Τι σημαίνει το ότι το Μαίναλο θα κηρυχθεί «απάτητο βουνό», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός στην Τρίπολη στις 5/12/22; 

Ωστόσο, η (υφιστάμενη ή μελλοντική) προστασία δεν αφορά το σύνολο της έκτασης των βουνών, αλλά ΜΟΝΟ τις Περιοχές Άνευ Δρόμων (ΠΑΔ) με έκταση μεγαλύτερη από 10 τ.χλμ. που προέκυψαν από το ερευνητικό πρόγραμμα «Αδιατάρακτες Φυσικές Περιοχές (ΑΦΠ) της Ελλάδας και βιώσιμη ανάπτυξη. Πρόγραμμα NATLAND» και είναι αυτές με πορτοκαλί ή κόκκινο χρώμα στο χάρτη.

Συνεπώς η προστασία του χαρακτηρισμού «απάτητα βουνά» που δεν επιτρέπει εγκατάσταση Βιομηχανικών ΑΠΕ δεν αφορά το σύνολο της έκτασης των βουνών, αλλά ένα μικρό μέρος τους.

Μάλιστα κύκλοι του ΥΠΕΝ αναφέρουν στο energypress ότι η ύπαρξη αδειοδοτημένων έργων βιομηχανικών ΑΠΕ στις περιοχές αυτές θα αποτελέσει παράγοντα για να μην ενταχθούν «και φέρνουν το παράδειγμα του Κόχυλα στη Σκύρο, όπου υπάρχει αδειοδοτημένη επένδυση αιολικών. Επιπλέον, δεν αποκλείεται να μπει στα "Απάτητα Βουνά" ένα μέρος κάποιου βουνού που μελετάται, εκεί όπου χρήζει ιδιαίτερης προστασίας η βιοποικιλότητα, και το υπόλοιπο βουνό να μην μπει».

Το Μαίναλο με τα δεκάδες χωριά του και το οδικό τους δίκτυο, πολλά εκ των οποίων είναι παραδοσιακοί οικισμοί όπως το Βαλτεσινίκο, η Λάστα, η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα και το Χρυσοβίτσι (ΦΕΚ 809-Δ/1998) δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την ένταξή του στα «απάτητα βουνά».  

Θα προτείναμε την επικαιροποίηση-επικύρωση του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος του 2012, το οποίο προέβλεπε να χαρακτηριστεί το Μαίναλο ως «Περιφερειακό Πάρκο” και το οποίο έμεινε στα χαρτιά, καθώς πολεμήθηκε τότε από την ΕΛΕΤΑΕΝ, την ελληνική ένωση Επενδυτών Αιολικών, εάν το διαμορφούμενο πλαίσιο ενίσχυε αντί να  αφαιρεί την ισχύ της πολιτισμικής ή περιβαλλοντικής προστασίας που συνοδεύει τους αντίστοιχους χαρακτηρισμούς.

Αυτό διαπιστώνεται και από την τροπολογία που ψηφίστηκε στις 29/6/2022, η οποία παραδίδει για εγκατάσταση έργων ΑΠΕ αγροτική γη και, για πρώτη φορά ρητά, αρχαιολογικούς χώρους, όταν την ίδια στιγμή η Ε.Ε. προωθεί τα φωτοβολταϊκά στις στέγες, καθώς έτσι μειώνονται τα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά κόστη (υφιστάμενες τεχνητές επιφάνειες, δίκτυα, δρόμοι κτλ.) αλλά και η απώλεια ενέργειας κατά τη μεταφορά της. Μάλιστα επιστημονική έκθεση του Κέντρου Ερευνών της Κομισιόν το 2019 υπολόγισε ότι τα φωτοβολταϊκά στις στέγες μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στην ηλεκτροπαραγωγή χωρών της Ε.Ε. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα μπορούν να καλύψουν το 32% της ετήσιας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας [5].

Τέλος, το ότι η απάντηση του πρωθυπουργού στον Δήμαρχο Λίμνης Πλαστήρα το 2019 «Δεν μπορώ να φανταστώ μεγάλες εγκαταστάσεις αιολικών που να μην έχουν με κάποιο τρόπο τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας» ακολουθήθηκε από εγκατάσταση ανεμογεννητριών στον Τύμπανο Αγράφων και συλλήψεις μελών της τοπικής κοινωνίας το 2022, δεν μας επιτρέπει να φανταστούμε ότι οι μέχρι τώρα οργανωμένες αντιδράσεις για Μαίναλο, Λύκαιο (έστω και επιλεκτικές, καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται ο φωτοβολταϊκός σταθμός 190 MW πλησίον του Βαλτεσινίκου και συνολικής έκτασης 6.872 στρεμμάτων) θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση.

Δίκτυο Φορέων και Πολιτών ΠελοπόννηSOS