Η Μάχη στο Βαλτέτσι | Γράφει ο Γιώργος Πραχαλιάς
Σαν σήμερα, 12 Μαΐου 1821,ο Κεχαγιάμπεης βγαίνει πανστρατιά από την Τριπολιτσά, με επικεφαλής το διαβόητο Ρουμπή, για να χτυπήσει το Βαλτέτσι και να περάσει στην Καλαμάτα, καταπνίγοντας την Επανάσταση στο Μοριά.
Ο Κολοκοτρώνης έχει τάξει μέσα στο Βαλτέτσι τους Μανιάτες, τους Μεσσήνιους και τους αρειμάνιους Ντρέδες, όλοι τους τα πιο φονικά ντουφέκια στο Μοριά, για να αγκιστρώσουν τους Τούρκους και να τους αναγκάσουν να αναπτυχθούν πέριξ του χωριού. Εκεί θα τους χτυπήσει με πλαγιοκοπήσεις σε αποφασιστική μάχη ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης ερχόμενος με ενισχύσεις Καρυτινών, τα τρομερά σπαθιά του Μοριά, από τα γειτονικά στρατόπεδα Χρυσοβιτσίου και Πιάνας, ενώ η παγίδα θα ολοκληρωθεί με τις ενισχύσεις που θα έρθουν από το μεμακρυσμένο στρατόπεδο Βερβένων με τους φημισμένους σπαθοφόρους του Πραστού, που θα φράξουν τη διαφυγή των Οθωμανών προς Τριπολιτσά.
Αφηγείται το σχέδιο ο Γέρος «Είπα να φκειάσετε τα ταμπούρια κλειστά. Εις την άκρη του χωριού ήτον μια εκκλησιά, να γένει ταμπούρι, καθώς και δύο καταρράχια που διαφεντεύουν το χωριό, όπου αν έλθουν οι Τούρκοι να κλεισθήτε μέσα. Μου απεκρίθησαν εκείνοι: χανόμεθα! Εσείς κλεισθήτε και εγώ σας έρχομαι μεντάτι (με ενισχύσεις)».
Οι Τούρκοι χτυπάνε αλύπητα το Βαλτέτσι αλλά το ελληνικό ντουφέκι αστράφτει. Η λυσσώδης μάχη συνεχίζεται μέχρι το μεσημέρι, οπότε καταφθάνει ο Κολοκοτρώνης με ενισχύσεις από το Χρυσοβίτσι. Από μια ράχη βάζει δυνατή φωνή προς το γέρο ΜητροΠέτροβα, το καλύτερο ντουφέκι της Μεσσηνίας, που ήταν μέσα στο Βαλτέτσι: «Βάστα μπαρμπα Μήτρο»! Οι κλεισμένοι στο Βαλτέτσι καταλαβαίνουν ότι έρχονται οι ενισχύσεις…
Το απόγευμα καταφθάνει και ο Πλαπούτας με τις ενισχύσεις από την Πιάνα. Τα μεσάνυχτα ο Κολοκοτρώνης ανεφοδιάζει με καταδρομική ενέργεια το χωριό και επιστρέφει στο ταμπούρι του βάζοντας μεγάλη φωνή να τον ακούσουν οι Τούρκοι: «Έ, μωρέ παλιότουρκοι! Ο Κολοκοτρώνης είμαι! Ζωντανούς θα σας πιάσω!», ενώ βάζει αρκετούς άνδρες να γυροφέρνουν τα υψώματα με αναμμένους δαυλούς για να δείχνει ότι έρχονται διαρκώς ενισχύσεις. Αφηγείται ο Φωτάκος: «ο πόλεμος όλην την νύχτα εξηκολούθησεν αδιάκοπος». Προς τα χαράματα φτάνουν οι ενισχύσεις από τα Βέρβενα και η μάχη έχει πλέον κριθεί.
Με το χάραμα ο πόλεμος συνεχίστηκε επί τετράωρο, οπότε τα τουρκικά στρατεύματα εμφάνισαν κάμψη. Ο Ρουμπής έστειλε κωδικοποιημένο μήνυμα στον Κεχαγιάμπεη για υποχώρηση, καίγοντας πυρίτιδα από το ταμπούρι του. Ο Κεχαγιάμπεης συμφώνησε καίγοντας επίσης πυρίτιδα από το δικό του ταμπούρι. Ο Κολοκοτρώνης αντιλαμβάνεται αστραπιαία την πρόθεση των Τούρκων για υποχώρηση. Πετάγεται από το ταμπούρι του όρθιος και τραβάει το σπαθί του από τη θήκη, φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη:
“Επάνω τους Έλληνες»!!! Και τότε, μια υπερκόσμια λάμψη κάλυψε ολόκληρο το Βαλτέτσι! Ήταν η αντανάκλαση από τις λάμες των ελληνικών σπαθιών που ξεθηκάρωσαν και αντίκρυσαν το μεσημεριάτικο ήλιο…
Ήταν απόγευμα όταν οι Έλληνες σταμάτησαν να σφάζουν κυνηγώντας τους Τούρκους στον κάμπο της Μπολέτας. Οι Οθωμανοί έτρεχαν πανικόβλητοι προς την Τριπολιτσά για να σωθούν. Αφηγείται ο Γέρος: «Τους εκυνηγήσαμεν έως που τους εβγάλαμεν εις τον κάμπον. Ο πόλεμος εκείνος εστάθη η ευτυχία της πατρίδος. Αν εχαλιώμεθα, εκινδυνεύαμε να κάμωμε ορδί (στρατόπεδο) πλέον». Για να μην κινδυνέψουν οι Έλληνες από τα υπολείμματα του Τουρκικού ιππικού ο Γέρος φώναξε: «Φτάνει Έλληνες! Άφτε να
σκοτώσουμε και σ’άλλες μάχες»!!!
Το ίδιο βράδυ, ο επικεφαλής των Τουρκαλβανών που πολέμησαν στο Βαλτέτσι, ο Λιόμπεης, αφηγείται τα γεγονότα στο Σαράι και λέει παρουσία όλων των Τούρκων απευθυνόμενος στην όμορφη Μαριγώ, τη βασανισμένη Ελληνοπούλα του χαρεμιού “Ωρέ, μα το θεγό, δικό σας είναι! Είχα πολεμήσει σε τόσα σεφέρια (πολέμους) με τους Τσάμηδες, με τους Σουλιώτες και με τους Μοσκόβους (Ρώσους)! Μα το ντουφέκι που είδα στο Βαλτέτσι είναι παλληκαρήσιο! Πάει, ωρέ πάει! Δικό σας είναι! Ο θεγός σας το ‘δωκε»!
Ο Κολοκοτρώνης ομολογεί «Έβαλα λόγον ότι πρέπει να νηστεύσωμεν όλοι δια δοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται αιώνας αιώνων, έως ού στέκει το έθνος, διατί ήτον η ελευθερία της πατρίδος»…
Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικρατεί ντελίριο ενθουσιασμού. Όλοι αναγνωρίζουν πια την ορθότητα του σχεδίου του Κολοκοτρώνη. Ο Γέρος όμως είναι συγκρατημένος. Ξέρει ότι ο Κεχαγιάμπεης θα κινηθεί αμέσως προς το Μιστρά. Και αυτός ο δρόμος περνάει από τα Βέρβενα και τα Δολιανά…
Κείμενο: Γιώργιος Θ. Πραχαλιάς
Φωτογραφία: Χάρτης με το σχεδιάγραμμα της μάχης