Άρθρο Δελφάκη για τις ανεμογεννήτριες: "Οι τοπικές κοινωνίες, ασφαλώς και πρέπει να ενεργοποιηθούν. Όχι όμως με την τακτική του ΟΧΙ σε όλα"

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ

Νίκος Δελφάκης, Ιανουάριος 2021

Με αφορμή το ζήτημα που ανέκυψε στην τοπική μας κοινωνία. 

1. Οποιαδήποτε μορφή παραγωγής ενέργειας έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον. Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί τρόπος παραγωγής πεντακάθαρης ενέργειας. Η Ελληνική Μυθολογία το έχει απαντήσει κι αυτό. Ο Προμηθέας βλέποντας τους ανθρώπους σε ημιάγρια κατάσταση – λιμού, θέλησε να τους χαρίσει τη φωτιά και μέσω αυτής και άλλες τέχνες και τον τιμώρησαν οι Θεοί. Μα ακριβώς, ενέργεια είναι η φωτιά. Και είχε, μαζί με τα τόσα και τόσα ευνοϊκά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα, και τεράστιες καταστροφές, καίγοντας απέραντες εκτάσεις στο πέρασμα των αιώνων. Ωστόσο, ακόμα τουλάχιστον, δεν διανοήθηκε ο άνθρωπος να την καταργήσει!!. Επομένως όταν κάποιος προβάλλει δυσμενείς επιπτώσεις, μιλάει για το αυτονόητο, δεν ανακαλύπτει την Αμερική. Φόβο ενσπείρει και καμία προοπτική.
2. Σχετικώς με το κλίμα στη γη και πώς μπορεί να ενεργήσει η ανθρωπότητα ώστε να αποφευχθεί η μη περαιτέρω χειροτέρευσή του ή έστω να καθυστερήσει σημαντικά αυτή, μπορεί να υπάρχουν διάφορες θεωρίες, εγώ δέχομαι αυτό που δέχεται η πλειοψηφία των ειδικών. Πρέπει άμεσα η ανθρωπότητα να στραφεί στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Η προοδευτική ανθρωπότητα χαιρέτισε την απόφαση του νεοκλεγέντος Προέδρου, να επιστρέψουν οι ΗΠΑ στη διεθνή διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή (που είχαν αποχωρήσει επί ΤΡΑΜΠ).  
3. Η ενέργεια που παράγεται από τον ήλιο και τον αέρα, κυρίως, αλλά και από άλλες ανανεώσιμες πηγές, ασφαλώς και δεν είναι πεντακάθαρη, είναι όμως η πλέον καθαρή από οποιαδήποτε άλλη. Συνεπώς, πρέπει και στην Ελλάδα να πετύχουμε τα επόμενα χρόνια την, σε μεγάλο ποσοστό, παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, όπως εξάλλου δεσμεύεται η χώρα από διεθνείς συμβάσεις.
4. Η χώρα εισάγει πάνω από 60% της απαιτούμενης για τις ανάγκες της, ενέργειας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την εξάρτησή της.
5. Εδώ και χρόνια, για λόγους που δεν είναι της παρούσας, υπάρχει στη χώρα η κακιά συνήθεια του ΟΧΙ σε όλα. ΄Ατομα, φορείς, πολιτικές δυνάμεις, καθώς και ο κάθε πικραμένος, εμφανίζονται μαχητικοί και με οργή, φωνάζοντας να μην αλλάξει τίποτα. Μάλιστα θεωρούν εαυτούς και τις απόψεις τους πλειοψηφικές, επειδή όσοι συμφωνούν με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν φωνάζουν κατά τον ίδιο τρόπο. Βγαίνουν, λοιπόν, φωνάζουν, εμφανίζονται ως μαχητές. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναφέρω τι περάσαμε σαν δημοτική αρχ, από πολλές συμπαθείς τάξεις, όταν τα έτη 2017-2010 αποφασίζαμε την τροποποίηση του σχεδίου πόλης για την πεζοδρόμηση του κέντρου της Τρίπολης. Σήμερα στη συντριπτική πλειοψηφία, αρέσει!
6. Η χώρα δεν είναι κατακερματισμένη σε Δήμους, Νομούς, Περιφέρειες και Καπετανάτα. Λύθηκαν κι αυτά αργά και βασανιστικά μετά την Ελληνική Επανάσταση με τη δημιουργία ενιαίου Κράτους και όχι γεωγραφικών Τσιφλικιών. Ώστε φωνές, όχι στην Αρκαδία, όχι στη Λακωνία, όχι στη Μαγνησία κλπ, αλλά οπουδήποτε αλλού, είναι αστείες, εκτός των άλλων. Κατά τον ίδιο τρόπο αστεία είναι και επιχειρήματα ότι εδώ ή κάπου αλλού υπάρχει ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, υπάρχει η αρχαία ιστορία, υπάρχουν αρχαία ιερά κλπ. Ευτυχώς τούτη η χώρα γεμάτη είναι και από φυσικό κάλλος και από εκπληκτική Ιστορία. Παντού. Τέτοιες αντιλήψεις (μακριά από τον κ@λο μας και όπου νάναι) αν τέλει οδηγούν στην ακύρωση κάθε εγκατάστασης ΑΠΕ οπουδήποτε, κι ας ορκίζονται οι αρνητές πως είναι υπέρ των ΑΠΕ. Εκτός κι αν κάποιοι θεωρούν εαυτούς πιο πονηρούς, θα πετύχουν να πάνε αλλού, λες και οι άλλοι είναι βλάκες.  Θα αντιδράσουν κι αυτοί ομοίως. Κι όταν αρχίζει αυτό το γαϊτανάκι, δεν σταματά. Γιατί όχι στα νησιά; Γιατί όχι στα βουνά; Γιατί όχι στους κάμπους; Ε δεν μένει και τίποτα άλλο, βουνά νησιά και μικρούς κάμπους έχει η πατρίδα μας. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι τοπικές κοινωνίες, ασφαλώς και πρέπει να ενεργοποιηθούν. Όχι όμως με την τακτική του ΟΧΙ σε όλα. Αλλά ορθολογικά και τεκμηριωμένα, σύμφωνα και με τα επιστημονικά δεδομένα, λόγου χάριν: 1) Μακριά από οικισμούς. 2) Μακριά από τα μονοπάτια του πεζοπορικού - ήπιου εναλλακτικού τουρισμού. 3) Όχι ασφαλώς μέσα στο δάσος 4) Όχι στους διαδρόμους των μεταναστευτικών πουλιών. 5) Τα ανταποδοτικά οφέλη των τοπικών κοινωνιών (θα πρέπει να σκεφτεί κανείς σοβαρά το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό που εισπράττει ο Δήμος Τρίπολης από τις ανεμογεννήτριες που είχαν εγκατασταθεί, κυρίως, στους πρώην Δήμους Σκυρίτιδας και Βαλτετσίου. Ισως ο Δήμος Γορτυνίας δεν το χρειάζεται!!). Κλπ. 

