Στην Εύα, στο μακρινό Όσλο…
Εύα…
Όταν διάβασα την ανάρτησή σου στο «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΡΚΑΔΙΑ» και είδα τη φωτογραφία, είπα μέσα μου «κάπου το ξέρω αυτό το κορίτσι». Μετά μου ήρθε «φλασιά» και μπήκα στο διαδικτυακό τόπο της «Θεατρικής Ομάδας Τρίπολης». Είχα δίκιο. Είσαι το κορίτσι με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια, που μας μάγεψε παίζοντας την αλεπουδίτσα στο « Μικρό Πρίγκιπα», του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, πέρσι 5 και 6 Ιουλίου στο θεατράκι του άλσους του Αη Γιώργη στην Τρίπολη.
Σε θυμάμαι στην παράσταση να παροτρύνεις ως αλεπουδίτσα τον Μικρό Πρίγκιπα να σ’ «εξημερώσει». Να σε κάνει φίλη του… Να σε γνωρίσει…
«ΑΛΕΠΟΥ: Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με!.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Το θέλω, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
ΑΛΕΠΟΥ: Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Τι πρέπει να κάνω;
ΑΛΕΠΟΥ: Χρειάζεται μεγάλη υπομονή. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
ΑΛΕΠΟΥ: Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Τι πάει να πει τελετή;
ΑΛΕΠΟΥ: Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:
ΑΛΕΠΟΥ: Αχ! Θα κλάψω.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Εσύ φταις, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
ΑΛΕΠΟΥ: Σωστά…
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Όμως θα κλάψεις…
ΑΛΕΠΟΥ: Σωστά…
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Τι κέρδισες λοιπόν;
ΑΛΕΠΟΥ: Κέρδισα, το χρώμα του σταριού. Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα
μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο…
Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Αντίο …
ΑΛΕΠΟΥ: Αντίο. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν...
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν...
ΑΛΕΠΟΥ: Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό...
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…
ΑΛΕΠΟΥ: Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια. Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ότι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου…
Εύα, σου αφιερώνω αυτό το διάλογο από το «Μικρό Πρίγκιπα» και σου εύχομαι να μη ξεχάσεις ποτέ την Ελλάδα που «σ’ εξημέρωσε», όσο κι αν αυτή σε «ξέχασε» και σ’ έκανε να πονέσεις πολύ με τον αποχωρισμό από τους αγαπημένους σου.
Χαίρομαι που ξέρεις ότι τώρα ζεις, γιατί… τώρα πονάς… τώρα ελπίζεις… τώρα αισθάνεσαι κάτι, ακόμα κι αν είναι πόνος… Τράβα το δρόμο της καρδιάς σου γιατί «μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»…
Ι.Γ. Ασημακόπουλος