Οι αδικημένοι της ... "δίκαιης" μετάβασης | Γράφει ο Ι. Γ. Ασημακόπουλος
Μετά την οριστική απόφαση της Κυβέρνησης να συμπεριλάβει στον «Εδαφικό Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης» για τις πληγείσες από την απολιγνιτοποίηση περιοχές, και τους όμορους δήμους Οιχαλίας, Τρίπολης και Γορτυνίας, τα πράγματα για το Δήμο Μεγαλόπολης γίνονται δυσοίωνα. Η κατάσταση φαίνεται να χειροτερεύει, όταν με διάφορους τρόπους (βλέπε ΟΑΕΔ) μεθοδεύεται να συμπεριληφθούν η Σπάρτη και η Καλαμάτα.
Η ατυχής συγκυρία τούτη τη στιγμή, είναι η παθητική στάση της Δημοτικής αρχής που φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με τις κυβερνητικές επιλογές. Έτσι, παρά την ομόφωνη θέση του δημοτικού συμβουλίου, που είναι «όλα για τη Μεγαλόπολη», ψιθυρίζει «πρώτα η Μεγαλόπολη» με κάποιο 20%. Που σημαίνει πως αποδέχεται ως πληττόμενους και τους όμορους δήμους, για να ισχύσουν και γι αυτούς τα ίδια κίνητρα και να πάρουν μερίδιο από το πακέτο «δίκαιης μετάβασης».
Είναι φανερό πλέον, πως για το λεκανοπέδιο το μέλλον δεν θα είανι καθόλου ρόδινο. Βέβαια για να το «καταπιεί» πιο εύκολα η τοπική κοινωνία, «σερβίρεται» το δίκτυο Φυσικού Αερίου στην πόλη. Ένα έργο του οποίου ήδη ξεκίνησε η κατασκευή και χάριν του οποίου απαξιώθηκε η τηλεθέρμανση που την πλήρωσαν όλοι οι δημότες 21 εκατομμύρια Ευρώ, ενώ ακόμα εξοφλούν τα δάνεια της.
Παρά τις φανφάρες και τα ταρατατζούμ, για το δίκτυο Φυσικού Αερίου υπάρχουν πολλά και εύλογα ερωτηματικά. Ποιος σχεδιασμός έχει γίνει και με ποιους όρους θα μπαίνει ο καταναλωτής; Τι είδους ανάπτυξη, πόσες θέσεις εργασίας θα φέρει και σε ποιο βάθος χρόνου; Ποιες επιχειρήσεις και ποιες επενδύσεις θα γίνουν, όταν πρόσφατα η ΕΕ σήμανε τέλος στη χρηματοδότηση νέων έργων φυσικού αερίου; Όλα φαίνονται σχεδιασμένα στο πόδι. Εκτός και αν μας επιφυλάσσει «εκπλήξεις» ο κ. Δήμαρχος, όπως υποστηρίζουν διάφοροι παρατρεχάμενοι στα καφενεία.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το καράβι φαίνεται να πηγαίνει ίσια στα βράχια. Η τοπική αγορά χειμάζει. Η ανεργία εκτοξεύεται. Ο πληθυσμός της πόλης συρρικνώνεται. Ήδη τα πρώτα δείγματα έκαναν την εμφάνισή τους με τη μείωση των μαθητών στα σχολεία. Μιζέρια, φτώχεια και ερήμωση φαίνεται να είναι το μέλλον.
