Για μια διαφορετική ζωή | Γράφει ο π. Ιάκωβος Κανάκης

Η μεγάλη δυσκολία των ανθρώπων, διαχρονικά, είναι να πιστέψουν στο Θεό, σε κάτι δηλαδή πού δεν φαίνεται. Είναι σχεδόν όλη η κοινωνία «δομημένη» στην λογική, στο ορατό, στην απόδειξη και σε ό,τι αποδεικνύεται με τα μαθηματικά, οπότε οτιδήποτε έχει να κάνει με κάτι υπερβατικό, πνευματικό, θεϊκό δεν γίνεται εύκολα πιστευτό. Και θα έλεγε κάποιος είναι κακό να πιστεύω και να έχω σαν βάση μου την λογική; Η λογική είναι ένα δώρο και αυτή στον άνθρωπο και είναι ευλογημένος αυτός που μπορεί να την έχει και να την χρησιμοποιεί. Όμως υπάρχουν θέματα πού είναι πάνω από την λογική και μας δείχνουν ότι και αυτή έχει τα όριά της. Διδασκόμαστε ότι και αυτή η λογική μοιάζει πολύ μικρή μπροστά στα υπερφυσικά και θαυμαστά πού έχει η Πίστη μας.

          Παραδείγματα πού φανερώνεται η υπέρβαση πολλών φυσικών πραγμάτων, γεγονότων, νόμων της φύσεως υπάρχουν πολλά στην Αγία Γραφή,  στους βίους των αγίων, αλλά και μέχρι σήμερα διαχρονικά συντελούνται γύρω μας και δίπλα μας. Από την Παλαιά Διαθήκη έχουμε όντως πληθώρα παραδειγμάτων. Χαρακτηριστική είναι η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας, η θαυμαστή διατροφή στην έρημο με το μάννα με την θεϊκή τροφή. Στην Καινή Διαθήκη επίσης υπάρχουν πολλά θαυμαστά. το μεγαλύτερο πάντως είναι η Ενανθρώπηση του Χριστού. Πράγματι, με μια υπέρβαση των νόμων της φύσεως ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Αυτό το μέγιστο γεγονός της Σάρκωσης σε ποια λογική μπορεί να χωρέσει;

Όμως για να  δεις τα υπερβατικά ως θαυμαστά χρειάζεται πίστη. Αυτό είναι το μεγάλο δώρο στον άνθρωπο. Και λέμε δώρο γιατί είναι όντως χάρισμα. Δεν το αποκτά κάποιος από μόνος του, αποτελεί καρπό φυσικά της πνευματικής προσπάθειας του ανθρώπου, αλλά κατά βάση είναι δώρο Θεού.

Όταν πάντως κάποιος, μετά από κόπο και αρκετό χρόνο την αποκτήσει, τότε είναι ο πιο ευτυχής και συνάμα ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο. Ζει μια ζωή χωρίς αγωνίες. Εμπιστεύεται την ζωή του στο Θεό. Αγωνίζεται όπως όλοι οι συνάνθρωποί του, αλλά ξέρει ότι είναι χοϊκός, πεπερασμένος, έχει όρια. Γνωρίζει ότι όλα βρίσκονται στην μέριμνα και πρόνοιά Του και αυτό του προσφέρει μια μεγάλη ψυχική ξεκούραση. Κάνει το ανθρωπίνως δυνατό και το υπόλοιπο το αφήνει στο Θεό. Αυτό κάνει η Εκκλησία για τον άνθρωπο, του δίνει μια αλλιώτικη ζωή. Είναι μια διαφορετική ζωή η παρούσα ζωή για όποιον θέλει να πιστέψει. Ο άνθρωπος που πιστεύει ή ακόμα καλύτερα εμπιστεύεται τον Θεό, δεν είναι κάποιος αδιάφορος για την καθημερινότητα και τα ζητήματα της ζωής. Είναι όμως ο χαρούμενος και δημιουργικός άνθρωπος, ο οποίος ζει όχι μόνο για τον ίδιο και την οικογένειά του, αλλά αισθάνεται την πατρότητα του Θεού, την ευθύνη και συνάμα την χαρά ότι είναι μέλος της οικογένειά Του, της Εκκλησίας, και γεύεται την αθανασία στην ζωή του.  Όντως ο πιστός άνθρωπος δεν ζει για να ανταμειφθεί μετά τον θάνατο, αγωνίζεται για να «ζήσει» στην παρούσα ζωή και να συνεχίζει να ζει στα έσχατα. Και ακόμα γνωρίζει ότι ο κάθε συνάνθρωπός του είναι μια εικόνα του Θεού, ένας αδελφός για τον οποίο λαμβάνει μέριμνα να ζει όπως και ο ίδιος.

          Ο άνθρωπος του Θεού είναι τόσο όμοιος με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και τόσο διαφορετικός. Το αναφέρουμε στην λατρεία μας για τους οσίους. Λέμε ότι είναι επίγειοι άγγελοι και ουράνιοι άνθρωποι. Αυτό μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, αυτή είναι η προοπτική κάθε ανθρώπου.

                                      του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη