Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

στίχος από το ποίημα του Νίκου Γκάτσου «Μάνα μου Ελλάς»

                                                       του Παν. Βέμμου

Γνωστές είναι οι μεγαλόστομες διαχρονικές εξαγγελίες της κυβερνώσας δεξιάς για κοσμοδρόμιο, υδατοδρόμιο στην Τάκα, για πίστα αγώνων αυτοκινήτου, όλα αυτά στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της «βαρειάς βιομηχανίας» του τουρισμού. Αν σ' αυτά τα ουτοπικά προσθέσουμε σημαντικά έργα υποδομών, όπως ο ανατολικός οδικός άξονας της Πελοποννήσου, η παράκαμψη των Λαγκαδίων, τα αρδευτικά έργα σε Τεγέα και το κανάλι προς Θυρέα από τον Ανάβολο, όλα αυτά αποδείχτηκαν τελικά λόγια πτερόεντα.

Η «όψιμη προσχώρηση» του κ. Μητσοτάκη στο κίνημα της οικολογίας με την ξαφνική και άμεση «απολιγνιτοποίηση» του ενεργειακού κέντρου της Μεγαλόπολης, έγινε προς όφελος ιδιωτικών ομίλων ενέργειας. Ξέχασε βέβαια ως «οικολόγος» το τραίνο που είναι το φθηνότερο και πλέον οικολογικό μέσο μεταφοράς. Στήριξε, όμως, την «ημέτερη» ΤΕΡΝΑ για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Πελοποννήσου και όχι μόνο, με βαρύ οικονομικό κόστος για τους ιθαγενείς και άγνωστη μέθοδο διαχείρισης. Το όλο εγχείρημα προς το παρόν είναι χωματερή, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα.

Με όλα αυτά γίνεται κατανοητό γιατί ρημάζει ο τόπος. Είναι όμως απορίας άξιο γιατί ο λαός της περιοχής με τη ψήφο του τουλάχιστον δεν καταδικάζει αυτή τη πολιτική και μάλιστα ένα σημαντικό ποσοστό την αποδέχεται, στοιχείο που θυμίζει τους Μοιραίους του Βάρναλη «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Διάχυτη είναι και η απογοήτευση της κοινωνίας που εκφράζεται με την αποστασιοποίηση από τα εκλογικά δρώμενα και την αποχή. Ίσως, τον εκφράζει η ρήση του Σολωμού που ειπώθηκε σε άλλη δύσκολη εποχή λίγο μετά την ηρωϊκή και συνάμα τραγική για το έθνος έξοδο του Μεσολογγίου «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». Όμως, τούτος ο λαός σε δύσκολες καταστάσεις και όταν η απόγνωση πλανιόταν στον ορίζοντα, όρθωνε το ανάστημά του. Λίγοι συνεργάζονταν και επέλεγαν το ατομικό όφελος, πολλοί σιωπούσαν στην αρχή και κάποιοι υιοθετούσαν τη συλλογική δράση και την αντίσταση και με τον αγώνα τους άλλαξαν τα πράγματα. Αυτά επιβεβαιώνονται ιστορικά από την Ελληνική Επανάσταση, την Εθνική Αντίσταση και τον Αντιδικτατορικό Αγώνα.

Η αντίληψη του ατομισμού και την ιδιωτικής πρωτοβουλίας που μας έχει οδηγήσει στη σημερινή πολυεπίπεδη κρίση και επαγγέλεται η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Αντίθετα η συλλογική κοινωνική και οικονομική δράση των πολιτών μπορεί να βάλει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη και να ανοίξει νέους δρόμους. Ο ελληνισμός όταν δρούσε κοινωνικά, οικονομικά πολιτικά και ενώμενος με όραμα μεγαλουργούσε, όταν όμως «οχυρώνονταν» σε κάστρα και συμμαχίες με «μεγάλους και ισχυρούς», πάθαινε καταστροφές. Αυτή την ιστορική αλήθεια δεν πρέπει να την ξεχνάμε.

Ενώ τα κόμματα του αντιδεξιού χώρου αλληλοκατηγορούνται ποιός βοήθησε περισσότερο την επέλαση της δεξιάς, και ποιός θα έχει την πρωτοκαθεδρία στην αντιπολίτευση τη μετεκλογική περίοδο, ενώ η Ν.Δ. επιδιώκει να δημιουργήσει ένα αυταρχικό - αντιδημοκρατικό καθεστώς με κοινοβουλευτικό μανδύα. Όμως, τα ψεύτικα μεγάλα λόγια θα διαψεύδονται και η κοινωνία θα ξεπερνά την απογοήτευση και ο αγώνας για Ειρήνη, Ανεξαρτησία, Δημοκρατία και κοινωνική προκοπή θα δυναμώνει. Είμαστε αισιόδοξοι για το αύριο.