Μνημόνιο, πρόγραμμα, συμβόλαιο, Πελοπόννησος Πρώτα

Η πρακτική να μην αντιλαμβάνονται οι πολίτες τους πολιτικούς είναι το GAME – MERKEL. Η κ. Καγκελάριος είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας από την ίδρυση του Ομοσπονδιακού Κράτους το1871. Επίσης είναι η πρώτη πρώην πολίτης τηςΓερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίαςπου υπήρξε ηγέτης της επανενωμένης Γερμανίας. Κλείνει 10 χρόνια φέτος το 2015 στην Πρωθυπουργία της Γερμανίας. 10 ολόκληρα χρόνια. Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν το 2017. Άρα μιλάμε τουλάχιστον για 12 χρόνια στην ηγεσία της Γερμανίας.

Πώς το καταφέρνει; Προσπαθεί να μεταβάλλεται και να προσαρμόζεται χωρίς να έχει τις αγκυλώσεις του νεοφιλελευθερισμού, του πατριωτισμού ή άλλου ιδεολογικού ρεύματος του κόμματός της. Ο εσωκομματικός της αντίπαλος ο κ. Σόιμπλε είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν έχει καμία μα καμία ευελιξία ιδεών, απόψεων, στόχων και σκοπών. Είναι η καθαρή αντίληψη ενός σκληρού, φιλελεύθερου, θατσερικού πολιτικού. Η Μέρκελ τον γνωρίζει, τον εκμεταλλεύεται, το «παίζει» καλή ενώ ο Σόιμπλε είναι ο κακός που τον βάζει πάντα μπροστά για να ελέγχει σκληρά την Ε.Ε., ειδικά την οικονομική της πολιτική, μέσω του Eurogroup.

Η απαξίωση των λέξεων και των οριοθετήσεων τι σημαίνει Αριστερά, τι σημαίνει Δεξιά, τι είναι διεθνής συνεργασία, τι είναι Δημοκρατία έχει 2 εχθρούς. Τη Μετανεωτερικότητα και το Νεοφιλελευθερισμό. Η μία σχετικοποιεί και η άλλη κυριαρχεί. Το κέρδος είναι πάνω από αξίες, πράξεις, συμπεριφορές. Και οι πολιτικοί μας ως «καλοί μαθητές» υιοθετούν και κοπιάρουν άσχημα τους πολιτικούς «φίλους» τους.

Κλασσικό παράδειγμα ιδεολογικής σύγχυσης είναι ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι ο πολιτικός που συνδύασε τον μεταμοντέρνο λόγο με νεοφιφελεύθερες κινήσεις (Ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος ήταν το άνοιγμα ΠΑΣΟΚ το 2004) και όλες οι βαρύγδουπες εκφράσεις περί άμεσης Δημοκρατίας, έκρυβαν έναν καθαρά αυταρχικό τρόπο ηγεσίας. Δύο χαρακτηριστικές του μεταρρυθμίσεις – τι λέξη και αυτή - ο Καλλικράτης και το Νομοσχέδιο περί Ανώτατης Παιδείας, ενώ αντιμετωπίστηκε ως τομή εκσυγχρονισμού της Δημόσιας Διοίκησης ήταν τελικά ένα ξεχαρβάλωμα, το ξεκίνημα των μνημονιακών πολιτικών. Ο λαός «άργησε» λίγο να καταλάβει την κενότητα των λόγων του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ. Κατάλαβε οτι πρέπει να ελέγχει «όχι μόνο τι λέγεται αλλά και τι πράττεται».  

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ελεγχθεί για το τι έλεγε, τι λέει και τι πράττει. Ο λαός δεν έχει κανένα περιθώριο υπομονής. Θέλει σήμερα να δει, να ζήσει, να διαπιστώσει αλλαγή σελίδας. «Τέλος ο Τρόικα, ναι αλλά να το δώ», λένε. «Μη δω κάτι που να είναι τελικά η Τρόικα και να τη λέμε αλλιώς». «Δεν θέλω μνημόνιο, δηλαδή μέτρα λιτότητας που να ανεβάζουν το πλεόνασμα του Κράτους και να κατεβάζουν το εισόδημα των Ελλήνων». «Ό,τι και να το λέτε, εμείς θα ρίξουμε την επόμενη το ΣΥΡΙΖΑ», λέει ο κόσμος και έχει δίκιο. «Μη δω πολιτικές συμπεριφορές που να θυμίζουν παλιές πολιτικάντικες κινήσεις ιδιωτισμού, παραγοντισμού χωρίς κανένα ηθικό περιεχόμενο».

Γι’ αυτό η παραίτηση των 4 περιφερειακών συμβούλων από την παράταξη ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΡΩΤΑ αυτές τις μέρες, ειδικά του Οδυσσέα Βουδούρη, ήταν τουλάχιστον χωρίς πολιτικό περιεχόμενο. Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο Βουλευτή – Περιφερειακού συμβούλου πολύ περισσότερο κάποιου Προέδρου ΝΠΔΔ – περιφερειακού συμβούλου, ούτε έχει περάσει ένας χρόνος από τις εκλογές του Μάη του 2014. Η περιφέρεια Πελοποννήσου έχει πάρα, μα πάρα πολλά προβλήματα. Τα σκουπίδια μας έχουν πνίξει. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να επιμείνουν πρώτα σε τελική λύση στα σκουπίδια και μετά να πήγαιναν στα νέα τους καθήκοντα. Μας αδειάζει ηθικά, μας μειώνει την εμπιστοσύνη που μας έχει δώσει ο κόσμος και δεν είναι σωστό να μην ρωτάς, ειδικά αυτούς που σε στήριξαν και πίστεψαν οτι οι συμπεριφορές της μεταπολίτευσης δεν θα επαναληφθούν.

Και δεν πρέπει να επαναληφθούν. Δεν γίνεται να πολεμάμε τη λιτότητα, το Νεοφιλελευθερισμό και τη γενική σχετικότητα όλων των αξιών με τέτοιες συμπεριφορές. Η Αριστερά και οι Αριστεροί πρέπει να φέρονται όπως εκφράζονται. Να μην υπάρχει χάσμα λόγων και έργων. 

Άκης Χουζούρης