«Οι Βλαχοδήμαρχοι» - Γράφει ο Άκης Χουζούρης
Σε συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ πριν από περίπου 2 χρόνια ο τότε αρχηγός και νυν Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τα στελέχη, τα μέλη και τους ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας, να συμμετέχουν στις εκλογές του Μαΐου του 2014 και να μην αφήσουν τους Βλαχοδήμαρχους- λέξη που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας – να κερδίσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Δυστυχώς το Μάιο του 2014 οι Έλληνες δεν επέλεξαν στην πλειοψηφία των Δήμων και των Περιφερειών, ανθρώπους χωρίς ιδιοτέλεια και ανεξαρτησία, αλλά ανθρώπους από το παλιό κατεστημένο προσωπικό της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά βοήθησε σ' αυτό σε πολλές περιπτώσεις, όταν επέλεγε πρόσωπα προβολής ή πρόσωπα φθαρμένα ή άλλα πρόσωπα για να κρατήσει τις εσωτερικές του ισορροπίες, όμως τα πρόσωπα αυτά δεν είχαν κανένα αποτύπωμα στην κοινωνία.
Το πληρώνει η χώρα, η κοινωνία μας τις επιλογές που γίνονται σε πρόσωπα που δεν αξίζει ούτε και ένα περίπτερο να διοικήσουν. Και ο κόσμος ψηφίζει μέσα από επιλογές, όχι τον καλύτερο αλλά τον λιγότερο χειρότερο. Το ίδιο πράγμα ισχύει για τις θέσεις ευθύνης αλλά αυτό το θέμα είναι για άλλο άρθρο. Σήμερα 5 χρόνια ακριβώς πριν το Καστελόριζο του 2011, όταν ο ΓΑΠ ανακοίνωνε την απόφασή του για ένταξη της Ελλάδας στο μνημόνιο, είμαστε στη ίδια ακριβώς θέση. Ποια είναι η θέση αυτή; Ότι έχουμε μεγάλο χρέος. Το ξαναλέω. Το πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε μεγάλο χρέος. Αυτό το πρόβλημα το βάφτισαν ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, πρόβλημα τεμπέληδων Ελλήνων, ότι φταίνε 400 χρόνια Τούρκοι και άλλα ωραία, όμως 5 χρόνια τώρα νομίζω ότι έφτασε ο καιρός να ομονοήσουμε. Με τέτοιο ανεξέλεγκτο χρέος καμία μα καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το οποιοδήποτε φοβερό και τρομερό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.
Και ενώ η απόφαση των Ελλήνων στις 25 Ιανουαρίου ήταν σαφής – αλλάξτε πολιτική, δεν γίνεται συνεχώς πολιτικές λιτότητας – η πλειοψηφία των ΜΜΕ, των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μερίδα των opinion makers, προσπαθούν να επαναφέρουν το κατά ΓΑΠ δίλημμα: «Δεν έχω λεφτά, θα κάνω ό,τι μου πουν στην Ε.Ε.;». Το κόψιμο επικουρικών και κύριων συντάξεων και οι μισθοί στο στόχαστρο για άλλη μία φορά. Και όμως είπαμε όχι στις 25 Ιανουαρίου. Είπαμε όχι άλλα μέτρα λιτότητας. Εξουσιοδοτήσαμε τη νέα κυβέρνηση για διαπραγμάτευση έως τα μέτρα λιτότητας. Όχι άλλη λιτότητα, όχι άλλη θυσία για το Ευρώ. Ναι, το είπαμε όταν δηλώσαμε ότι δεν γίνεται να κόβουμε κοινωνικές δαπάνες για να δημιουργούνται εικονικά πλεονάσματα.
