Στον Γεώργιο Οικονομόπουλο…
Είναι φορές, που ο απολογισμός των πεπραγμένων μιάς ζωής, όσο πικρός και άν είναι λόγω της στιγμής του αποχαιρετισμού, έχει θετικό πρόσημο στο ισοζύγιο των πεπραγμένων της χρηστής ζωής του Γεωργίου Οικονομόπουλου.
Φίλε Γιώργο, πρωτόδες το φώς στην Τρίπολη το 1924 Κατάγεσαι από την ιστορική Στεμνίτσα και το ηρωικό Βαλτεσινίκο, όπως ο αείμνηστος Γιατρός Ηλίας Παπαδημητρίου, ο μπαρμπαποστόλης Δημόπουλος ο ξυλουργός κ.άλλοι.
Πενήντα χρόνια ένοιωσες την θαλπωρή της Πίτσας, της πιστής και αφοσιωμένης συζύγου σου, το γένος Χωματά, που καρτερικά καί αγόγγυστα ήτανε κάθε στιγμή παντού χαμογελαστά κοντά σου. Το σπίτι σας μόνιμα ανοικτό καλοδεχτικό για φίλους, και είχατε τόσους πολλούς, τώρα σε καρτερεί ο Βασίλης Μαντζιώρης.
Κοντά στην Πίτσα, δίπλα εδώ της παραστέκονται τα δυό σας βλαστάρια ο Αντώνης, ο Αντώνης σου, η προέκτασή σου. Ο διάδοχος και συνεχιστής της επιχειρηματικής δραστηριότητός σου και συνάμα λαμπρός μύστης της Θέμιδος με την σύζυγό του Άννα Καραπαναγιώτη, καταξιωμένη Αρχαιολόγο με την κόρη τους Γιολίνα. Με αναφιλητά η κόρη σου η Βάνια, η Συμβολαιογράφος με τον σύζυγό της τον Παθολόγο Πάρη Καραγιάννη και τά εγγόνια σου τον Γιώργο και την Κατερίνα.
Φεύγεις αγέρωχος, σαν τον Διαγόρα, αφήνοντας δύο νέες οικογένειες στο πόδι σου με την ευχή σου να σε ξεπεράσουν. Χαρά σου να ακούσης από εκεί ψηλά Άμες γε σόμεθα πολλώ κάρονες.
Γιώργο. Ήσουν μπροστάρης παντού. Στα νειάτα σου βρίσκεσαι σε αντιστασιακές οργανώσεις της περιοχής και μαθητής Γυμνασίου πρωτοστατείς με την φυσαρμόνικά σου, μαζύ με άλλα Τριπολιτσιωτάκια, 25η Μαρτίου στην Κατοχή να ψάλλετε τον Εθνικό μας Ύμνο στο Ηρώον, στα οστά του Θ. Κολοκοτρώνη, με μαέστρο το συμμαθητή και φίλο σου Μίκη Θεοδωράκη. ενώ τα τουφέκια των καραμπινιέρων κροτάλιζαν στο αέρα.
Φοίτησες στην Ανωτάτη Εμπορική και ανεδείχθης, δραστήριο μέλος στον Εμποροβιομηχανικό Σύλλογο και πρόεδρος 1986-87 με επιτυχία στην απόκτηση ίδιων γραφείων στην οδό Σπετσεροπούλου και να αποχωρήσεις ως επίτιμος Πρόεδρος. Όλος ο εμπορικός κόσμος μιλά με τα καλύτερα λόγια, και ιδιαίτερα οι γείτονές σου εκεί στην οδό Ουάσιγκτων και Υψούντος.
Επιτρέψέ μου δυό λόγια από καρδιάς, de profundis από τα δημοτικά δρώμενα. Στη δωδεκαετή σου θητεία εσένα ρωτάγαμε, για ότι κάναμε και συ μας συγκρατούσες όταν ξεφεύγαμε. Δυό φορές Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και επίσημα σ` είχα αναγορεύσει, για την σωφροσύνη και την μετριοπάθειά σου, ως Νέστορα του Δημοτικού Συμβουλίου και πιστεύω ότι εκφράζω διαχρονικά την άποψη όλων. Ήσουν καλός κ` αγαθός με την Αρχαία σημασία και την έννοια των λέξεων.
Μαζύ συνομιλούσαμε, αποφασίζαμε, δημιουργούσαμε στο Δημαρχείο.
Θα θυμίσω μόνο για να μείνει στις μνήμες μας. Το λιθόκτιστο Θέατρο στον Αϊ-Γιώργη, Το Μεγάλο Καφενείο και το γήπεδο του Παναρκαδικού, που γλυτώσαμε και σώσαμε. Εσύ ήσουν ο Πρόεδρος στον Παναρκαδικό στην χρυσή του εποχή, την γεμάτη επιτυχίες περίοδο. Ενεργό μέλος στην Περιηγητική Λέσχη και συμμετείχες σ`’ολες τις εκδηλώσεις της Ένωσης Τριπολιτών
Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλά άλλα, αλλά θα ξεχνούσα ή θα μείωνα το μεγάλο σου, τον μοναδικό στόχο και σκοπό της ζωής σου. Το Πανεπιστήμιο Τριπόλεως. Κοιμόσουν και το ονειρευόσουν, ξύπναγες και το σκεπτόσουν. Δεν υπήρχε επίσημη επίσκεψη, που δεν το προέτασσες στην ατζέντα των συνομιλιών. Δεν έγινε συζήτηση στο Δημαρχείο, Νομαρχία, Περιφέρεια στην Ομασπονδία, που δεν έκανες ειδική αναφορά, για το άδικο κλείσιμο της Ακαδημίας μας. Ακόμη και για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αγωνιστήκαμε και βρεθήκαμε μαζύ στη Βουλή των Ελλήνων. Τώρα δικαιώνεται και αυτός ο αγώνας μας.
Φεύγεις Γιώργο με το κεφάλι ψηλά, και σε περιμένουν: ο Γιώργης ο Πλιώτας, ο Γιώργος Γκιτάκος, ο Σωτήρης Νάστος ο Κώστας Μπαλής να τους πεις τα νέα της Δημαρχίας. Έχουν πολλά να σε ρωτήσουν. Και οι φίλοι σου, ο Πλατανίτης, ο Φιλόπουλος ο Παπαγεωργάκης ο Γεωργαντάς ακόμη και οι γείτονές σου ο Μιχάλης ο Μαχαιράς με τον Τάκη Σίδερη, και οπωσδήποτε έχετε να πείτε δυό κουβέντες παραπάνω με τον Βράτιμο και τον Μελή, πρίν ξαποστάσεις στον αδελφό σου τον Γιάννη.
Γιώργο ως ο Δήμαρχος, που εξελέγην με την στήριξή σου, δεν σου καταθέτω συμβολικά λίγα λουλούδια. Σου αποθέτω τον στέφανον με τα τελευταία λόγια του Αποστόλου Παύλου προς στο μαθητή Του Τιμόθεο, όπως νοιώθω και εγώ τώρα, αναφωνώντας:«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμο τετέλεκα, την πίστην τετήρηκα, λοιπόν απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Καλό Παράδεισο. Αιωνία σου η μνήμη, μέντορα μου Γιώργο
Εκφωνήθηκε από τον τέως Δήμαρχο Δ. Σωτηρόπουλο 3/7/2012