Παπαηλιού: "Η ΝΔ θα εισπράξει τα επίχειρα στις προσεχείς εκλογές, με πρώτη «δόση» τις ευρωεκλογές του Ιουνίου"

Γιώργος Παπαηλιού

Βουλευτής Αρκαδίας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία):

(κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το νέο δικαστικό χάρτη):

Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης:

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης είπε, ότι «όποιος τα βάζει με το κράτος, αυτό τον ισοπεδώνει».

Ανεξαρτήτως της εξήγησης που έδωσε, η εν λόγω αναφορά ανταποκρίνεται στην κοσμοαντίληψη της κυβέρνησης της ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη», η οποία, με τις πολιτικές της, «ισοπεδώνει» τη χώρα, εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, θεσμικά-πολιτικά, αλλά (ισοπεδώνει) και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Από αυτήν, η ΝΔ θα εισπράξει τα επίχειρα στις προσεχείς εκλογές, με πρώτη «δόση» τις ευρωεκλογές του Ιουνίου..    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιώργος Παπαηλιού

Βουλευτής Αρκαδίας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία):

(κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το νέο δικαστικό χάρτη):

Η μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας προτάσσει  οικονομικά, και μάλιστα δημοσιονομικά, κριτήρια, στο πλαίσιο του κανόνα κόστους-οφέλους, βάσει αποκλειστικά οικονομικών παραμέτρων

Δεν αποτελούν προτάγματα,  κοινωνικά και περιφερειακά κριτήρια, που συνδέονται και αποσκοπούν στη συνταγματική επιταγή για τη δυνατότητα άμεσης προσέγγισης των πολιτών στο φυσικό δικαστή και συνεπώς στα δικαστήρια και στη μείωση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων

Ο νέος δικαστικός χάρτης συνιστά βίαιη παρέμβαση στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο της χωροταξικής διάρθρωσης και οργάνωσης των δικαστηρίων, με αιχμές την κατάργηση των Ειρηνοδικείων και τη συγκεντροποίηση των δικαστικών δομών

Δεν υπηρετεί, ούτε την απονομή της δικαιοσύνης και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της,  ούτε την περιφερειακή πολιτική και ανάπτυξη

Απαιτείται ουσιαστική στελέχωση με δικαστές και δικαστικούς υπαλλήλους, ψηφιοποίηση των δικονομικών διαδικασιών και  ενίσχυση των υλικοτεχνικών υποδομών

Με το νέο δικαστικό χάρτη, από την ύπαιθρο χώρα που  μαραζώνει, φθίνει και ερημώνει, αφαιρούνται και άλλες ανάσες ζωής

Μπορεί και πρέπει «να οργανωθούν» οι θεσμικές και υλικές προϋποθέσεις, ώστε να εφαρμοστεί  το ισχύον υπ΄ αριθ.  /1834  Π.Δ., με το οποίο ως έδρα του Εφετείου Πελοποννήσου ορίζεται η Τρίπολη, η οποία, το 1836,  μεταφέρθηκε «προσωρινά» στο Ναύπλιο

Το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» σε όλο το «παράλογο» μεγαλείο του

Δεν πρέπει να καταργηθούν τα Ειρηνοδικεία Άστρους, Λεωνιδίου, Ψωφίδος (Δημητσάνα) και Μεγαλόπολης, που έχουν μεγάλο όγκο υποθέσεων και υψηλό φόρτο εργασίας.

Για τη Μεγαλόπολη, η κατάργηση του Ειρηνοδικείου θα ολοκληρώσει την πλήρη περιθωριοποίησή της, με τη βίαιη απολιγνιτοποίηση που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ και που την καθιστά «κρανίου τόπο».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος  Παπαηλιού, μιλώντας στην Ολομέλεια  της Βουλής, για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το νέο δικαστικό χάρτη, είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής:

Η κυβερνητική πλειοψηφία και σ΄ αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία είναι μόνη. Όλος ο νομικός κόσμος, οι δικαστικοί λειτουργοί, οι δικηγόροι, οι δικαστικοί υπάλληλοι αντιτίθενται στο νομοσχέδιο. Όπως επίσης και το σύνολο των τοπικών κοινωνιών και των κομμάτων της αντπολίτευσης.

Το νομοσχέδιο για το δικαστικό χάρτη  της χώρας αποτελεί συνέχεια των κυβερνητικών επιλογών που αφορούν στη δικαιοσύνη, σε οργανωτικό, λειτουργικό και πολιτικό επίπεδο.

Και αντιστοιχεί στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη της κυβέρνησης, μέσω της οποίας συγκεντρώνονται κεντρικά και σε «ολίγους και ισχυρούς»  προγράμματα πόροι, αρμοδιότητες, άνθρωποι, δυνάμεις, δυνατότητες και εν τέλει ο πλούτος.

Δεν είναι τυχαίο, ότι το υπό κρίση νομοσχέδιο στηρίζεται σε μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία προτάσσει οικονομικά, και μάλιστα δημοσιονομικά, κριτήρια, στο πλαίσιο του κανόνα κόστους-οφέλους, βάσει αποκλειστικά οικονομικών παραμέτρων.

