Σε λίγες μέρες (2-4 Σεπτέμβρη) η Γορτυνία θα φιλοξενήσει το Α' Διεθνές Φεστιβάλ "Μίκης Θεοδωράκης - ΑΡΚΑΔΙΕΣ" με συνδιοργανωτές το Μουσείο "Μίκη Θεοδωράκη", το δήμο Γορτυνίας και το Σύλλογο "Οι φίλοι της Μουσικής".
Ο πρόεδρος του Μουσείου της Ζάτουνας κ. Παρασκευάς Παρασκευόπουλος αρέσκεται να χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία στις δημόσιες τοποθετήσεις του τον όρο "οικουμενική Γορτυνία", αναφερόμενος στο όραμα που θα πρέπει να εμπνέει τους Γορτύνιους (τον θυμάμαι να μιλάει για την οικουμενική Γορτυνία από τότε που ήταν υποψήφιος δήμαρχος Γορτυνίας, ενώ επαναλαμβάνει αυτό τον όρο και σήμερα ενόψει της διοργάνωσης του φεστιβάλ).
Η άποψή μου για τη χρήση αυτού του όρου ("οικουμενική Γορτυνία") είναι πως θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και επιφυλακτικοί όταν τον επικαλούμαστε, διότι η εξωστρέφεια και η λάμψη που εκπέμπει δεν αντικατοπτρίζουν την αληθινή εικόνα που επικρατεί σήμερα στη Γορτυνία. Η "πραγματική Γορτυνία" είναι η Γορτυνία της ερήμωσης, της φτωχοποιησης και της γενικευμένης απογοήτευσης κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με εκδηλώσεις και διεθνή φεστιβάλ. Μακάρι η Γορτυνία να ήταν δημογραφικά και παραγωγικά ζωντανή στα στενά γεωγραφικά της όρια κι ας μην ήταν οικουμενική και διεθνώς απαστράπτουσα...
Με βάση αυτό το σκεπτικό - της "οικουμενικής Γορτυνίας" που μπορεί να προβληθεί από τον "οικουμενικό Μίκη", ενώνοντας όλους τους Έλληνες πέρα και πάνω από κόμματα, παρατάξεις και ιδεολογίες - φαίνεται πως διαμορφώθηκε το πρόγραμμα των ομιλιών του συμποσίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των κομμάτων. Θα επιχειρηθεί δηλαδή για ακόμη μια φορά, όπως άλλωστε έχει γίνει στο παρελθόν και με άλλες εμβληματικές προσωπικότητες, να παρουσιαστεί ο "ενωτικός" Μίκης των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων (γενικά κι αφηρημένα), αποκομμένος στα μάτια του κόσμου από την ιδεολογία την οποία πρέσβευε εκείνη την εποχή και η οποία τον οδήγησε στην εξορία μαζί με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές και αγωνιστές.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στο Μουσείο της Ζάτουνας δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα η πολιτική παρακαταθήκη του Μίκη Θεοδωράκη, η επιστολή που άφησε στο Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα, στην οποία ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: "Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ'το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα "Μεγάλα Μεγέθη". Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτό τον κόσμο σαν κομμουνιστής".
Η συγκεκριμένη επιστολή θα έπρεπε κανονικά να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο Μουσείο. Όχι για πολιτικούς λόγους, αλλά για καθαρά ιστορικούς και διαπαιδαγωγητικούς. Διότι μεταξύ άλλων διδάσκει και ταυτόχρονα υπενθυμίζει στον καθένα μας και ιδίως στις νεότερες γενιές ότι αυτό που τελικά αξίζει να θυμάσαι στο τέλος της ζωής σου δεν είναι οι στιγμές που συμβιβάστηκες ακολουθώντας τον εύκολο δρόμο της υποταγής και της ενσωμάτωσης σε ένα άδικο σύστημα που αναπαράγει τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, αλλά αξίζουν μόνο εκείνες οι στιγμές που αγωνίστηκες, που στάθηκες δίπλα στο λαό υπερασπιζόμενος τα μεγάλα πανανθρώπινα ιδανικά, τα "Μεγάλα Μεγέθη", όπως έγραψε ο ίδιος.
Αυτή είναι η πολιτική παρακαταθήκη που θέλησε να αφήσει στον ελληνικό λαό ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης με την επιστολή του στο ΚΚΕ και γι'αυτό ο δήμος Γορτυνίας και η διοίκηση του Μουσείου στη Ζάτουνα οφείλουν να τη σεβαστούν και να την αναδείξουν σε σημαντικό έκθεμα του Μουσείου.
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 27/8/22