Η κυβέρνηση των 3 μηνών θέλει μία συμφωνία χωρίς μέτρα λιτότητας. Αυτό ακριβώς θέλει. Και όμως είναι τόση η δύναμη της Νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, του ηγεμονισμού της αγοράς και των πολιτικών της Γερμανίας, που η ακλόνητη δύναμη ενός λαού που υποφέρει 5 χρόνια τώρα, μικραίνει και αμφισβητείται λόγω μη αρραγούς μετώπου στην Ελληνική κοινωνία. Ενώ πολλοί δημοσιογραφούντες μας φώναζαν ότι δεν έχουμε ενιαίο μέτωπο εναντίων των πολιτικών της Ε.Ε., τώρα που η κυβέρνηση ζητάει μία αυτονόητη στήριξη οι ίδιοι την αρνούνται. Και μάλιστα λέγοντας το αμίμητο συμπέρασμα ότι το χωριό μου είναι η πατρίδα μου και ας πνιγεί η Ελλάδα. Η κοτσαμπάσικη λογική των προυχόντων και η άκρως εγωιστική και ιδιοτελής συμπεριφορά που μας διέλυε κάθε φορά σε κρίσιμες στιγμές εμφανίζεται για άλλη μία φορά. Οι «Βλαχοδήμαρχοι» βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τον αληθινό τους εαυτό. Τα «δικά» μου χρήματα δεν είναι του Έλληνα, δεν είναι κανενός άλλου. Μόνο δικά μου. Εγώ τα ελέγχω και θέλω να τα διαχειρίζομαι. Και ας ψοφήσει ο γείτονάς μου.
Οι βλαχοδήμαρχοι, οι «άνδρες» της πολιτικής ως γνήσιοι απόγονοι αφενός του περήφανου παρελθόντος των Κοτσαμπάσηδων, αφετέρου της ξενόφερτης υποτέλειας, θα γαυγίσουν, θα φωνάξουν όμως αν δουν μία σταθερή, ολοκληρωμένη άποψη θα ξαναλουφάξουν. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά και θα αποφασίσουμε επιτέλους σε δημοψήφισμα ή εκλογές για το μέλλον της χώρας μας, αν πρέπει να είναι στην Ευρωζώνη, όταν ευρωζώνη και λιτότητα πάνε τελικά πακέτο. Δεν γίνεται αυτή η κυβέρνηση να εγκλωβιστεί άλλο μόνο σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις. Πρέπει να κυβερνήσει, να δουλέψει, να πολεμήσει, να φτιάξει. Πώς θα γίνει όταν θα υπάρχει η εκκρεμότητα διαπραγμάτευσης; Δεν είναι στρατηγικά και πολιτικά σωστό, άσχετα εάν θα ήταν υπέρ για την κυβέρνηση να αντέξει χωρίς τελική λύση μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015. Ας κάναμε τότε εκλογές το Σεπτέμβριο του 2015. Οι δυνάμεις του εσωτερικού μετώπου μπορεί να δημιουργήσουν «εμφύλιες» συρράξεις ανά πάσα στιγμή.
Άκης Χουζούρης
Το πληρώνει η χώρα, η κοινωνία μας τις επιλογές που γίνονται σε πρόσωπα που δεν αξίζει ούτε και ένα περίπτερο να διοικήσουν. Και ο κόσμος ψηφίζει μέσα από επιλογές, όχι τον καλύτερο αλλά τον λιγότερο χειρότερο. Το ίδιο πράγμα ισχύει για τις θέσεις ευθύνης αλλά αυτό το θέμα είναι για άλλο άρθρο. Σήμερα 5 χρόνια ακριβώς πριν το Καστελόριζο του 2011, όταν ο ΓΑΠ ανακοίνωνε την απόφασή του για ένταξη της Ελλάδας στο μνημόνιο, είμαστε στη ίδια ακριβώς θέση. Ποια είναι η θέση αυτή; Ότι έχουμε μεγάλο χρέος. Το ξαναλέω. Το πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε μεγάλο χρέος. Αυτό το πρόβλημα το βάφτισαν ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, πρόβλημα τεμπέληδων Ελλήνων, ότι φταίνε 400 χρόνια Τούρκοι και άλλα ωραία, όμως 5 χρόνια τώρα νομίζω ότι έφτασε ο καιρός να ομονοήσουμε. Με τέτοιο ανεξέλεγκτο χρέος καμία μα καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το οποιοδήποτε φοβερό και τρομερό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.