Σχετικά με το αισθητικό αποτέλεσμα ότι θα είναι ορατές οι ανεμογεννήτριες, ξέρω κι εγώ! Και τα φωτοβολταϊκά πάρκα ορατά είναι, και τα εργοστάσια βιομάζας ορατά είναι και ίσως δεν έχουν δει, όσοι το επικαλούνται, τον κρανίου τόπο στα Ορυχεία της Μεγαλόπολης και της Κοζάνης – Πτολεμαϊδας. Τα δεκάδες χωριά που απαλλοτριώθηκαν και την αίσθηση των κατοίκων τους όταν άφηναν την προγονική τους γη και έπαιρναν μαζί τους τα οστά των προγόνων τους, τις εικόνες των εκκλησιών τους. Δεν έχουν δει τις εγκαταστάσεις και τους τόπους εξαγωγής πετρελαίου κλπ.  Εξάλλου υπάρχουν και αυτοί που δεν τους ενοχλούν αισθητικά. Τις βλέπουν να περιστρέφονται με τον αέρα και αισθάνονται εσωτερική ικανοποίηση που παράγεται ενέργεια ανανεώσιμη, χωρίς να σκάβουμε τα έγκατα της γης, για πετρέλαιο, λιθάνθρακα, αέριο και να βγάζουμε τα σωθικά της, που μένουν πλέον κενά στο διηνεκές.

Ψυχραιμία. Δεν μπορεί σε ολόκληρη τη χώρα, ευτυχώς έχει μεγάλη έκταση, να μην υπάρχουν οι τόποι εκείνοι όπου η εγκατάσταση των ΑΠΕ θα είναι και αποδοτική και θα βλάπτει κατά το δυνατόν λιγότερο, βλέποντας τη χώρα στην ολότητά της, με τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει ο κάθε τόπος και όχι ποιος θα «ρίξει» τον άλλον.    

Είναι όλα καλά; ΟΧΙ. Η Ελλάδα έχει, ευτυχώς, ένα από τα αυστηρότερα πλαίσια περιβαλλοντικών όρων. Αυτοί πράγματι σε πολλές περιπτώσεις παραβιάζονται. Αυτό πρέπει να απαιτήσει από τις δημόσιες υπηρεσίες και να ελέγχει η τοπική κοινωνία. Να εφαρμόζονται κατά  γράμμα οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου και κυρίως όσον αφορά τις εγκαταστάσεις ΑΠΕ το πρόβλημα είναι κυρίως τα συνωδά έργα. Π.χ., να ανοίξει ο απαραίτητος δρόμος για το έργο, αλλά να μην μείνουν τα μπάζα και υλικά διάσπαρτα, αλλά να γίνει αυτό που επιβάλλει η περιβαλλοντική μελέτη.   Είδατε κανέναν από τους αρνητές να το προβάλει αυτό; Εμ αυτό είναι το πιο κρίσιμο και όχι αν το Μαίναλο ή το Λύκαιο έχουν ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Και ο Πάρνωνας έχει, και ο Ταϋγετος έχει και ο Χελμός έχει κλπ.

ΥΓ. Το θέμα θυμίζει το ζήτημα των φυλακών που ήταν να γίνουν. Πάνε κοντά 25 χρόνια. Είχε προτείνει τότε ένας Πρόεδρος κοινότητας να γίνουν μεταξύ Συλίμνας και Βαλτετσίου. Αναπτύχθηκε κίνημα εναντίον, ότι θα γίνονταν στο Μαίναλο που έχει προοπτική ήπιας τουριστικής ανάπτυξης (που παραπέμπει στο πανέμορφο δάσος του, δεν ήταν έτσι) και θα γέμιζε η περιοχή από ναρκέμπορους!!! (Φόβος). Το κίνημα, «πέτυχε»!!!. Οι φυλακές δεν έγιναν. Μετά λίγα χρόνια η τοπική κοινωνία κατάλαβε το λάθος της.