«25η Μαρτίου: μια μέρα για κάθε Έλληνα...στην ψυχή» - του Φίλιππου Γκιντώνη
25η Μαρτίου 1821...η μέρα που ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος, γνωστός σε όλους μας Φωτάκος, όρισε στα απομνημονεύματά του ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του '21 από το «Μοριά». Στην πραγματικότητα, όμως, η Ελληνική Επανάσταση ξεκινά στις 22 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους από το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, όπου ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης κηρύσσει την έναρξή της, ενώ η διάρκειά της χρονολογείται μέχρι και την 22α του Γενάρη του 1830.
25Η Μαρτίου για ακόμη μια χρονιά, λοιπόν. Οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο μετά από 194 χρόνια γιορτάζουν, για ακόμη μια φορά, τον ελληνισμό και την ελευθερία που τους χάρισαν οι πρόγονοί τους τότε. Γιορτάζουν την αγάπη για λευτεριά. Γιορτάζουν εκείνα που ο Διαφωτισμός έφερε σε αυτόν τον τόπο κι οδήγησαν στην απόφαση ότι δεν μπορούμε να ζούμε αν δεν είμαστε ελεύθεροι.
Η 25η του Μάρτη είναι μια μέρα ξεχωριστή για όλους όσους στην ψυχή νιώθουν Έλληνες. Είναι μια μέρα που μας θυμίζει ότι το δικαίωμα στη ζωή είναι αλληλένδετο με εκείνο της ελευθερίας. Οι τότε Έλληνες του κόσμου και, ιδίως, εκείνοι στην Ελλάδα αποφάσισαν να θυσιάσουν τις ζωές τους για να χαρίσουν στην πατρίδα τους την θέση και το χώρο «που της έπρεπε», «που ακόμα της πρέπει», όχι μόνο στο χάρτη αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη τους για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό που μπρος στη διάσωσή τους δε μέτρησαν τίποτα. Πίστεψαν ότι απλά μπορούν και ξεκίνησαν με την προϋπόθεση να νικήσουν. Στην πραγματικότητα δεν υπολόγισαν το παραμικρό κι έτσι τα κατάφεραν. Αυτά τα γιορτάζουμε κάθε 25η του Μάρτη.
Ξέρετε, δεν θα μου άρεσε να κάνω κι εγώ μια από εκείνες τις ατελείωτες αφηγήσεις γεγονότων. Ξέρω ότι δεν θα το κάνω τόσο καλά όσο, σίγουρα, το έχουν κάνει, ήδη, πολλοί άλλοι. Για αυτό θα επιλέξω να εκφράσω μόνο μερικές μου σκέψεις και προβληματισμούς που πάντοτε συνόδευαν για εμένα αυτή την επέτειο.
Η 25η του Μάρτη είναι μέρα που επίσημα αποδίδουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους Έλληνες που αγωνίστηκαν για τις αξίες τους και τα ιδανικά τους, τα ανθρώπινα δικαιώματά τους και τις ζωές τους, μα και, βέβαια, και για τις δικές μας ζωές. Είναι τόσο όμορφο, πράγματι, να συμμετέχεις σε όλες αυτές τις γιορτές, τις παρελάσεις, τα ποιήματα, τις χορωδίες, τις απαγγελίες, τα μνημόσυνα και τα πανηγύρια όταν μπορείς να το νιώσεις και ξέρεις γιατί το κάνεις. Όταν, δηλαδή, δεν το βλέπεις σαν κάτι απλά εθιμοτυπικό αλλά ως κάτι ουσιώδες.
Μα...πάντα είχα μια απορία. Εκείνοι που έδωσαν τις ζωές τους για τη σημερινή λευτεριά μας και τη σημερινή Ελλάδα μόνο για μια μέρα το χρόνο το έκαναν, άραγε; Μόνο για κάθε 25η του Μάρτη; Τέτοια θυσία και τέτοιος αγώνας, τέτοια αυταπάρνηση και τέτοια ανδρεία, τέτοιο θάρρος και τέτοια αποφασιστικότητα μόνο για μια μέρα το χρόνο;
Νομίζω πως η απάντηση είναι «ΟΧΙ»...!