Και ενώ η απόφαση των Ελλήνων στις 25 Ιανουαρίου ήταν σαφής – αλλάξτε πολιτική, δεν γίνεται συνεχώς πολιτικές λιτότητας – η πλειοψηφία των ΜΜΕ, των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μερίδα των opinion makers, προσπαθούν να επαναφέρουν το κατά ΓΑΠ δίλημμα: «Δεν έχω λεφτά, θα κάνω ό,τι μου πουν στην Ε.Ε.;». Το κόψιμο επικουρικών και κύριων συντάξεων και οι μισθοί στο στόχαστρο για άλλη μία φορά. Και όμως είπαμε όχι στις 25 Ιανουαρίου. Είπαμε όχι άλλα μέτρα λιτότητας. Εξουσιοδοτήσαμε τη νέα κυβέρνηση για διαπραγμάτευση έως τα μέτρα λιτότητας. Όχι άλλη λιτότητα, όχι άλλη θυσία για το Ευρώ. Ναι, το είπαμε όταν δηλώσαμε ότι δεν γίνεται να κόβουμε κοινωνικές δαπάνες για να δημιουργούνται εικονικά πλεονάσματα.
Η κυβέρνηση των 3 μηνών θέλει μία συμφωνία χωρίς μέτρα λιτότητας. Αυτό ακριβώς θέλει. Και όμως είναι τόση η δύναμη της Νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, του ηγεμονισμού της αγοράς και των πολιτικών της Γερμανίας, που η ακλόνητη δύναμη ενός λαού που υποφέρει 5 χρόνια τώρα, μικραίνει και αμφισβητείται λόγω μη αρραγούς μετώπου στην Ελληνική κοινωνία. Ενώ πολλοί δημοσιογραφούντες μας φώναζαν ότι δεν έχουμε ενιαίο μέτωπο εναντίων των πολιτικών της Ε.Ε., τώρα που η κυβέρνηση ζητάει μία αυτονόητη στήριξη οι ίδιοι την αρνούνται. Και μάλιστα λέγοντας το αμίμητο συμπέρασμα ότι το χωριό μου είναι η πατρίδα μου και ας πνιγεί η Ελλάδα. Η κοτσαμπάσικη λογική των προυχόντων και η άκρως εγωιστική και ιδιοτελής συμπεριφορά που μας διέλυε κάθε φορά σε κρίσιμες στιγμές εμφανίζεται για άλλη μία φορά. Οι «Βλαχοδήμαρχοι» βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τον αληθινό τους εαυτό. Τα «δικά» μου χρήματα δεν είναι του Έλληνα, δεν είναι κανενός άλλου. Μόνο δικά μου. Εγώ τα ελέγχω και θέλω να τα διαχειρίζομαι. Και ας ψοφήσει ο γείτονάς μου.
Οι βλαχοδήμαρχοι, οι «άνδρες» της πολιτικής ως γνήσιοι απόγονοι αφενός του περήφανου παρελθόντος των Κοτσαμπάσηδων, αφετέρου της ξενόφερτης υποτέλειας, θα γαυγίσουν, θα φωνάξουν όμως αν δουν μία σταθερή, ολοκληρωμένη άποψη θα ξαναλουφάξουν. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά και θα αποφασίσουμε επιτέλους σε δημοψήφισμα ή εκλογές για το μέλλον της χώρας μας, αν πρέπει να είναι στην Ευρωζώνη, όταν ευρωζώνη και λιτότητα πάνε τελικά πακέτο. Δεν γίνεται αυτή η κυβέρνηση να εγκλωβιστεί άλλο μόνο σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις. Πρέπει να κυβερνήσει, να δουλέψει, να πολεμήσει, να φτιάξει. Πώς θα γίνει όταν θα υπάρχει η εκκρεμότητα διαπραγμάτευσης; Δεν είναι στρατηγικά και πολιτικά σωστό, άσχετα εάν θα ήταν υπέρ για την κυβέρνηση να αντέξει χωρίς τελική λύση μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015. Ας κάναμε τότε εκλογές το Σεπτέμβριο του 2015. Οι δυνάμεις του εσωτερικού μετώπου μπορεί να δημιουργήσουν «εμφύλιες» συρράξεις ανά πάσα στιγμή.
Άκης Χουζούρης
1 σχόλιο
-
ΟΙ ΣΚΑΤΟΓΛΥΦΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΡΟΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΚΚΑΛΟ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΑΝ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ
ΓΕΜΙΣΕ Ο ΤΟΠΣ ΦΛΥΑΡΟΥΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