Βυζίκι Γορτυνίας | Μεγάλη δωρεά του Θεόδωρου Συριόπουλου για τη στέγη του Δημοτικού Σχολείου
ΣΧΟΛΕΙΟ" Η ΣΚΟΛΕΙΟ" Το ονομαζόμενο ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ
ΜΕΓΑΛΗ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΝΙΚ. ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ.
Όπως είναι γνωστό στους συμπατριώτες η στέγη του παλαιού ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά, έτσι λοιπόν εμφανίστηκε ο καλός μας συμπατριώτης Θεόδωρος Συριόπουλος, ο οποίος και ανέλαβε την συνολική δαπάνη για την αποκατάσταση της στέγης. Καινούρια ξύλα και νέα κεραμίδια επανέφεραν στην στέγη σε ωραία νέα μορφή. Την κατασκευή ανέλαβε ο Κώστας Πετρόπουλος με βοηθό την σύζυγο του Δέσποινα. Οφείλω να συγχαρώ τον καλό μας συμπατριώτη για την ευαισθησία του να αναλάβει την τόσο υψηλή δαπάνη για την εκτέλεση του τόσο σημαντικού αυτού έργου, ώστε να αποφευχθεί παραπέρα ζημιά στην τοιχοποιία και ελπίζω να βρεθούν και άλλοι μιμητές ώστε να μπορέσουμε να καταστήσουμε ένα όμορφο αρχιτεκτονικό και ιστορικό κτίριο λειτουργικό και στολίδι του χωριού μας. Με αυτή την ευκαιρία να πω εν συντομία την ιστορία του κτιρίου. Μετά την απελευθέρωση στο χωριό μας δεν υπήρχε διδακτήριο, η Κυβέρνηση συγκροτούσε σχολεία όπου υπήρχε κατάλληλο οίκημα. "Ετσι λοιπόν οι συμπατριώτες μας το έτος 1845 απεφάσισαν να ανεγείρουν κατάλληλο κτίριο με δικές τους δαπάνες και προσωπική εργασία. Πράγματι έτσι και έγινε, σε σύντομο χρονικό διάστημα το κτίριο ήταν έτοιμο και μάλιστα αρχιτεκτονικά αντάξιο για το σκοπό που προοριζόταν. Οφείλω να κάνω γνωστό ότι οι φίλοι Τροπαιάτες διέθεσαν το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης ξυλείας και για τον λόγο ότι Θα φοιτούσαν μαθητές και από τα Τρόπαια. Χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο μέχρι και τις ημέρες μας, η σειρά μου εκεί φοιτούσε και μέχρι που κτίστηκε το σημερινό, υπόψη ότι το ανεγερθέν το 1906 από τον μεγάλο ευεργέτη ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟ διέθετε μόνο δύο αίθουσες. Φυσικά το κτίριο περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο και προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον τόπο. Το έτος 1955 έγιναν εκτεταμένες εργασίες συντήρησης με δαπάνες της ΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΟΗΝΑΙΣ ΒΥΖΙΚΙΩΤΩΝ, του ΑΔΕΛΦΑΤΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΒΥΖΙΚΙΩΤΩΝ και του συμπατριώτη μας ΠΑΙΚΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ και χρησιμοποιείτο παράλληλα και ως ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Το έτος 1969 το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ με απόφαση του με Αριθ. Πρωτ. 170478 12-12-1969 κατόπιν αιτήματος της ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΒΥΖΙΚΙΟΥ και απόφαση της ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ του Δημοτικού Σχολείου Βυζικίου, το παρεχώρησε για τη στέγαση του Κοινοτικού Γραφείου. Τελειώνοντας θέλω να ξανά επαινέσω τον φίλο συμπατριώτη μας ΘΕΟΔΩΡΟ ΝΙΚ. ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟ και να βεβαιώσω ότι στη συνάντηση που είχαμε χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια από μέρους μου για να τον πείσω να μου επιτρέψει να αναφέρω το όνομα του. Μακάρι το παράδειγμα του και όλων των δωρητών και ευεργετών του χωριού μας να μιμηθούν και άλλοι. Όλοι κάτι μπορούμε να προσφέρουμε ανάλογα με τις δυνάμεις μας και ...τους καιρούς. Ανδρέας Μερεντίτης Πρόεδρος της Κοινότητας Βυζικίου
ΜΕΓΑΛΗ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΝΙΚ. ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ.
