«Απελευθέρωση», ανθρωποθυσίες και ο νέος «κατακλυσμός»
Η ελληνική ιστορία είναι γνωστή. Εκείνο που δεν είναι γνωστό στους πολλούς, είτε λόγω α-παιδείας ή εθελοτυφλισμού και σκοπιμοτήτων, είναι ότι μετά την «απελευθέρωση» από την τουρκική σκλαβιά, αδιαφανή κυκλώματα εξουσίας, ξένα και ντόπια, φρόντισαν με διάφορους τρόπους- ιδιαίτερα με το περιβόητο «διαίρει και βασίλευε» ή διαίρει και αφαίμαζε-να εδραιώσουν ένα στυγνό σύστημα πολιτικού και κοινωνικού εκμαυλισμού και εξάρτησης ώστε να κατοχυρώνουν και διαιωνίζουν τα προνόμιά τους σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού, ο οποίος είχε να επιλέξει ανάμεσα σε εξαθλίωση και δουλοπρέπεια ή μετανάστευση!
H μόνη φωτεινή περίπτωση, που προοιώνιζε μια πραγματική ελεύθερη, δημοκρατική και ευημερούσα Ελλάδα, αλλά είχε τραγικό τέλος, ήταν το παγκόσμιο μεγαλοφυές διπλωματικό φαινόμενο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ! Από τη στιγμή, όμως, της καταστροφικής για την Ελλάδα βάρβαρης δολοφονίας του, είχε διαγραφεί το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον της Πατρίδας, του σπουδαίου αλλά τραγικού λαού της, που διχάστηκε, παγιδεύτηκε και αυτοπαγιδεύτηκε σε πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα και οδηγήθηκε σε αλληλοσπαραγμό! Τραγική απόδειξη μεταξύ άλλων η φυλάκιση του Πρωτο- Ηρωα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καθώς και οι ταλαιπωρίες άλλων Ηρώων κ.λπ. Συνεπώς, πραγματική απελευθέρωση με την πλήρη έννοια του όρου δεν επιτεύχθηκε. Ηταν μια ψευδεπίγραφη «απελευθέρωση» για σημαντικό τμήμα του λαού, και αυτό αποδείχθηκε με τον πρώτο εθνοκτόνο διχασμό και τη Μικρασιατική Τραγωδία. Και δεν έφτανε αυτή η τραγωδία, η οποία στοίχισε τη ζωή περίπου 80 χιλιάδων νέων Ελλήνων, αλλά στη συνέχεια μεθοδεύτηκε από τα ίδια κυκλώματα και ο δεύτερος και οδυνηρότερος διχασμός με περίπου διακόσιες χιλιάδες νεκρούς, ξέχωρα τις άλλες τραγικές συνέπειες. Και είναι όντως περίεργο, ότι και οι δυο διχασμοί-τραγωδίες συνέβησαν μετά από τις ηρωικές θυσίες των Ελλήνων και τη σημαντική συμβολή τους στη νίκη των Συμμάχων! Και ναι μεν «χορτάσαμε» πρωτόγνωρους φραστικούς επαίνους για τον καίριο ρόλο της Ελλάδας στην ευτυχή έκβαση του Β΄ ΠΠ, αλλά στην πράξη εισπράξαμε φαρισαϊσμούς! Προφανώς, η Ελλάδα είχε προγραμματισθεί από τότε, από τα ίδια άφιλα και αδίστακτα κυκλώματα, να μη διεκδικήσει όλα τα δίκαιά της και να είναι ισχυρή, να ευημερήσει και προοδεύσει, αλλά να παίζει τον άχαρο ρόλο «υπηρέτη» και δεξαμενής αφαίμαξης φτηνών εργατικών χειρών και-ιδιαίτερα-εγκεφάλων! Οι ανθρωποθυσίες είναι πάντα «απαραίτητες» για τους νεο-δυνάστες. Και φθάσαμε στη σημερινή τραγωδία εξαιτίας, κυρίως, του εγχώριου ελλείμματος πατριωτισμού, ευσυνειδησίας, υπευθυνότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοκρατίας ηγεσιών αλλά και λαού, που κατατρύχονται σε εμφύλια ζηλοφονικά σύνδρομα με σημαία