Οι "άγριες μέλισσες" της Γορτυνίας...
Ο κλάδος της μελισσοκομίας έχει υποστεί ανυπολόγιστη ζημιά τα τελευταία χρόνια, τόσο στη Γορτυνία όσο και πανελλαδικά. Ιδίως μετά τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές, η παραγωγή μελιού μειώθηκε τουλάχιστον κατά 60%, ενώ εκτιμάται ότι η πτωτική τάση θα συνεχιστεί για τα επόμενα τριάντα χρόνια!
Την ίδια ώρα τα προβλήματα των μελισσοκόμων διογκώνονται. Οι τροφές για τα μελίσσια βρίσκονται σε έλλειψη και ακριβαίνουν (η τιμή της ζάχαρης και το συνολικό κόστος παραγωγής έχει εκτιναχθεί), η κλιματική αλλαγή έχει ήδη αφήσει το αρνητικό της αποτύπωμα στα μελίσσια, ενώ οι έμποροι που έχουν συλλέξει το μέλι σε πολύ χαμηλή τιμή, σήμερα κάνουν πάρτυ στην αγορά.
Αντί λοιπόν να συζητάμε για το πώς θα αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων στην Αρκαδία επιδίδονται σε ένα χιλιοπαιγμένο κακόγουστο προεκλογικό παιχνίδι εκτοξεύοντας αλληλοκατηγορίες για τη μη αξιοποίηση του Τριανταφυλλίδειου Ιδρύματος στη Βυτίνα. Οι υποσχέσεις για τη δημιουργία Μουσείου Μελισσοκομίας είναι εδώ και χρόνια γνωστές, όπως άλλωστε γνωστές είναι και οι ευθύνες όλων όσοι δεν τις υλοποίησαν.
Οι Γορτύνιοι κατανοούν ότι οι καβγάδες αυτοί γίνονται για να μπορέσουν τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να κρύψουν τις διαχρονικές τους ευθύνες για την εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα και της υπαίθρου γενικότερα, όπως άλλωστε θα αποτυπωθεί σε λίγες μέρες (19 Ιουλίου) στα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού. Εγκατάλειψη, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με εξαγγελίες περί... τουριστικής ανάπτυξης.
Ο πρωτογενής τομέας, ιδίως σε μια ερημοποιούμενη περιοχή όπως η Γορτυνία, δε σώζεται με μουσεία. Αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η αναγκαιότητα για άμεση και γενναία κρατική στήριξη στο πλαίσιο μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης, η οποία θα έχει ως γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και τη μεγιστοποίηση των πλούσιων παραγωγικών δυνατοτήτων του τόπου μας.
Η συνεταιριστική παραγωγή, δίπλα στον κοινωνικοποιημένο βιομηχανικό τομέα και το κρατικό εμπόριο (με τη συγκέντρωση, αποθήκευση, μεταφορά και διάθεση των προϊόντων) μπορεί να κάνει άλματα ως αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού.
Η αγωνία των παραγωγών της Γορτυνίας για το μέλλον και την ίδια την επιβίωσή τους μπορεί και πρέπει να συναντηθεί στις επικείμενες εκλογές με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.
Μακριά και πέρα από τις πολιτικές των αστικών κομμάτων, οι οποίες - αποδεδειγμένα πια - λειτουργούν ως "άγριες μέλισσες", που εγκλωβίζουν τη Γορτυνία και όλη την επαρχία στην κυψέλη της παραγωγικής, οικονομικής και δημογραφικής καθήλωσης.
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 9/7/22