Το "καπνιστήρι" της Γορτυνίας

Σάββατο, 24 Φεβρουαρίου 2024 10:48

Εάν υπάρχει μια ημερομηνία που θα πρέπει να περιμένει κανείς για να βγει στους δρόμους, αυτή δεν είναι σίγουρα στα καρναβάλια. Είναι η ερχόμενη Τετάρτη 28 Φλεβάρη, με τη συμμετοχή στην πανεργατική απεργία που έχουν προκηρύξει σε 56 πόλεις 35 Εργατικά Κέντρα, 19 Ομοσπονδίες και εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία (αριθμός ρεκόρ, όπως λένε οι διοργανωτές).

Οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν τις προηγούμενες μέρες με αγρότες, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, που κατέβηκαν από όλη τη χώρα να διαδηλώσουν για τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν, μαζί με χιλιάδες εργάτες και φοιτητές που τους υποδέχτηκαν. Τα προβλήματα είναι κοινά κι αυτό αρχίζει να το αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Η ακρίβεια π.χ. που έχει καθηλώσει το λαϊκό εισόδημα ξεκινάει από την εκμετάλλευση που υφίστανται οι ίδιοι οι αγρότες, με τις τιμές να εκτινάσσονται από το χωράφι στο ράφι.

Η Γορτυνία θα έπρεπε να ήταν δυναμικά παρούσα σε αυτές τις κινητοποιήσεις, γιατί την αφορούν άμεσα. Είναι οι αγρότες της Γορτυνίας που συμπιέζονται από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Είναι οι κτηνοτρόφοι της Γορτυνίας, που βλέπουν να μην έχουν μέλλον στο χωριό. Είναι οι μελισσοκόμοι της Γορτυνίας που βλέπουν το κόστος παραγωγής να είναι πλέον απαγορευτικό για τη συνέχιση της παραγωγής τους.

Η Γορτυνία θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Με συλλογικές αποφάσεις, οργανωμένα και με μαζική συμμετοχή. Το γεγονός ότι δε συνέβη κάτι τέτοιο έχει την εξήγησή του. Η Γορτυνία δε διαθέτει αγωνιστική δημοτική αρχή που να αναδεικνύει και να κινητοποιεί τους δημότες για τα μείζονα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν. Και δεν έχει ούτε αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο που να πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση. Η τακτική τους, απολύτως εναρμονισμένη με την πολιτική που έχει εξαθλιώσει τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, θυμίζει το καπνιστήρι που χρησιμοποιούν οι μελισσοκόμοι για να ηρεμήσουν τις μέλισσες.

Η άνοιξη όμως, που έρχεται δεν πρέπει να βρει τις "μέλισσες" ζαλισμένες, αλλά εργάτριες στο δρόμο του αγώνα. Γιατί η 28 Φλεβάρη δεν είναι άλλη μια μέρα απεργίας. Είναι πρώτα απ' όλα μέρα συλλογικής μνήμης, ένα χρόνο ακριβώς μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Ένα έγκλημα, το οποίο δεν πρόκειται ούτε να ξεχαστεί ούτε να παραγραφεί.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης

Σάββατο, 24/2/24

Tags:

Βασίλης Σιοκορέλης,