Οι Εθνικές Επέτειοι και οι εντεταλμένοι αποπροσανατολιστές
Με αφορμή τον πρόσφατο εορτασμό της Επετείου της 25ης Μαρτίου, μού γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις και απορίες οι οποίες μού προξένησαν εκνευρισμό και απογοήτευση.
Στις δύσκολες αυτές μέρες και στιγμές που ζούμε και βιώνουμε, είναι επιβεβλημένη ανάγκη να τιμούμε και να δοξάζουμε πρόσωπα και γεγονότα που, κατά το παρελθόν, έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στο Έθνος μας, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. Σημαντικές σελίδες της Ιστορίας μας, που γράφτηκαν με αίμα. Που θυσιάστηκαν ολόκληρες γενιές. Που σε αυτές οφείλουμε την ύπαρξή μας. Που σε αυτές οφείλουμε ότι λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ.
Κάθε φορά, πέρα απ’ την αναπτέρωση του πατριωτικού μας ηθικού, είναι μια χρυσή ευκαιρία να κάνουμε ανασκόπηση της Ιστορίας μας, των τότε γεγονότων, έτσι ώστε να θυμηθούμε, να μάθουμε, να διορθώσουμε.
Να θυμηθούμε, τα γεγονότα, να μάθουμε από αυτά και να διαγνώσουμε τυχόν λάθη που έγιναν ή παραλήψεις. Και μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία να νιώσουμε έντονα την ανάγκη της άμεσης ανάκτησης του πατριωτικού μας φρονήματος, να νιώσουμε ότι είμαστε Έλληνες και να συμπεριφερθούμε ως Έλληνες. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επανέλθουμε ως Έθνος, σε όλα τα επίπεδα. Οικονομικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, θρησκευτικά. Γιατί έχουμε χάσει και δυστυχώς χάνουμε πολλές απ’ τις αξίες μας, που μάς χαρακτηρίζουν.
Μέσα λοιπόν από αυτές τις αναζητήσεις και τιμές, ξαφνικά πάει να γίνει θεσμός μία άλλη νοοτροπία. Μία άλλη συνήθεια. Ένα άλλο στυλ. Εκεί που ακούς την μπάντα να παιανίζει εμβατήρια και να καμαρώσεις τη νεολαία μας, τις ένοπλες δυνάμεις και όλες τις ομάδες και φορείς που συμμετέχουν στις παρελάσεις, ξεπετάγονται κάποιοι κομματικοί ή άλλοι φορείς, για άσχετα θέματα με την ημέρα, και θέλουν να διαδηλώσουν. Θέλουν κάτι να πουν. Και αναρωτιέμαι. Γίνεται από αφέλεια ή από σκοπιμότητα;
Στην αρχή πίστευα καλοπροαίρετα, ότι είναι αφελείς. Με πείραζε αλλά δε θύμωνα. Τώρα όμως που νιώθω ότι είναι μελετημένα σενάρια, με αποπροσανατολιστικό ρόλο, τσαντίζομαι. Εξοργίζομαι. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν Έλληνες που επιθυμούν διακαώς να κόψουμε κάθε σχέση με την ιστορία. Να κόψουμε κάθε σχέση με τις ρίζες μας. Να κόψουμε κάθε σχέση με το παρελθόν μας. Να γίνουμε ένας λαός ανιστόρητος. Να γίνουμε ένας λαός – κοπάδι.
Ανήμερα την 25η Μαρτίου, σε εκδήλωση εορτασμού της Επετείου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, όπου τίμησε με την παρουσία της, η Πρωθυπουργός της χώρας, μεταξύ άλλων δήλωσε: "Ως ηγέτιδα της Αυστραλίας, αναγνωρίζω με ευγνωμοσύνη την προσφορά των Ελλήνων μεταναστών, οι οποίοι συνέβαλαν σε τόσο μεγάλο βαθμό στην αλλαγή και ζωντάνια αυτής της χώρας που όλοι αγαπάμε. Το σχήμα της σύγχρονης Αυστραλίας, θα ήταν ανύπαρκτο χωρίς την συνεισφορά των Ελλήνων. Είμαστε ένα καλύτερο, πλουσιότερο έθνος εξαιτίας της δικής σας προσφοράς".
Την ίδια ώρα, παραομάδες αναρτούσαν πανό, δηλώνοντας ο κάθε ένας τον καημό του. Άλλοι για την Κύπρο, άλλοι για την ανεργία, άλλοι για το πολίτευμα, άλλοι για τις ιδεολογικές τοποθετήσεις. Την ίδια ώρα έπεφτε ξύλο για το ποιος και γιατί θα καταθέσει στεφάνι. Για το ποιος είναι τίμιος ή απατεώνας.
Όλοι αυτοί έχουν την ευκαιρία, όλες τις υπόλοιπες μέρες να αναδείξουν αυτά που θέλουν. Γιατί επιλέγουν και αυτές τις μέρες; Γιατί είναι εντεταλμένοι εθνικοί «εγκληματίες». Δε διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς που κατηγορούν ότι ξεπούλησαν την Ελλάδα, κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, ξεπούλησαν τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Που ζητούν να υπάρξει επιβολή δικαιοσύνης. Δυστυχώς δε διαφέρουν. Δυστυχώς και αυτοί βάζουν το χεράκι τους στην καταστροφή μας.
Το παρελθόν μάς έχει διδάξει ότι κάθε φορά που η χώρα μας, βρίσκεται σε τροχιά εμφυλίων αναταράξεων, στοίχιζε κάποια χρόνια οπισθοδρόμησης και χιλιάδων θυμάτων. Κάθε φορά που το Έθνος μας ήταν ενωμένο, ξεπερνούσε κάθε δυσκολία και έμπαινε τάχιστα σε ρυθμούς ανάπτυξης. Ας μην τα παραβλέπουμε αυτά.
Θέλω να κλείσω με μόνο μια ευχή. Ας συνέλθουμε και ας συνετιστούμε. Δεν έχουμε περιθώρια για διχασμούς και πειράματα.
Σωτήρης Γ. Παπαδημητρίου