οποίο έχουν διατηρηθεί και μικρά απομεινάρια του. Οπότε ίσως τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο να υπήρχε έντονη κοσμική δραστηριότητα, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας. Ομολογουμένως, είναι πολύ γοητευτικό -και καλή τροφή για φιλοσοφική σκέψη- όταν κάτι τόσο «υπερβατικό» παρεισφρέει μέσα σε ένα ιστορικό κείμενο.

Τάσος Κεχαγιάς