Ο αριθμός των υποψηφίων δημοτικών και τοπικών συμβούλων μετά τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και η σχέση αναλογίας με τους ψηφοφόρους
Ι. Περιγραφή της κατάστασης για την αναλογία υποψηφίων και ψηφοφόρων: Περίμενα να κατατεθούν οι συνδυασμοί για τις εκλογές του Δήμου Τρίπολης, γνωρίζοντας, περίπου, τι θα συμβεί. Αρχικώς να θυμίσω ότι ο Δήμος Τρίπολης έχει πληθυσμό περί τις 48.000 και περιλαμβάνει 78 χωριά – τοπικές κοινότητες. Είναι δηλ. ένας μέσος Δήμος της χώρας, με βάση τα δύο αυτά στοιχεία, ώστε τα όσα θα περιγράψω αφορούν όλη την Ελλάδα και όλους τους Καλλικρατικούς Δήμους, πλην ίσως 5-6 μεγάλων Δήμων στη χώρα.
Την ψήφο των συμπολιτών διεκδικούν έξι (6) συνδυασμοί και το σύνολο των υποψηφίων δημοτικών και τοπικών συμβούλων ανέρχεται σε 920!! και για τους έξι. Όπως εύστοχα έγραψε ο φίλος μου Δημήτρης Οικονομίδης από τον Πύργο για ανάλογη περίπτωση, οι 920 αυτοί υποψήφιοι θα έχουν κατά μ. ο., στο άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον (γονείς ή παιδιά, αδέλφια, πεθερικά) τουλάχιστον 5-6 άτομα ώστε έχουμε (920Χ6) = 5.520, ψηφοφόρους που δεν μπορούν – πλην ελάχιστων ίσως εξαιρέσεων, παρά να ψηφίσουν τον υποψήφιο - στενό τους συγγενή. Αν μάλιστα διευρύνουμε λίγο τον κύκλο εκάστου υποψηφίου σε στενούς φίλους ή στενούς φίλους των στενών συγγενών του, που ως γνωστόν έτσι γίνεται στην πράξη, ο αριθμός των ψηφοφόρων που θα ψηφίσουν με το μοναδικό αυτό κριτήριο αυξάνει σε 12.000 και ίσως λίγους λέω.
Ο αριθμός των ψηφοφόρων στην Τρίπολη είναι 31.000. Δηλ. απομένουν 19.000 ψηφοφόροι, ας δεχτούμε, που οι ήδη 12.000 δεσμευμένοι διεκδικούν την ψήφο τους. Τρέλα!!!
ΙΙ. Περιγραφή της κατάστασης για τις υποψηφιότητες και κυρίως στα τοπικά διαμερίσματα: Οι 920 υποψήφιοι που ανέφερα, δεν είναι ο ανώτατος επιτρεπόμενος αριθμός!! Αν και οι 6 συνδυασμοί είχαν τον ανώτατο αριθμό υποψηφίων που είναι περίπου 280 για τον καθένα, ο αριθμός των υποψηφίων θα μπορούσε να είναι και 1.680!!, ώστε μάλλον δεν θα έμεναν πια παρά ελάχιστοι ψηφοφόροι, χωρίς άμεση δέσμευση! Ο εξωφρενικά μεγάλος αριθμός των υποψηφίων σε σχέση με τους ψηφοφόρους οδηγεί, εκ των πραγμάτων, σε απίστευτες καταστάσεις για όσους κάπως γνωρίζουν. Η ηγετική ομάδα κάθε συνδυασμού μπορεί να έχει τις καλύτερες των προθέσεων και το κατ΄ αυτήν καλύτερο πρόγραμμα κλπ. Και αρχίζει η άγρα υποψηφίων. Φίλοι, συγγενείς, φίλοι φίλων, πελάτες, συνάδελφοι, κλπ, που κάποιοι απ΄ αυτούς δεν είχαν ποτέ στο νου τους να είναι υποψήφιοι και ούτε ίσως ποτέ την πρόθεση να εκλεγούν σύμβουλοι και να διαδραματίσουν έναν ρόλο και καμιά, ίσως, σχετική εμπειρία ή φιλοδοξία, επιστρατεύονται, κυριολεκτικά. Το τί περνά ο υποψήφιος Δήμαρχος ή η ηγετική ομάδα κάθε συνδυασμού, για να καταρτίσει το ψηφοδέλτιο, δεν το εύχομαι ούτε στον μεγαλύτερο εχθρό μου!!!!. Αλλά εκείνο που συμβαίνει με τις υποψηφιότητες στα χωριά – τοπικά διαμερίσματα, ούτε στον σινεμά δεν υπάρχει. Φρίκη, σκέτη. Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας ή και του τοπικού συμβουλίου στις λίγες περιπτώσεις που αυτό είναι 3μελές ή 5μελές, βγαίνει ένας, ο οποίος μάλιστα λαμβάνει μια κάποια αποζημίωση περίπου 260€ μηνιαίως. Οι εν δυνάμει υποψήφιοι να παίξουν το ρόλο του Προέδρου του τοπικού δεν είναι και πολλοί, είναι ας πούμε 4-5. Αποφεύγουν να βάλουν στον ίδιο συνδυασμό, ακόμα κι αν είναι ομοϊδεάτες ή και φίλοι. Όταν ο ένας συνδυασμός ορίσει έναν εκ των πέντε αυτών υποψήφιο, ο άλλος θα θέσει υποψηφιότητα με άλλον συνδυασμό, ο τρίτος με άλλον κοκ. Χωρίς καμιά ιδεολογική ή άλλη υποκίνηση, παρά μόνο στο να βγει αυτός πρόεδρος ή να την «σπάσει» στον υποψήφιο Δήμαρχο που αντί γι αυτόν προτίμησε τον άλλον κλπ. «Καραδεξιός, ακραίος» μπορεί να είναι υποψήφιος με τον «πασόκο» δήμαρχο, «Φουλ αριστερός με τον «δεξιό» δήμαρχο, και γενικά απίστευτες – αποκρουστικές καταστάσεις. Κοινώς «αλλαξοκωλιές», όχι στην κατεύθυνση της υπέρβασης των πολιτικών διαχωρισμών του παρελθόντος, που θα ήταν μια καλή εξέλιξη, αλλά ακριβώς όπως το περιέγραψα.
ΙΙΙ. Συμπέρασμα: Τα παραπάνω όχι μόνο δεν είναι «δημοκρατικές λειτουργίες» και «διαδικασίες συμμετοχής», όπως μπορεί να νομίζουν κάποιοι θεωρητικοί, αλλά είναι ο απόλυτος ευτελισμός της Δημοκρατίας. Ωστόσο δεν μπορώ παρά να υπερασπιστώ, σύμφωνα με όσα ανέφερα, την επίθεση που τρώνε οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι από το ευρύ κοινό, του στυλ «όπου και να κοιτάξεις άλλος ένας υποψήφιος», γιατί οι υποψηφιότητες των περισσοτέρων, προέκυψαν έτσι όπως περιέγραψα.
ΙV. Το αφόρητο αυτό σκηνικό ήταν γνωστό από τις δημοτικές εκλογές του 2010, στους κυβερνώντες. Με ικανοποίηση πριν αρκετό χρονικό διάστημα φάνηκε ότι θα αλλάξει με ένα άλλο εκλογικό σύστημα, όπου οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και μόνο θα ήταν σε χωριστά ψηφοδέλτια και όλοι οι δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι σε ένα ενιαίο, ώστε κάθε πολίτης να ψηφίζει όποιον θέλει για Δήμαρχο και να επιλέγει – σταυρώνει όποιους θέλει για δημοτικούς ή τοπικούς σύμβουλους από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Κάτι τέτοιο θα περιόριζε εκ των πραγμάτων και όχι «δια νόμου» τον αριθμό των υποψηφίων και θα ατόνιζε την έντονα «παραταξιακή» λογική, που επιβάλλει το ισχύον εκλογικό σύστημα. Παρατάξεις όμως που ήδη δεν υπάρχουν στη βάση αρχών και προγραμμάτων, αλλά στη βάση τυχαίων και συγκυριακών σκοπιμοτήτων, χωρίς συνοχή. Δυστυχώς κάποιοι, δηλ. οι κυβερνώντες προφανώς, εκτίμησαν ότι δεν θα τους συνέφερε για μικροκομματικά οφέλη μια τέτοια αλλαγή και φτάνουμε να γίνονται για 2η φορά δημοτικές εκλογές με τα παραπάνω δεδομένα, που επιτέλους, έλεος!!!, ας είναι η τελευταία φορά, πρέπει να είναι η τελευταία φορά.
Νίκος Δελφάκης
Δικηγόρος