Για αυτό θα έπρεπε να τους τιμάμε κάθε μέρα. Η τιμή σε τέτοιους ανθρώπους δε γίνεται να περιορίζεται μονό σε στίχους, στο «βήμα» και στο λεβέντικο τσάμικο. Η τιμή προς Αυτούς, τους γνήσιους Έλληνες αγωνιστές, είναι αληθινή και μετράει όταν τους την αποδίδουμε κάθε μέρα. Όχι σε στίχους και σε αυτά τα ωραία λόγια και τις όμορφες πράξεις, αλλά στην ουσία της ζωής. Τιμούμε Αυτούς όταν ζούμε κάθε μέρα κι εμείς αγωνιζόμενοι για τις αξίες μας, τα ιδανικά μας, τις ζωές μας, για ό,τι Εκείνοι εξασφάλισαν για εμάς.
Για να τους ευχαριστήσουμε και να τους τιμήσουμε Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει κι εμείς να αγωνιστούμε και να εργαστούμε σκληρά. Δεν αρκεί απλά να θυμόμαστε. Πρέπει κάθε πρωί που ξυπνάμε να βλέπουμε αυτόν τον λαμπρό ήλιο και αυτή την πανέμορφη Γαλανόλευκη και να σκεφτόμαστε ότι για να μας ανήκουν όλα όσα περιέχουν και όσα μας χαρίζουν πρέπει κάθε μέρα να τα κερδίζουμε ξανά και ξανά. Αυτοί οι αγωνιστές θα είναι περήφανοι και θα ξέρουν ότι οι αγώνες τους έπιασαν τόπο αν εμείς καθημερινά τους εγγυόμαστε πως για ό,τι αυτοί θυσιάστηκαν εμείς, ακόμα, αγωνιζόμαστε κι ας είναι μερικές φορές δεδομένο.
Οι εποχές, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί μου φίλοι, αλλάζουν, άλλοτε γίνονται πιο «πλούσιες», άλλοτε «φτωχότερες». Ωστόσο, στις αξίες μας και στα ιδανικά μας, στα «πιστεύω» μας, εκπτώσεις και μεταβολές δεν πρέπει να δεχόμαστε. Πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή και να εργαζόμαστε σκληρά, κάνοντας έργα και δίνοντας μορφή σε ό,τι λέμε, σε κάθε λόγο μας, προκειμένου να τις κρατάμε ψηλά αυτές τις ΑΞΙΕΣ.
Είναι λίγο σπουδαίο να το λέμε. Το σπουδαιότατο και το σημαντικότατο, το πιο δύσκολο από όλα είναι να το κάνουμε. Το πιο δύσκολο είναι να αναγνωρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε, πράγματι, τι έκανα εκείνοι οι ήρωες, γιατί το έκαναν, με τι πρόθεση και τι σκοπό. Κι όταν, αλήθεια, συνειδητοποιήσουμε αυτό το ΜΕΓΑΛΕΙΟ τους, τότε είναι που θα νιώσουμε την ηθική ευθύνη και κάθε μέρα του χρόνου θα την κάνουμε μια 25η Μαρτίου στην πράξη και όχι στα λόγια...!
Έτσι πρέπει να τους τιμάμε Εκείνους...τους Έλληνες στην ψυχή...Έτσι τους πρέπει...!
Και στο κάτω-κάτω, ας το δούμε και εμείς σα μια υποχρέωση απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς. Μια υποχρέωση να γινόμαστε κάθε μέρα ήρωες των ζωών μας και των άλλων...Τέτοια φήμη, άλλωστε, δε συνήθιζαν να έχουν οι Έλληνες στην ιστορία; Να λεγόμαστε άνθρωποι. Γιατί...
«...Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω....»
-Τάσος Λειβαδίτης
ΖΗΤΩ η 25Η του ΜΑΡΤΗ 1821...ΖΗΤΩ η ΕΛΛΑΔΑ...ΖΗΤΩ ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ...!
Φίλιππος Γκιντώνης,
Ιταλία 25/03/2015