Νυχτώνει

   Ένα ποίημα, στη μνήμη σπουδαίων πνευματικών ανθρώπων από τα Καστριτοχώρια, που αποχαιρετήσαμε πρόσφατα.

  Ν Υ Χ Τ Ω Ν Ε Ι

Μπλάβος, μαβής ο Μαλεβός.

Μολύβι πάνω ο ουρανός.

Βαρύς κι ο Κοκκινόβραχος.

Βουβός κλαίει ο Τάνος. 

Φέγγει φτωχή η χαραυγή.

Φευγάτοι φίλοι κι αδερφοί.

Ρουφά τη μέρα ο Πρόδρομος.

Ρήμωσε το στρατί. Νυχτώνει.

                      Γιορβάσιος