το περιβόητο αρχαίο «κολούειν τα υπερέχοντα»! {Ηρόδοτος}. Και ενώ, όπως τονίστηκε, οι Ελληνες κατόρθωσαν με τεράστιες θυσίες ν’ αντιμετωπίσουν τον μαύρο και κόκκινο ολοκληρωτισμό, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη επικράτηση των δημοκρατικών κρατών, απέτυχαν στο ν’ αντιμετωπίσουν τον άδηλο «ολοκληρωτισμό» του κομματικού νεποτισμού και κατακερματισμού, του κοινωνικού αποκλεισμού, της αναξιοκρατίας και, ιδιαίτερα, της διαφθοράς. Και όπως έχουμε επισημάνει από παλιά, αποτελεί αξίωμα στις διεθνείς σχέσεις ότι η αιχμή του δόρατος της εξωτερικής πολιτικής ισχυρών χωρών είναι η διαφθορά άλλων ώστε να τις ελέγχουν, εκβιάζουν και χρησιμοποιούν. Είναι δε καιρός να καταρρεύσει και ο μύθος περί της ορθής κρίσης του λαού, που οι κομματικοί έμποροι δημαγωγοί καπηλεύονται υποκριτικά με τη βοήθεια αμφίβολης εντιμότητας διαμορφωτών της κοινής γνώμης, και να παραδεχτούμε, με όποια πικρία και απογοήτευση, ότι ένα μεγάλο τμήμα του λαού δεν έχει «απελευθερωθεί» ψυχολογικά, ηθικά και πολιτικά, και δεν διαθέτει την ωριμότητα ορθής πολιτικής συμπεριφοράς και κρίσης, τανταλιζόμενο σε λανθασμένες επιλογές που οδηγούν σε αδιέξοδα. Ο εκκολαπτόμενος φανατισμός ακραίων πολιτικών τάσεων, που εγκυμονεί κινδύνους νέων περιπετειών προς τέρψιν «άσπονδων φίλων» και εχθρών, αποτελεί την απόδειξη των παραπάνω. Τα δε εθνικά προβλήματα παραμένουν σκόπιμα άλυτα ώστε τα προαναφερόμενα κυκλώματα να επενδύουν στη διαιώνισή τους τα ανήθικα και παράνομα συμφέροντά τους. Και δεν είναι τυχαίο ότι τη στιγμή που η Ελλάδα άρχισε να σταθεροποιεί την ανάπτυξη και πρόοδό της, τα ίδια κυκλώματα προκάλεσαν έναν τεχνητό «κατακλυσμό» στην Ελλάδα αρχίζοντας από τα Ιμια, το κατασκεύασμα των Σκοπίων και την προκλητικά ανιστόρητη, ανήθικη και παράνομη από πλευράς Διεθνούς Δικαίου μετονομασία τους, την ανοχή για 40 χρόνια της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής τμήματος της Κύπρου, κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, και, τέλος, την εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στη διαφιλονικούμενη Τρόικα. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση και σύμφωνα με το αρχαίο σοφιστικό ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού», η παρούσα σοβαρή κρίση ίσως συμβάλλει, mutatis mutandis, στην ωρίμανση και λύτρωση του λαού από τα παλαιοκομματικά κ.λπ. διχαστικά κ.ά. προαναφερθέντα πάθη, και στη δημιουργία μιας νέας ιδεολογίας που να καλλιεργεί ειλικρινή πατριωτισμό, ομοψυχία, δημοκρατική υπευθυνότητα και αξιοκρατική νοοτροπία, ώστε να ξεπεράσει την κρίση και να απαλλαγεί από την ξένη «κηδεμονία», και, επιτέλους, να νιώσει πραγματικά ελεύθερος όπως αρμόζει στην ιστορία του, τον πολιτισμό του, τα σπουδαία επιτεύγματα και τις απαράμιλλες θυσίες του για την επικράτηση ανθρωπιστικών και δημοκρατικών ιδανικών και αξιών στον κόσμο!
Παναγιώτης Ι. Καραφωτιάς