Τα καπάκια των συλλόγων και οι πραγματικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία
Ο καπιταλισμός είναι τόσο έξυπνος και κυνικός που δε διστάζει να αποποιηθεί τις ευθύνες του πετώντας το μπαλάκι για την αποκατάσταση των αναπήρων στην ίδια την κοινωνία με εθελοντικές δράσεις, οι οποίες, ιδίως τα χρόνια της κρίσης, προβάλλονται κατά κόρον. Το ρόλο αυτό έχουν αναλάβει οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων που δραστηριοποιούνται σε συλλόγους, φορείς, ΜΚΟ, ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ., εταιρείες ανακύκλωσης, οι οποίοι δεν ξεχνάνε να διανθίζουν αυτές τις δράσεις με μπόλικη επικοινωνία, αυτοπροβολή και επίδειξη περιβαλλοντικής ευαισθησίας.
Έτσι λοιπόν και στην επαρχία διάφοροι σύλλογοι, όπως ο Σύνδεσμος των εν Αττική Λαγκαδινών, "ζήλεψαν" αυτό το καλοκαίρι το "Όλοι μαζί Μπορούμε" και είπαν να προβληθούν μαζεύοντας καπάκια από άδεια μπουκάλια. Τι λέει αυτή η δράση; Ότι αν μαζέψουμε και ανακυκλώσουμε έναν τόνο καπάκια, θα λάβουμε 180-200 ευρώ και με αυτά τα χρήματα θα αγοράσουμε ένα απλό αναπηρικό αμαξίδιο (μάλιστα, όπως διαβάζουμε στο διαδίκτυο, οι εταιρείες ανακύκλωσης δίνουν λιγότερα χρήματα, 100-140 ευρώ, σε σχέση με τις βιομηχανίες πλαστικού).
Ακόμα κι αν συγχαρούμε τους συλλόγους γι' αυτή τη δράση, ακολουθώντας κι εμείς τη σύγχρονη μόδα του προβεβλημένου εθελοντισμού, θα υπάρχει ένα ερώτημα που πάντα θα μας βασανίζει: Αλήθεια, από πότε οι ανάγκες των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ) ζυγίζονται μαζί με τα καπάκια από τα άδεια μπουκάλια;
Αν ο Σύνδεσμος των εν Αττική Λαγκαδινών ήθελε πραγματικά να βοηθήσει τους συνανθρώπους μας με αναπηρία, δε θα μάζευε μόνο καπάκια. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει είναι να ενημερώσει τους Λαγκαδινούς για να αντιπαλέψουν τη διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων που έχει εξαθλιώσει και περιθωριοποιήσει τα ΑμεΑ.
Αυτή η πολιτική είναι πολύ συγκεκριμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κρατικές δαπάνες που προβλέπονται για τα διάφορα προνοιακά επιδόματα συρρικνώνονται εκ νέου, την ώρα που η φτώχεια και η ανέχεια καλπάζουν. Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2022, τα έσοδα του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ) μειώνονται κατά 45 εκατ. ευρώ και η κρατική χρηματοδότηση κατά 85 εκατ. ευρώ.
Όλα τα παραπάνω μεταφράζονται σε μια τραγωδία δίχως τέλος για τους χιλιάδες ανάπηρους και τις οικογένειές τους, σε θεραπείες που δε γίνονται, σε πάνω από 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες που πετιούνται έξω από οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία, σε πάνω από 95% ανεργία στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους, σε ειδικά σχολεία που υπολειτουργούν και δομές που κλείνουν.
Για όλα αυτά όμως, κανένας Σύνδεσμος και κανένας Σύλλογος στη Γορτυνία δε μας ενημέρωσε. Εμείς όμως, ο κάθε Γορτύνιος που θέλει να βλέπει το πρόβλημα κατάματα και όχι να το κουκουλώνει μαζεύοντας καπάκια, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε απέναντι σε μια πολιτική, η οποία, αποδεδειγμένα πια, έχει καταδικάσει τους συνανθρώπους μας με αναπηρία στο "σύγχρονο Καιάδα".
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
21/8/22