Άλωση της Τριπολιτσάς. Και πάλι κάποιες σκέψεις με αφορμή την επέτειο
Ιδού εμπρός σου ο τοίχος στέκει
της αθλίας Τριπολιτσάς.
τώρα τρόμου αστροπελέκι
να της ρίξης πιθυμάς
Δ. Σολωμός
Η Εξέγερση των ραγιάδων που ξεκίνησε το Μάρτη του 1821 με την άλωση της Τριπολιτσάς εξελίχθηκε σε Επανάσταση αφού άλλαξε τους πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς θεσμούς του τόπου. Μια Επανάσταση που πέρα από το κοινωνικό περιεχόμενο είχε και εθνικό αφού συνοδεύτηκε από την αποτίναξη της οθωμανικής κατοχής και την δημιουργία ενός νέου κράτους, έστω και κολοβού, λόγω έκτασης και εξάρτησης.
Το ιστορικό γεγονός της άλωσης της Τριπολιτσάς, τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί να αντιστοιχηθεί με την πτώση της Βαστίλλης, την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων ή την άλωση της Πόλης. Αυτό είναι το μέγεθος της ιστορικής της σημασίας που έχει για το ελληνικό έθνος και όχι μόνο αφού αποτελεί την πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της «ιερής συμμαχίας» των αντιδραστικών μοναρχιών της Ευρώπης.
Κατηγορήθηκαν οι επαναστάτες για την βία και τις σφαγές που έγιναν κατά τη διάρκεια της άλωσης, που προβλήθηκαν και πέτυχαν να υποβαθμίσουν την πολιτική και ιστορική σημασία του γεγονότος. Χωρίς να θέλουμε να δικαιολογήσουμε τη βία αναρωτιόμαστε, πότε ένα τέτοιου μεγέθους γεγονός στις τότε κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες δεν συνοδεύτηκε από παρόμοια φαινόμενα;
Ποιος αμφισβητεί την ιστορική και ποιητική συνέπεια του Δ. Σολωμού που αφιέρωσε 40 από τις 158 στροφές, που περιέχονται στο έργο του «Ύμνος εις την ελευθερίαν», σ’ αυτό το κορυφαίο γεγονός επιχειρώντας συγχρόνως και αποτίμησή του;
Αυτό το ιστορικό γεγονός κρίθηκε, δυστυχώς, από την πολιτεία τοπικής σημασίας και επεδίωξε ότι σχετίζεται μ’ αυτό να λησμονηθεί.
Μήπως έφθασε ο καιρός τώρα που η κρίση μας εξαναγκάζει να αναζητούμε τις ρίζες μας το γεγονός αυτό να αναδειχθεί σε εθνικής τουλάχιστον σημασίας με προβολή της πόλης και των μνημείων που σχετίζονται με αυτό;
Μήπως την ιστορική αναγκαιότητα που αναγνωρίζει στον Κεμάλ ο ποιητής Νίκος Γκάτσος «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί» πρέπει να συνοδευτεί με τον προβληματισμό του ποιητή Κώστα Βάρναλη στο ποίημά του «Το μοιρολόγι των δούλων»;
Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή για Δύση;
Ποιος Έλληνας ή βάρβαρος θεός;
Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει
ή πίσω θα γυρίζει ο παλαιός;
Του Παναγιώτη Βέμμου