Πόσο αξίζει για την κοινωνία μια μάνα; | Γράφει η Έλλη Αρτοπούλου

Η ιστορία της εισαγγελέως Σοφίας Καλογήρου δεν αφορα απλώς έναν προσωπικό πόνο, αλλά μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας. Όταν μια μητέρα, που αφιέρωσε τη ζωή της στη δικαιοσύνη, αναγκάζεται να αποχαιρετήσει το παιδί της μέσα από μια τραγική απώλεια, η κοινωνία δεν μπορεί να μείνει σιωπηλή.

 Αλλά αλήθεια, πόσο αξίζει μια μάνα για εμάς;

 Είναι απλώς η γυναίκα που φέρνει παιδιά στον κόσμο ή το θεμέλιο της ύπαρξής μας; Τι θέση δίνουμε στις μητέρες σε μια εποχή όπου όλα κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όπου η αγάπη γίνεται δεδομένη και η θυσία θεωρείται αυτονόητη;

 Η Σοφία Καλογήρου, μητέρα του 39χρονου ψυχολόγου Βασίλη Καλογήρου, έζησε την απόλυτη αγωνία για 50 ημέρες, μέχρι που βρέθηκε νεκρός σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή. Και τότε, αντί για σιωπή, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει:

«Στην υγειά σας! Είμαι ο Βασίλης που ψάχνατε. Εγώ, με τη Χάρη του Θεού, βρήκα τον Παράδεισο και βλέπω τον Χριστό που τόσο αγαπώ. Εσείς που με πετάξατε στα βουνά με τα άγρια ζώα, καθώς και το κακόψυχο αφεντικό σας, άραγε τι τέλος θα έχετε;»

 Λόγια που μαρτυρούν την οργή, τη θλίψη, αλλά και το αναπάντητο ερώτημα:

Πόσο αξίζει η ζωή ενός παιδιού;

 Η κοινωνία και η μητρότητα. Ένα βλέμμα προς τα μέσα

• Πόσες μητέρες μεγαλώνουν παιδιά με την ίδια ανησυχία, τον ίδιο φόβο, το ίδιο βάρος ότι κάποια μέρα η κοινωνία δεν θα σταθεί στο ύψος της;
• Πόσες φορές θεωρούμε δεδομένο πως μια μάνα είναι πάντα εκεί, χωρίς να αναρωτηθούμε τι περνάει, τι αισθάνεται, τι χάνει για να δώσει στα παιδιά της;
• Πόσο πραγματικά σεβόμαστε τις μητέρες μας;

 Αναγνωρίζουμε την αξία τους όταν θυσιάζουν τα όνειρά τους για να μεγαλώσουν εμάς; Όταν βάζουν στην άκρη τις ανάγκες τους για να φροντίσουν τις δικές μας; Όταν αντέχουν την αδικία, την αδιαφορία, την αγνωμοσύνη, χωρίς να ζητούν αντάλλαγμα;

 Στην ανακοίνωση της κηδείας του παιδιού της, η εισαγγελέας Καλογήρου έγραψε:

«Αύριο, καρδούλα μου, στον Άγιο Αχίλλιο.»

Έξι λέξεις. Μια μητέρα αποχαιρετά το παιδί της.

Ποια κοινωνία επιτρέπει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;

Η μάνα ως σύμβολο, η μάνα ως άνθρωπος

 Δεν είναι η πρώτη φορά που μια μάνα θρηνεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια γυναίκα καλείται να βρει τη δύναμη να προχωρήσει όταν η ζωή της γκρεμίζεται. Αλλά θα έπρεπε να είναι η τελευταία φορά που η κοινωνία αδιαφορεί.

Ο Πλάτωνας έλεγε:

«Η μητέρα είναι το πιο σεβαστό πλάσμα στη ζωή μας, γιατί εκείνη μας διδάσκει την πρώτη αρετή, την αγάπη.»

• Όταν κλείσουν τα σπίτια, σβήσουν τα φώτα και οι φωνές της θλίψης σιγήσουν, θα θυμόμαστε ακόμα τη θυσία των μητέρων;
• Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιτάξαμε βαθιά στα μάτια της μητέρας μας και είδαμε τον “άνθρωπο” πίσω από τον ρόλο;
• Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε την ιστορία της, τους φόβους της, τις σκέψεις της;

Και το πιο δυνατό ερώτημα απ’ όλα:

Πόσο αξίζει για την κοινωνία, τελικά, μια μάνα;

Γράφει η Έλλη Αρτοπούλου

Επικοινωνία : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.