Δεύτερη μεταπολίτευση και Παιδεία - Γράφει ο Άκης Χουζούρης

Δευτέρα, 02 Φεβρουαρίου 2015 08:35

Μετά το τέλος της Δικτατορίας των συνταγματαρχών ξεκίνησε ένας νέος κύκλος στην Ελληνική Πολιτεία, η λεγόμενη Μεταπολίτευση.

Κυρίαρχοι των πολιτικών εξελίξεων ήταν 2 κόμματα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που δημιούργησαν έναν ισχυρό διπολικό σύστημα εναλλαγής εξουσίας. Παρά την εναλλαγή ηγεσίας στα δύο κόμματα οι βασικές αξίες της Ευρωπαϊκής Πορείας, της ένταξης σε Δυτικούς οργανισμούς και η συνεχής ανάπτυξη με ανοδική πορεία των εισοδημάτων για όλα τα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας, δημιουργούσαν μία σταθερή πολιτική κατασκευή, τη μεταπολίτευση των 40 περίπου ετών.

Από το κραχ του Χρηματιστηρίου το 2000, την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Ευρώ το 2002 και την κρίση χρέους του 2010 οι παραπάνω αξίες έπαψαν να είναι κυρίαρχες. Η πολιτική κατασκευή αγωνιούσε να βρει νέα στηρίγματα σε πατριωτικές ή εθνικιστικές ιδέες, σε δόγματα τάξης ή νόμου ή ακόμα και σε οικονομικούς μονόδρομους. Οι εμπνευστές της μεταβολής αυτών των αξιών θεωρούσαν οτι η Ελλάδα είναι χώρα που θυμίζει Ανατολική Ευρώπη, που έχει συστήματα κομμουνιστικά ή που υπάρχει πάρα πολύ εκτεταμένη φοροδιαφυγή όπως σε χώρες της Αφρικής ή που όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι όπως σε πολλές Βαλκανικές χώρες. Οι αναλύσεις που μας βομβάρδισαν από το 2010 και ύστερα αγνοούσαν οτι η Ελλάδα είναι χώρα της Νότιας Ευρώπης. Η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιταλία, η Μάλτα, η Ισπανία, η Γαλλία και η Πορτογαλία είναι χώρες της Νότιας Ευρώπης. Μαζί με την Ιρλανδία θεωρούνται χώρες της περιφερειακής Ευρώπης. Απ' την άλλη μεριά χώρες όπως η Φινλανδία, η Πολωνία οι Βαλτικές χώρες, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι χώρες που έχουν επηρεαστεί άμεσα ή έμμεσα από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Είναι όλες στην Ενωμένη Ευρώπη όμως οι κοινωνίες τους έχουν περάσει τη μετάβαση από τον Κομμουνισμό στον Καπιταλισμό με μεγάλες συνέπειες. Σ' αυτές τις χώρες η φτώχια είναι δεδομένη, λειτουργούν Ε.Ο.Ζ. και η μετανάστευση είναι ο μόνος δρόμος ευημερίας πολλών νέων.

Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια έχουμε επιλέξει ή μας έχουν επιβάλλει να είμαστε Νότια Ευρώπη. Από την Πορτογαλία μέχρι την Κύπρο σχεδόν όλες στα μέσα της δεκαετίας του '70 εγκαταστάθηκε είτε η Δημοκρατία είτε η Αριστερά έγινε διεκδικητής της εξουσίας. Τη δεκαετία του '80 τα σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα πήραν την εξουσία και ανανέωσαν την προοδευτική πορεία των χωρών τους. Μετά 70 χρόνια από το Β' παγκόσμιο πόλεμο, κοντά 3 γενιές, οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ανεκτούν να τους φέρονται οτι είναι «άχρηστοι», «τεμπέληδες», «δεν παράγουν», είναι «διεφθαρμένοι» και άλλα ωραία της κεντρικής Ευρώπης.

Το κοινωνικό ζητούμενο της εργασίας, της δημιουργίας, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της ισότιμης συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή οικογένεια είναι αξίες που ψάχνει να επαναφέρει ένα μεγάλο και δυναμικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Όπως τότε το 1974 το ζητούμενο ήταν η Ελευθερία και η Δημοκρατία, σήμερα το ζητούμενο είναι η Εργασία και η Παιδεία. Στη Δεύτερη Μεταπολίτευση πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στην δημιουργία θέσεων εργασίας μόνιμων, βιώσιμων, παραγωγικών και σε μία Παιδεία με όραμα και δημιουργική.

Στην εκπαίδευση που ραχοκοκαλιά της είναι τα σχολεία μας, το όραμα ενός σχολείου ανοικτού, δημιουργικού, σύγχρονου και αυτόνομου είναι η βασική επιδίωξη των επόμενων 10 χρόνων. Να σταματήσει επιτέλους το Λύκειο να είναι προθάλαμος των ΑΕΙ και να γίνονται «Ιδιαίτερα» από το Δημοτικό. Να έρχονται τα παιδιά για να μαθαίνουν και όχι για να περνούν την ώρα τους. Να γνωρίζουν τον εαυτόν τους, τους γύρω τους, την κοινωνία τους, την ιστορία τους και να προετοιμάζονται για το μέλλον που τα ίδια έχουν επιλέξει μέσα από έναν σωστό Επαγγελματικό Προσανατολισμό. Οι καθηγητές να μην φοβούνται μην απολυθούν, να έχουν σωστές απολαβές και το κυριότερο να βρουν τη κοινωνική θέση που τους αρμόζει στην νέα Ελληνική κοινωνία. Η αναβάθμιση του Δασκάλου και του Καθηγητή στα μάτια της κοινωνίας θα ωθήσει την Ελλάδα ακόμα πιο κοντά στην ανάπτυξή της και στο ξεπέρασμα της Κρίσης.

Άκης Χουζούρης