Εκεί όμως που τα πράγματα φαίνεται πως θα εξελιχθούν πολύ χειρότερα, είναι στα 83 χωριά και τους οικισμούς του Δήμου. Αν η πόλη της Μεγαλόπολης, μετά από λίγα χρόνια, μετατραπεί σε χωριό, τα 83 χωριά του Λεκανοπεδίου θα εξαφανιστούν από το χάρτη. Στο λεγόμενο «Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης», δεν γίνεται καν λόγος, για κανένα από τα χωριά. Αν στη Μεγαλόπολη σερβίρεται η καραμέλα του φυσικού αερίου, για τα χωριά δεν προσφέρεται ούτε φοντανάκι. Λες και δεν υπάρχουν. Λες και ανήκουν σε κάποια αφρικανική χώρα…
Και όμως αυτά τα χωριά προϋπήρξαν της Μεγαλόπολης. Αυτά δημιούργησαν την Μεγαλόπολη και την κράτησαν όρθια σε δύσκολα χρόνια. Εγκαταλείποντάς τα, είναι σαν να εγκαταλείπεται η ιστορία και η παράδοσή μας. Στα χωριά και στην ύπαιθρο χώρα του λεκανοπεδίου, συναντά κανείς την εξέλιξη του ανθρώπου από την εποχή του λίθου μέχρι σήμερα. Το λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης είναι ένα απέραντο μουσείο ιστορίας και πολιτισμού. Αυτό το χώρο φαίνεται να εγκαταλείπουν στη λήθη και την καταστροφή οι σημερινοί ταγοί. Θα τους επιτραπεί να το κάνουν;
Εδώ ξεκινάει ο ρόλος των μαζικών φορέων της περιοχής. Οι σύλλογοι της Αθήνας, οι τοπικοί σύλλογοι και οι πρόεδροι των δημοτικών κοινοτήτων, θα πρέπει να κινητοποιηθούν. Οι σύλλογοι της Αθήνας που μετά τον πόλεμο ανάστησαν τα χωριά. Που έφτιαξαν ξανά τα γκρεμισμένα σχολεία και τις εκκλησίες. Που άνοιξαν τους δρόμους, τα γεφύρια και έκαναν υποφερτή τη ζωή των κατοίκων. Που τα κράτησαν ζωντανά για μισό και πλέον αιώνα. Που κράτησαν μέχρι σήμερα ασβεστωμένους τους τάφους των προγόνων. Αυτοί σύλλογοι θα πρέπει να κινηθούν πάλι σήμερα, να τα σώσουν από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Να τα σώσουν από τους «υπεύθυνους», για τους οποίους έχει αξία ότι έχει τιμή…
Οι σύλλογοι της Αθήνας, οι τοπικοί σύλλογοι, οι πρόεδροι των δημοτικών κοινοτήτων θα πρέπει να συνεργαστούν και να βγουν μπροστά στο Δήμαρχο… στον Περιφερειάρχη… στους Βουλευτές… στους Υπουργούς… Στην Κυβέρνηση… και στα άδικα σχέδιά τους.
Θα πρέπει να βγουν μπροστά σ’ όλους αυτούς που γυρνάνε στις συνελεύσεις, στις «πίτες» και στα πανηγύρια, δείχνοντας τάχα ενδιαφέρον για τα χωριά προς αλίευση ψήφων.
Θα πρέπει να τους κάνουν σαφές πως η εποχή των δημοσίων σχέσεων τελείωσε και τώρα προέχει η σωτηρία των χωριών του Λεκανοπεδίου. Να τους ζητήσουν πως τώρα χρειάζεται να δείξουν στην πράξη το ενδιαφέρον τους. Να πάρουν θέση στο επικείμενο έγκλημα.
Θα πρέπει να ζητήσουν να ενταχθούν άμεσα όλα τα χωριά σε ένα πρόγραμμα «εξοικονομώ κατ οίκον», πρώτης και παραθεριστικής κατοικίας, με ευνοϊκούς όρους, με χρήματα από το πακέτο Δίκαιης Μετάβασης. Με αυτό τον τρόπο, τα χρήματα θα δώσουν μια ανάσα ζωής στην τοπική αγορά. Θα καλυφθούν πολλές θέσεις εργασίας. Και θα δοθεί μια πνοή ζωής στα χωριά, μέχρι να υλοποιηθεί σε δεύτερο χρόνο, ένα γενικότερο σχέδιο ανάπτυξης των. Που θα προτάσσει, θα αναδεικνύει και θα εκμεταλλεύεται τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα.
Θα πρέπει όλοι οι φορείς να κάνουν σαφές σε όλους, πως υπάρχει τρόπος και δεν θα επιτρέψουν, τα χωριά του λεκανοπεδίου, να γίνουν οι μεγάλοι αδικημένοι της «δίκαιης» μετάβασης.