Ένα άρθρο με αφορμή τον άδικο χαμό μιας συμπολίτισσας μας ...
Δεν είναι όλα αριθμοί.
Στα 2015 η ανεπάρκεια σε ιατρικό προσωπικό , είχε ως συνέπεια την προβληματική παροχή υπηρεσιών υγείας σε μια συμπολίτισσας μας. Η οποία δυστυχώς κατέληξε . Ο θάνατος της προήλθε έπειτα από πολύωρες αναμονές, καθυστερήσεις, αναβολές, πιθανώς λάθος εκτιμήσεις, προβληματικές συνθήκες υγιεινής σε νοσοκομειακές εγκαταστάσεις κτλ.
Ένας θάνατος που πρέπει να μας προβληματίσει όλους αλλά ιδιαιτέρως τους τρεις Ιατρούς βουλευτές του νομού μας.
Ένας θάνατος που ενδεχομένως να είχε αποφευχθεί αν είχε εισέλθει σε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που θα είχε γρηγορότερα αντανακλαστικά και ολοκληρωμένες δομές αντιμετώπισης οπουδήποτε περιστατικού. Η υποστελέχωση σε ανθρώπινο δυναμικό του Συστήματος Υγείας σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε βασικά ιατρικά αναλώσιμα, φάρμακα, ασθενοφόρα κτλ, πολλές φορές μπορεί να αποβεί μοιραία για συμπολίτες μας.
Σε αυτό το σημείο είμαι υποχρεωμένο να εκθειάσω και ένα κομμάτι του Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού που με αυταπάρνηση εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες για να παράσχει ότι καλύτερο μπορεί στους ασθενείς. Είναι οι αφανείς ήρωες που κόντρα στους καιρούς εργάζονται ατελείωτες ώρες, δεν χρηματίζονται, δεν παραπονιούνται. Είναι όλοι αυτοί που σε χαλεπούς καιρούς συνεχίζουν να τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη.
Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και ελπίζω να μην συνεχίσουν να υπάρχουν στο μέλλον, έθεσαν ακόμα και το πολυτιμότερα αγαθό σε διαπραγμάτευση. Χάριν της οικονομίας, της μείωσης δαπανών, της δημιουργίας πρωτογενών πλεονασμάτων, της αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων, μπήκε ακόμα και η υγεία μας στη '' διαπραγμάτευση '' .
Όλοι αυτοί παζάρεψαν την υγεία μας αποδομώντας την εντελώς . Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ενώ έπρεπε να εξυγιανθεί σε ένα σύγχρονο ανατομικό κρεβάτι νοσοκομείου, το τοποθέτησαν στο κρεβάτι του Προκρούστη όπου ακρωτηριάζεται και καρατομείτε συνεχώς τα τελευταία χρόνια.
Στόχος του άρθρου μου είναι παροτρύνω την σημερινή κυβέρνηση να μην συνθηκολογήσει και να μην κάνει εκπτώσεις στις δαπάνες για την δημόσια υγεία αλλά και να υπενθυμίσει στους εταίρους μας ότι δεν είναι όλα ποσοστά και νούμερα. Δεν είναι όλα αριθμοί, δεν είναι όλα οικονομία , δεν είναι όλα τραπεζικά μεγέθη.
Υπάρχουν και άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς, υπάρχουν ψυχές που υποφέρουν. Υπάρχουν χαμένες ψυχές. Άλλωστε ποιος μπορεί να κοστολογήσει την ανθρώπινη ζωή.
Πώς να κοστολογήσεις την αγωνία ενός καρκινοπαθούς και των οικείων του για το αν θα έχει ή όχι την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή ;;
Με ποια μονάδα μέτρησης μπορείς να μετρήσεις πόνο ενός ανθρώπου που έχασε άδικα την σύντροφο της ζωής του;;
Με πόσο ποσοστό του χρέους ισοδυναμεί ένας γονιός να θάβει το παιδί του;;
Ας τα έχουν όλα αυτά υπόψη τους όλοι αυτοί που αποφασίζουν για τις τύχες τις χώρας μας .Ποσοστά μνημονίου στο θέμα της υγείας δεν χωράνε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ...Δεύτερη ζωή δεν έχει.
Θεόδωρος Πλέσσιας