Χριστούγεννα και Πάθη!
Χριστούγεννα!
Γιόμισ’ ο κόσμος έλατα, λαμπιόνια, μπιχλιμπίδια,
για τη μεγάλη τη Γιορτή πολύμορφα στολίδια!
Θωρώντας, όμως, της Γης τις τραγωδίες,
σ’ αντίθεση με των «τρανών» «τις παρωδίες»,
μια ιδέα-εικόνα άστραψε στο νου:
Τα έλατα μεταλλαγμένα σε σταυρούς,
κι αντί για φάτνες και λαμπιόνια,
σ’ απάνθρωπα βαγόνια και καμιόνια,
στη θέση τους, νεκροκεφαλές και πτώματα,
από σύγχρονα «ολοκαυτώματα»,
κι από σύγχρονες «γενοκτονίες»
από πείνα, ναρκωτικά, κι αυτοκτονίες.
Κι όμως, οι ανθρωπέμποροι πανηγυρίζουν,
ενώ μιλιούνια άνθρωποι απελπισμένοι γονατίζουν.
Πώς να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα;
Πώς να ταιριάξουν τέτοια Χαρά και τέτοια Πάθη!
Πώς να χωρέσει τέτοια αντίφαση στου στοχασμού τα βάθη;
Αυτή είναι, τελικά, η μοίρα του ανθρώπου;
Θύτης και θύμα κάθε τόπου;
Ανούσια χαρμολύπη, τραγική,
πράξη διαβολική ή θεϊκή;
Κι αυτή είναι, τελικά, της ζωής η ουσία,
η ακατάληπτη της πλάσης πεμπτουσία,
που συνδυάζει Χριστούγεννα και πάθη,
θεία ευλογία κι ανθρώπινα «λάθη»;
ΑΓΑΠΑΤΕ, ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΣΑΤΕ!
Πάνος Καραφωτιάς-Ελλήγενης