Ο Βασίλης Ψυχογυιός του Τεγεατικού Συνδέσμου αποχαιρετά τον θείο του, Ιωάννη Ψυχογυιό

Γράφω αυτά τα λόγια με μεγάλη συγκίνηση αλλά και με περίσσιο σεβασμό για έναν εξαίρετο άνθρωπο τον Γιάννη Ψυχογυιό του Βασιλείου, οικογενειάρχη, επιστήμονα, άνθρωπο που υπηρέτησε τα κοινά τόσο στα συλλογικά όργανα του χώρου της Ιατρικής όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση και την πολιτική.

Η αναφορά μου στον αγαπημένο μου θείο, αδερφό του πατέρα μου Δημήτρη, γίνεται εδώ με την ιδιότητα του Προέδρου του Τεγεατικού Συνδέσμου.Του Συνδέσμου που τόσο αγάπησε από νεαρός φοιτητής έως και τα βαθιά του γεράματα.

Τον Σύνδεσμο τον υπηρέτησε με πάθος, αρχικά ως Ειδικός Γραμματέας (ο νεότερος στην ιστορία του Συνδέσμου) αλλά και επί δεκαετίες ως Αντιπρόσωπος του στην Αρκαδία προσδίδοντας κύρος στο θεσμό.

Όμως η προσφορά του Γιάννη Ψυχογυιού στον Σύνδεσμο δεν αποτυπώνεται στους τίτλους και τις θέσεις που κατέλαβε.

Αποτυπώνεται στην έκφραση της προοδευτικής άποψης, την διαφύλαξη της ενότητας, την συναίνεση, την συνεισφορά σε ότι και εάν του ζητούσε Σύνδεσμος.

Αποτυπώνεται ακόμη πιο πολύ στην αφιλοκερδή διδασκαλία στην Οικοκυρική Σχολή του Συνδέσμου στην οποία δίδασκε επί χρόνια άμισθή και με ευγένεια ψυχής.

Αποτυπώνεται στις μικρές και μεγάλες δωρεές του στον Σύνδεσμο που σύμφωνα με την θέλησή του κανένας δεν έμαθε ποτέ. Μεγαλύτερη δε προσφορά του η αποκατάσταση των εικόνων του τέμπλου της Παναγίας του Συνδέσμου μας που ο ίδιος πρότεινε και χρηματοδότησε εξολοκλήρου.

Ποτέ δεν ζήτησε δόξες και τιμές, ποτέ δεν πρόβαλε την προσφορά του, ποτέ δεν έτρεξε να καθίσει στην πρώτη σειρά, ποτέ δεν μίλησε δημοσίως για τα προσωπικά του επιτεύγματα. Πάντα διακριτικός σε κάθε εκδήλωση του Συνδέσμου, υποστηρικτής και αρωγός. Πάντα εκεί με την ευγενική του φυσιογνωμία και τον καλό του το λόγο.

Σίγουρα οι παλιοί Συνδεσμικοί τον έχουν σε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα μέλη του Συνδέσμου. Όμως τα λόγια και οι χαρακτηρισμοί θαυμασμού και σεβασμού από πολλά νεότερα μέλη του Συνδέσμου αποτελεί πραγματική αναγνώριση ενός ανθρώπου με πραγματικό μεγαλείο ψυχής.

Η ευγενική σου φυσιογνωμία θα είναι πάντα εκεί. Στο σπίτι στο χωριό, στον Αη Γιάννη, στο γραφείο του ιατρείου σου και βέβαια θα θυμόμαστε όλοι την πρώτη ακτινογραφία θώρακος που μας έβγαλες μέσα στο εργαστήριό σου και σαν παιδιά μας προκαλούσε δέος.

Οι άνθρωποι του Συνδέσμου θα σε φέρνουμε συχνά στην μνήμη μας μέσα στον Ναό της Παναγίας, στην Οικοκυρική σχολή, στο Τουριστικό Περίπτερο, στο Πάρκο μας, στα γραφεία της Αθήνας.

Εκπροσωπώντας δε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου σου εύχομαι καλό παράδεισο και να είσαι σίγουρος ότι μας έχεις αφήσει πολλά και χρήσιμα.

Θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου και θα μου λείψει πραγματικά το τελευταίο τηλέφωνο της ημέρας που συχνά πυκνά μου έκανες.