13 Νοεμβρίου 1824: Η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη
Μετά τις μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες των δύο πρώτων ετών της Επανάστασης του ’21, οι πρόγονοί μας «κατάφεραν» να ξεκινήσουν μια εμφύλια διαμάχη που διήρκεσε από το 1823 ως το 1825. Χρειάστηκε η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο για να τους ξαναενώσει, και να τους κάνει να υπερβούν τις διάφορες έριδές τους. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, είχε χυθεί αρκετό ελληνικό αίμα.
Ένα από τα θύματα εκείνου του εμφυλίου ήταν και ο πρωτότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Πάνος, σε ηλικία 24 ετών. Έπεσε χτυπημένος από στρατιώτες προσκείμενους στην αντίπαλη παράταξη (αυτή των «κυβερνητικών») σε μικρή απόσταση από το χωριό Θάνα. Το νεκρό σώμα του Πάνου μεταφέρθηκε και κηδεύτηκε στη Συλίμνα. Ο θάνατος του, συνέτριψε ψυχολογικά τον Γέρο του Μοριά ο οποίος λίγο καιρό μετά παραδόθηκε στους αντιπάλους του που τον φυλάκισαν στην Ύδρα μέχρι την έλευση του Ιμπραήμ. Τότε μόνο τον απελευθέρωσαν, αντιλαμβανόμενοι και οι ίδιοι ότι ήταν ο μόνος ικανός να αντιμετωπίσει την τουρκοαιγυπτιακή λαίλαπα.
Στον τόπο της δολοφονίας του Πάνου υπάρχει ένα λιτό μνημείο, ενώ στην πλατεία της Συλίμνας έχει φιλοτεχνηθεί η προτομή του. Σύμφωνα με τις πηγές της εποχής επρόκειτο για Άντρα με σπάνια ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, και ο χαμός του ήταν τεράστια απώλεια για την Επανάσταση. Το ελάχιστο που οφείλουν απέναντι του οι σημερινοί Έλληνες είναι να μην ξεχάσουν ποτέ τα δεινά που επιφέρουν οι εμφύλιες διαμάχες.
Τάσος Κεχαγιάς