Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ΣΥΡΙΖΑ, σοβαρότης μηδέν...και Άγαμοι Θύται…

Η βαθιά κρίση στην οποία περιδινείται αέναα κι αδιαλείπτως το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ ενάγεται στο παράλογο της λογικής ή στη λογική του παράλογου.

Συνιστώσες, ομάδες, υποομάδες, φατρίες και φράξιες έχουν επιδοθεί σε έναν ατέρμονα εσωκομματικό πόλεμο αλληλοεξόντωσης κι ανθρωποφαγίας, με τρόπαια τα αξιώματα και τούς θώκους ενός μικρόκοσμου σήψης και ματαιοδοξίας.

Σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αναπόφευκτα, η συντροφικότητα, η συλλογικότητα, η σύνθεση, το αξιακό σύστημα και οι καταστατικές αρχές του ΣΥΡΙΖΑ κατασπαράσσονται κι εξαϋλώνονται από την εγωπληξία κι εγωμανία των ταγών και θωκοφόρων της ηγεσίας και των εχόντων την ευθύνη της ομαλής και, υποτιθέμενης, εύρυθμης λειτουργίας των συλλογικών οργάνων .

Η “αποπομπή” του Αλέξη Τσίπρα και η “επιβολή,” στη συνέχεια, του Στέφανου Κασσελάκη αντικατοπτρίζουν κι αναδεικνύουν με τον πιο εμφανή κι εκκωφαντικό τρόπο τις χρόνιες (και συνεχιζόμενες) παθογένειες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πολλά υποσχόμενος, αλλά κενός πολιτικού λόγου κι αποτελεσματικότητας, Στέφανος Κασσελάκης ήταν a priori δεδομένο (για τους έχοντες έστω και στοιχειώδη πολιτική κρίση κι αντίληψη) πως θα οδηγούσε στη διαμορφωθείσα σήμερα μίζερη και δραματική πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Η σχέση που έχει ο Στέφανος Κασσελάκης με την πολιτική και την Αριστερά είναι αντίστοιχη εκείνης που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το κοινωνικό κράτος και την αλήθεια. Ένα χρόνο “ώδινεν” ο κ. Κασσελάκης κι “έτεκεν” (αντί της ελπίδας, της προοπτικής και της κυβερνησιμότητας που ευαγγελιζόταν) τη συρρίκνωση, την καταπόντιση και διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μοναδική “επιτυχία” που θα πρέπει να πιστωθεί στον Στέφανο Κασσελάκη είναι το πρωτοφανές ξεκατίνιασμα των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (σε δημόσια θέα κι ακρόαση) και η κατάντια των ραντεβού στα δικαστήρια…

Σε μια περίοδο κατά την οποία η υγεία, η παιδεία, και το κοινωνικό κράτος εν γένει, διαλύονται, όπου οι (πλασματικοί και ψευδεπίγραφοι) αριθμοί της οικονομίας ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι πεθαίνουν, όπου οι τιμές των προϊόντων και η ακρίβεια βρίσκονται στα ύψη ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις συνεχίζουν στα τάρταρα, όπου η δικαιοσύνη….(χωρίς σχόλια), όπου η επαρχία ερημώνει δραματικά και σιγοσβήνει, όπου οι νέοι άνθρωποι συνεχίζουν τη φυγή τους (και χωρίς διαφαινόμενη επιστροφή) στο εξωτερικό, όπου τα κυρίαρχα εθνικά δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας παραβιάζονται και καταστρατηγούνται, όπου τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ζωής των Ελλήνων παραπέμπουν σε Μπανανία και ουδόλως σε αναπτυγμένη κι οργανωμένη Ευρωπαϊκή χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να ασκεί αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και να δρομολογεί λύσεις αντιπολιτεύεται τον εαυτό του και συνεχίζει να ρίχνει νερό στη μυλόπετρα του Μητσοτάκη.

Σε αυτό το διαμορφωμένο κλίμα και χάος του ΣΥΡΙΖΑ πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι θεωρούν ή ευελπιστούν πως το όποιο Συνέδριο ή οι όποιες κι όσες εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας θα δρομολογήσουν -επιφέρουν λύσεις.

Σε αυτή την απόλυτη ξεφτίλα ουδεμία λύση δε θα προκύψει αν δεν ξεκουμπιστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ όλα εκείνα τα στελέχη τα οποία δεν εισήλθαν για να υπηρετήσουν αλλά για να εξυπηρετηθούν,

Ο ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε, διαμορφώθηκε κι εδραιώθηκε από τον αγώνα, την αγωνία και το όραμα των μελών του και οφείλει και υποχρεούται να ξαναγεννηθεί για να δώσει και πάλι ελπίδα και προοπτική, κάνοντας ουσιαστική αυτοκριτική και διδασκόμενος από τα (πολλά) λάθη του.

Κι αυτά τα μέλη κ. Ακρίτα, που σας έδωσαν λόγο και σας προσέφεραν αξιώματα και βήμα, που στήριξαν και συνεχίζουν (σε αυτές τις αρνητικές κι άθλιες καταστάσεις) να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι χλιδάτοι, οι γκλαμουράτοι και πισινάτοι αυτής της χώρας, αλλά είναι οι περήφανες πλύστρες Ελληνίδες μανάδες και οι γιοι των πλυστρών, στους οποίους τόσο υποτιμητικά κι απαξιωτικά αναφερθήκατε. Είναι εκείνα τα μέλη που συνεχίζουν να παραμένουν στα οράματα της Αριστεράς και όχι στις πρακτικές και τα κούφια λόγια των “αριστερών”.

Εν κατακλείδι,το ποιοι, πώς και γιατί “απέπεμψαν” τον Αλέξη Τσίπρα κι “επέβαλαν” τον Στέφανο Κασσελάκη θα το αναδείξει το μέλλον.

Το αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δύναται και δικαιούται να έχει αύριο θα το αποδείξει σήμερα…

Και σε αυτό το σήμερα “το λάθος δε θα πρέπει ούτε μπορεί να γίνεται αλήθεια, επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος, επειδή δεν τη βλέπει κανείς.”

“Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη.”

Νικόλαος Πολυμενάκος

Μέλος ΣΥΡΙΖΑ