Όπως είναι γνωστό στους συμπατριώτες η στέγη του παλαιού ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά, έτσι λοιπόν εμφανίστηκε ο καλός μας συμπατριώτης Θεόδωρος Συριόπουλος, ο οποίος και ανέλαβε την συνολική δαπάνη για την αποκατάσταση της στέγης. Καινούρια ξύλα και νέα κεραμίδια επανέφεραν στην στέγη σε ωραία νέα μορφή. Την κατασκευή ανέλαβε ο Κώστας Πετρόπουλος με βοηθό την σύζυγο του Δέσποινα. Οφείλω να συγχαρώ τον καλό μας συμπατριώτη για την ευαισθησία του να αναλάβει την τόσο υψηλή δαπάνη για την εκτέλεση του τόσο σημαντικού αυτού έργου, ώστε να αποφευχθεί παραπέρα ζημιά στην τοιχοποιία και ελπίζω να βρεθούν και άλλοι μιμητές ώστε να μπορέσουμε να καταστήσουμε ένα όμορφο αρχιτεκτονικό και ιστορικό κτίριο λειτουργικό και στολίδι του χωριού μας. Με αυτή την ευκαιρία να πω εν συντομία την ιστορία του κτιρίου. Μετά την απελευθέρωση στο χωριό μας δεν υπήρχε διδακτήριο, η Κυβέρνηση συγκροτούσε σχολεία όπου υπήρχε κατάλληλο οίκημα. "Ετσι λοιπόν οι συμπατριώτες μας το έτος 1845 απεφάσισαν να ανεγείρουν κατάλληλο κτίριο με δικές τους δαπάνες και προσωπική εργασία. Πράγματι έτσι και έγινε, σε σύντομο χρονικό διάστημα το κτίριο ήταν έτοιμο και μάλιστα αρχιτεκτονικά αντάξιο για το σκοπό που προοριζόταν. Οφείλω να κάνω γνωστό ότι οι φίλοι Τροπαιάτες διέθεσαν το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης ξυλείας και για τον λόγο ότι Θα φοιτούσαν μαθητές και από τα Τρόπαια. Χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο μέχρι και τις ημέρες μας, η σειρά μου εκεί φοιτούσε και μέχρι που κτίστηκε το σημερινό, υπόψη ότι το ανεγερθέν το 1906 από τον μεγάλο ευεργέτη ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟ διέθετε μόνο δύο αίθουσες. Φυσικά το κτίριο περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο και προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον τόπο. Το έτος 1955 έγιναν εκτεταμένες εργασίες συντήρησης με δαπάνες της ΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΟΗΝΑΙΣ ΒΥΖΙΚΙΩΤΩΝ, του ΑΔΕΛΦΑΤΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΒΥΖΙΚΙΩΤΩΝ και του συμπατριώτη μας ΠΑΙΚΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ και χρησιμοποιείτο παράλληλα και ως ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Το έτος 1969 το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ με απόφαση του με Αριθ. Πρωτ. 170478 12-12-1969 κατόπιν αιτήματος της ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΒΥΖΙΚΙΟΥ και απόφαση της ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ του Δημοτικού Σχολείου Βυζικίου, το παρεχώρησε για τη στέγαση του Κοινοτικού Γραφείου. Τελειώνοντας θέλω να ξανά επαινέσω τον φίλο συμπατριώτη μας ΘΕΟΔΩΡΟ ΝΙΚ. ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟ και να βεβαιώσω ότι στη συνάντηση που είχαμε χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια από μέρους μου για να τον πείσω να μου επιτρέψει να αναφέρω το όνομα του. Μακάρι το παράδειγμα του και όλων των δωρητών και ευεργετών του χωριού μας να μιμηθούν και άλλοι. Όλοι κάτι μπορούμε να προσφέρουμε ανάλογα με τις δυνάμεις μας και ...τους καιρούς. Ανδρέας Μερεντίτης Πρόεδρος της Κοινότητας Βυζικίου
Σχετικά Άρθρα
1 σχόλιο
-
Πράγματι το Δημοτικό Σχολείο Τροπαίων είναι ένα στολίδι. Συγχαρητήρια σε όλους σας που το φροντίζετε και το κρατάτε ζωντανό. Μακάρι οι αίθουσες και η αυλή του να έχουν όλο και περισσότεροι παιδιά. Όσοι υπηρετήσαμε στο σχολείο έχουμε φυλάξει τις καλύτερες αναμνήσεις στο μυαλό και την καρδιά μας. Εύχομαι τα καλύτερα σε όσους μαθητές έχουν περάσει αλλά και πρόκειται να περάσουν από το σχολείο.