(Για την Παγκόσμια Τράπεζα) δεν αποτελούν προτάγματα,  κοινωνικά και περιφερειακά κριτήρια, που συνδέονται και αποσκοπούν στη συνταγματική επιταγή για τη δυνατότητα άμεσης προσέγγισης των πολιτών στο φυσικό δικαστή και συνεπώς στα δικαστήρια και στη μείωση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Ο νέος δικαστικός χάρτης συνιστά βίαιη παρέμβαση στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο της χωροταξικής διάρθρωσης και οργάνωσης των δικαστηρίων, με αιχμές την κατάργηση των Ειρηνοδικείων και τη συγκεντροποίηση των δικαστικών δομών.

 

Αυτό δεν υπηρετεί ούτε την απονομή της δικαιοσύνης και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της – τουναντίον θα τη δυσχεράνει, θα την  επιβαρύνει και θα την επιβραδύνει – ούτε την περιφερειακή πολιτική και ανάπτυξη.

Ενώ οι τόποι, στους οποίους απονέμεται η δικαιοσύνη και παρέχονται οι δικαστικές υπηρεσίες, πρέπει να βρίσκονται  όσο γίνεται πλησιέστερα προς τον πολίτη, ο πολίτης, με το νέο δικαστικό χάρτη,  απομακρύνεται  από αυτούς.

Η απονομή της δικαιοσύνης δεν επιταχύνεται και οι δικαστικές υποθέσεις δεν αποσυμφορούνται, με την κατάργηση και τη συγχώνευση δικαστηρίων, αλλά  με την ουσιαστική στελέχωσή τους με δικαστές και δικαστικούς υπαλλήλους, την  ψηφιοποίηση των δικονομικών διαδικασιών και την  ενίσχυση των υλικοτεχνικών υποδομών.

Δεν λαμβάνονται υπόψη το ορεινό ανάγλυφο του εδάφους και η πολυνησιωτικότητα, οι οποίες καθιστούν τις μετακινήσεις «απαγορευτικές» λόγω του χρόνου, των συνθηκών και του κόστους  που απαιτούνται για τη μετακίνηση των δικαστών, των δικαστικών υπαλλήλων, των δικηγόρων και βέβαια των πολιτών.

Και πάντως, δεν λαμβάνεται υπόψη, ότι η λειτουργία των δικαστηρίων δεν σημαίνει μόνον συνεδριάσεις στο ακροατήριο, αλλά και πλήθος διαδικαστικών πράξεων, π.χ. έκδοση και παράδοση-παραλαβή πιστοποιητικών, βεβαιώσεων κ.ά. εγγράφων στους ενδιαφερόμενους, που με τη μεταφορά των δικαστικών δομών θα είναι δυσχερέστατη μέχρις  αδύνατη η υλοποίησή τους.

Εξάλλου, πρέπει να γίνει διασύνδεση των διαφορετικών ηλεκτρονικών συστημάτων, με τα οποία είναι συνδεδεμένα τα Ειρηνοδικεία και τα Πρωτοδικεία, διότι, αν αυτό δεν γίνει και αν γίνει θα πραγματοποιηθεί μεσο-μακροπρόθεσμα, η κατάργηση των Ειρηνοδικείων με τα τηρούμενα σ΄ αυτά αρχεία, θα επιβαρύνει και θα επιβραδύνει τη λειτουργία των Πρωτοδικείων, στα οποία θα μεταφερθούν (τα Ειρηνοδικεία και τα αρχεία τους). Θα επικρατήσει χάος!

 

Η απομάκρυνση δημοσίων, κοινωφελών και άλλων δομών (σχολείων, ταχυδρομείων, αστυνομικών τμημάτων, τραπεζικών καταστημάτων-ATM) – εν προκειμένω δικαστηρίων – από την ύπαιθρο χώρα που  μαραζώνει, φθίνει και ερημώνει, αφαιρεί και άλλες ανάσες ζωής απ΄ αυτήν.

Είναι αυτονόητο, η Τρίπολη, που βρίσκεται  στο κέντρο της Πελοποννήσου και είναι ή έδρα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, πρέπει να συγκεντρώσει όλες τις κεντρικές δικαστικές δομές αυτής.

Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί και πρέπει «να οργανωθούν» οι θεσμικές και υλικές προϋποθέσεις, ώστε να εφαρμοστεί  το ισχύον υπ΄ αριθ.  /1834  Π.Δ., με το οποίο ως έδρα του Εφετείου Πελοποννήσου ορίζεται η Τρίπολη, η οποία, το 1836,  μεταφέρθηκε «προσωρινά» στο Ναύπλιο.

Το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» σε όλο το «παράλογο» μεγαλείο του.

Και πάντως, δεν πρέπει να καταργηθούν τα Ειρηνοδικεία Άστρους, Λεωνιδίου, Ψωφίδος (Δημητσάνα) και Μεγαλόπολης, που έχουν μεγάλο όγκο υποθέσεων και υψηλό φόρτο εργασίας. Για τη Μεγαλόπολη, η κατάργηση του Ειρηνοδικείου θα ολοκληρώσει την πλήρη περιθωριοποίησή της, αφού, με τη βίαιη απολιγνιτοποίηση που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ, καθίσταται «κρανίου τόπο».

Βάσει όλων αυτών, το νομοσχέδιο προστίθεται στη σειρά των «αντιμεταρρυθμιστικών» νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης.